Ο Συγγραφέας, Κωνσταντίνος Μαρούγκας, απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr.
“Είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει παρθεί κανένα λογικό μέτρο για τον πολιτισμό. Καθημερινά βουλιάζει όλο και περισσότερο και τόσοι άνθρωποι που εργάζονταν εκεί περνούν πολύ δύσκολες μέρες, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά κυρίως λόγω της απαξίωσης που δέχεται ο κλάδος των τεχνών και του πολιτισμού εν γένει”
Γενικό Lockdown: Αναγκαίο ή όχι; Ο περιορισμός της κυκλοφορίας σε μια τόσο επείγουσα και δυσχερή κατάσταση είναι αναγκαίος. Από τη στιγμή που δεν υπήρχε η αναμενόμενη κατανόηση για ατομικό περιορισμό, δυστυχώς, κάπως αυτό έπρεπε να επιβληθεί. Ωστόσο, θεωρώ ότι για να λειτουργήσει αυτό έπρεπε να υπάρξει γενικό κλείσιμο των πάντων για δεκαπέντε ημέρες (το πολύ) και όχι μέτρα επί μέτρων. Επίσης, η αναμφίβολη χρονική έκταση όλου αυτού χειροτερεύει την ψυχολογία των ατόμων, ενώ με σαφή όρια ίσως υπήρχε πιο έντονο το αίσθημα της ατομικής ευθύνης. Το πιο σημαντικό κατ’ έμε είναι η κατανόηση της κατάστασης και για να υπάρχουν τόσο αυστηρά μέτρα και πρόστιμα, δεν είναι ακόμη σαφής ο κίνδυνος από τους πολίτες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιείται η βία ως μέσο πειθούς, μέθοδος που γιγαντώθηκε μέσα στο lockdown και δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνο.
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει παρθεί κανένα λογικό μέτρο για τον πολιτισμό. Καθημερινά βουλιάζει όλο και περισσότερο και τόσοι άνθρωποι που εργάζονταν εκεί περνούν πολύ δύσκολες μέρες, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά κυρίως λόγω της απαξίωσης που δέχεται ο κλάδος των τεχνών και του πολιτισμού εν γένει.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Η αγκαλιά ήταν και θα είναι ένα μέσο επικοινωνίας των ανθρώπων χωρίς να χρειάζεται να μιλάνε. Αυτό λείπει από όλους μας! Γενικά η σωματική επαφή από ένα φιλί, μέχρι χειραψία.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Οι τελευταίοι μήνες μου έχουν προκαλέσει μεγάλη ανασφάλεια, τόσο οικονομική, όσο και ψυχολογική. Είναι σκληρό να μην μπορείς να κάνεις σχέδια και να βρίσκεσαι σε μια αναμονή, χωρίς να ξέρεις πότε θα τελειώσει.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Η χρήση της μάσκας έγινε πλέον συνήθεια, θεωρώ ότι θα την αποχωριστούμε, όταν πια νιώσουμε ασφαλείς και αυτό θα πάρει καιρό. Οι “νέοι” κανόνες υγιεινής όμως είναι κάτι που πρέπει να φροντίσουμε να υιοθετήσουμε και στη μετά κορονοϊού καθημερινότητά μας· αποστάσεις, πλύσιμο των χεριών κατά την είσοδο στο σπίτι μας, αποστείρωση κοινόχρηστων χώρων κ.λπ.
Καλλιτέχνης: “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Η τέχνη σε αυτό που ζούμε είναι μια σανίδα σωτηρίας. Περνούμε κλεισμένοι ώρες σπίτι με ένα βιβλίο, ταινίες, ακούγοντας μουσική κ.α. Για να συνεχιστεί η παραγωγή τέχνης χρειάζεται μέριμνα και σεβασμός. Οι καλλιτέχνες όπως προανέφερα αυτή τη στιγμή δεινοπαθούν. Επίσης, η στασιμότητα οδηγεί σε δημιουργικό τέλμα, απουσία ερεθισμάτων. Προσωπικά, μέσα στην καραντίνα δεν μπορώ να δημιουργήσω όπως πριν, ο εγκλεισμός με φθείρει και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Το αν θα επιβιώσει η τέχνη στη συνέχεια είναι το μόνο σίγουρο, η τέχνη πάντα βρίσκει διεξόδους, αλλά αυτοί που θα την “αναστήσουν” τώρα είναι “πεθαμένοι”.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Με αποστάσεις και ατομική προστασία όλα μπορούν να γίνουν. Πάμε καθημερινά σουπερμάρκετ, χρησιμοποιούμε τα μέσα μεταφοράς, δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε μια παράσταση με κατάλληλα μέτρα; Αν η ζωή συνεχιζόταν με ανοιχτούς τους χώρους πολιτισμού, αλλά με αποστάσεις (όπως εφαρμόστηκε αρχικά) δεν θα ήταν τόσο βαρύ το ψυχολογικό φορτίο που φέρουμε, διότι θα διοχετευόταν στις δραστηριότητές μας.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Νομίζω η υπομονή και η προσωπική φροντίδα του εαυτού μας, καθώς η κρατική μέριμνα αποτυγχάνει σε πολλούς τομείς. Ο καθένας μας ας φροντίζει τον εαυτό του και όσο μπορεί ας φροντίζει και τους υπόλοιπους.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Να σταθούμε όλοι δυνατοί σε αυτό που περνάμε, για να κερδίσουμε όλα τα χαμένα πίσω. Αργά, σταθερά και συλλογικά.
