Mια υπερδραστήρια και εμπνευσμένη χορεύτρια και χορογράφος η Χαρά Ζεχίρη, “ανακρίνεται” από τους πολιτισμικούς συντάκτες του polismagazino.gr
Χαρά πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον χορό και πώς καλλιέργησες το ταλέντο που είχες από μικρή;
Ξεκίνησα τον χορό όπως πολλά παιδάκια της ηλικίας μου, τότε, επειδή με πήγε η μητέρα μου, αλλά δεν λειτούργησε για πολλούς λόγους. Έλλειψη ενδιαφέροντος για το είδος χορού, ανεπαρκής προσέγγιση από την εκπαιδεύτρια ή και λόγω των οικονομικών απαιτήσεων του είδους.
Σημαντικό να αναφέρω σε αυτό το σημείο πως ο χορός δεν υπήρχε στην ζωή μου ως ταλέντο, αλλά ως ανάγκη. Με αυτή την οπτική, ως συνοδοιπόρο μου, θέλω να επισημάνω σε όλους, γονείς και παιδιά, πως ο χορός λέγεται πως είναι μία από τις 100 γλώσσες έκφρασης κατά το Reggio Emilia, άρα ένα στοιχείο που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο υπάρχει μέσα σε κάθε παιδί.
Κάπως, έτσι, έγινε και στην δική μου περίπτωση, λοιπόν. Ο χορός υπήρχε πάντα εκεί, αθόρυβα, μέχρι που αποφάσισα επίσημα και συστηματικά να ξεκινήσω στα 18 μου χρόνια. Η ανάγκη έκφρασης και αποσυμφόρησης ήταν στην ζωή μου τότε πιο δυνατή από ποτέ. Σε εκείνη την περίοδο της ζωής μου, αντιμετωπίζοντας αρκετές απώλειες και δυσχέρειες επέλεξα να βάλω προτεραιότητα εκείνο που ευχαριστούσε την ψυχή μου και ήταν ο χορός.
Επέλεξα, λοιπόν, ένα επαγγελματικό πρόγραμμα σε λάτιν και ευρωπαϊκούς χορούς (JEAN KELLY) με απεριόριστες ώρες και σε άλλα είδη χορού. Συνέχισα με ένα δεύτερο επαγγελματικό πρόγραμμα σε λάτιν και ευρωπαϊκούς χορούς (IDTA), παράλληλα με μία μεγάλη γκάμα σεμιναρίων με χορευτές και χορογράφους διεθνώς αναγνωρισμένους.
Δεν σταμάτησα εκεί, όσο περισσότερο ασχολιόμουν, τόσο πιο πολύ ήθελα να εμβαθύνω στην έννοια του χορού και της κίνησης γενικότερα, γι αυτό και εκπαιδεύτηκα στις αρχές της κίνησης στο Laban & Bartenieff Institute. Μα ο χορός συνεχώς εξελίσσεται και γι αυτό επέλεξα να προσεγγίσω και ένα εντελώς διαφορετικό είδος, το HIP HOP, παράλληλα με τα ερευνητικά μου ενδιαφέροντα γύρω από τις τέχνες και τα παιδαγωγικά και το μεταπτυχιακό μου “Οι Τέχνες Στην Εκπαίδευση”.
Γυρίζοντας την μνήμη στο παρελθόν, μπορείτε να μας θυμίσετε μερικούς από τους σημαντικότερους σταθμούς στην καριέρα σας;
Οι σημαντικότεροι σταθμοί που τολμώ να πω πως υπήρξαν καίριοι στις επιλογές μου εκπαιδευτικά και επαγγελματικά ως δασκάλα χορού και χορογράφου είναι οι παρακάτω:- Ένα πρόγραμμα ανταλλαγής νέων στην Εσθονία μέσω της φοίτησης μου στην Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου γνωρίσαμε τους ballroom χορούς σε παλάτια της Εσθονίας
– International Dance Camps /Διεθνή Σεμινάρια Χορού με προπονητές από διάφορα μέρη του κόσμου, όπου και κατάφερα να δω ακόμη περισσότερο το μέγεθος επιρροής του χορού και σε άλλες χώρες και περισσότερο των latin και ballroom χορών
– Η εκπαίδευσή μου στο Laban & Bartenieff Institute μου έδωσε μια πιο διευρυμένη γνώση για την κίνηση και το σώμα
– Η εμπλοκή μου στην διοργάνωση της διεθνούς δράσης Global Water Dances και η εκπροσώπηση της Ελλάδος με αυτή την δράση με βοήθησε να δω περισσότερο την κοινωνική πλευρά του χορού, την επιρροή που μπορεί να έχει και τον ρόλο που παίζει στην προσέγγιση κρίσιμων θεμάτων που αφορούν την ανθρωπότητα
– To Arts & Quality Of Life Project, το οποίο αποτελούνταν από δράσεις σε τρία επίπεδα, οι τέχνες στην εκπαίδευση, οι τέχνες στην θεραπεία και οι τέχνες στην ψυχαγωγία, ήταν μια τολμηρή προσπάθεια να διοχετεύσω όλους τους προβληματισμούς μου σε μια ποικιλία δράσεων που έκαναν εμφανή στον κόσμο την ανάγκη και την επιρροή των τεχνών στις ζωές μας
– Η συμμετοχή μου σε θεατρικές παραστάσεις ως χορογράφος με βοήθησε να αγαπήσω ακόμη περισσότερο την σκέψη πως οι τέχνες επηρεάζουν και προχωρήσω στον επόμενο σταθμό που ήταν το μεταπτυχιακό μου στο πανεπιστήμιο της Κύπρου University Of Nicosia, “Arts and Education”
– Μεταπτυχιακές σπουδές για την ανάγκη των τεχνών στην εκπαίδευση
Ποιός είναι ο καθημερινός σας στόχος και τί είναι αυτό που σας κάνει ευτυχισμένο και “γεμάτο” άνθρωπο;
Σώμα Ψυχή Μυαλό – Το τρίπτυχο της ανθρώπινης φύσης
Ο καθημερινός μου στόχος είναι να υπάρχει μια ισορροπία μέσα μου μεταξύ των αναγκών μου και των επιθυμιών μου. Είτε είναι στην προσωπική μου ζωή είτε και στην επαγγελματική. Την ανάγκη μου για προσωπική εξέλιξη και την ανάγκη μου για προσφορά. Με γεμίζουν τα παιδιά γύρω μου, που αρχίζουν να ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους και αυτά που αγαπούν, μέσα από τον χορό. Με τον ίδιο τρόπο με γεμίζει και με χαροποιεί η κάθε στιγμή που επέρχεται μια επιτυχημένη και ομαλή επικοινωνία με τους γονείς των παιδιών, μια πολύ αναγκαία για εμένα παράμετρος για μια ομαλή διδακτική πορεία. Με γεμίζει πολύ ένα ωραίο βιβλίο και μία ωραία συζήτηση σχετικά με αγαπημένους ανθρώπους.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ή και όνειρα;
Να συνεχίσω με ένα διδακτορικό πρόγραμμα σχετικά με τις τέχνες και την εκπαίδευση
– Να μπορώ να συνεισφέρω στην επαρκή παιδαγωγική κατάρτιση προπονητών και εκπαιδευτών που ασχολούνται με παιδιά από προσχολική ηλικία έως και εφηβεία
– Να συνεισφέρω στην δημιουργία παράλληλων σχολών γονέων με κάθε εκπαιδευτικό πρόγραμμα
– Να δημιουργήσω ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα προσέγγισης εκπαιδευτών και γονιών που να αφορά την εξάσκησή τους σε νέες οπτικές όπου ενθαρρύνεται η απρόσκοπτη εξέλιξη όλων
– Να ταξιδέψω για να μοιραστώ το πρόγραμμα αυτό και να εκπαιδεύσω, μα και να εκπαιδευτώ και σε άλλους πολιτισμούς
– Να γράψω ένα βιβλίο για παιδιά στην παιδική ηλικία και εφηβεία
Αν δεν ζούσατε στην Ελλάδα, σε ποια χώρα θα νιώθατε πολίτης της;
Δεν έχω ταξιδέψει αρκετά ώστε να μπορώ να συγκρίνω και να επιλέξω. Παρόλα αυτά ξέρω πως θα ήθελα πολύ όπου και να ζούσα ιδανικά να συγκεντρώνονται τα παρακάτω χαρακτηριστικά: Θάλασσα…Ψηλά και απόκρημνα βουνά…Πράσινο…
Ο Πολ Βαλερύ είχε πει «το πρόβλημα με την εποχή μας είναι ότι το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν». Σε ποιους πιστεύετε ότι ανήκει το μέλλον;
Θα περίμενε να πω κανείς στα παιδιά…και ναι είναι αλήθεια το μέλλον ανήκει τόσο στα παιδιά όσο και σε καθέναν από εμάς…γιατί τρεις ρήσεις πάντα με καθοδηγούν…”ποτέ δεν είναι αργά”…”οι επιλογές μας φτιάχνουν το μέλλον μας”…”όταν θέλουμε, μπορούμε”… Επομένως, ποτέ δεν είναι αργά να κάνουμε εκείνη την επιλογή που απαιτείται για να αλλάξουμε το μέλλον μας προς μια καλύτερη για όλους μας κατεύθυνση μακροπρόθεσμα και όχι τόσο βραχυπρόθεσμα, αν βέβαια πρώτα θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον.
Μια εικόνα που δεν θα ξεχάσετε ποτέ και ποιο το ωραιότερο ταξίδι που έχετε κάνει;
Μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ…μμμμ…ένα ηλιοβασίλεμα έρχεται και ξαναέρχεται στο μυαλό μου…ένα παιδί που φροντίζει ένα άλλο παιδί…και ένας άντρας που κλαίει από χαρά…αυτές είναι βέβαια τρεις εικόνες…αλλά πώς να βάλεις φρένο στο μυαλό…
Το ωραιότερο ταξίδι που έκανα ποτέ είναι αυτό μέσα μου…αναπάντεχο…γεμάτο εκπλήξεις….ωραίες και άσχημες εικόνες…απόκρημνα βουνά και όμορφες πεδιάδες…θάλασσες φουρτουνιασμένες μα και λάδι…και μου δίδαξε και ακόμη μου διδάσκει τόσα πολλά…!!! Τώρα αν πρέπει να πω κάποιον προορισμό..θα πω πως το Πήλιο πάντα με μαγεύει!
Αν έπρεπε να “ντύσετε” μουσικά ένα οδοιπορικό στη ζωή σας, ποιό τραγούδι θα επιλέγατε;
Ένα οδοιπορικό…ένα από τα πολλά και παράλληλα οδοιπορικά της ζωής μου….θα επιλέξω δύο…ένα που χαρακτηρίζει πιο πολύ την παιδική μου ηλικία και είναι της Μποφίλιου “Δεμένη/Λύκος” και ένα άλλο που πάντα με συνόδευε και πάντα κρατούσε τις ισορροπίες στην ζωή μου είναι της Emeli Sande “Read all about it”.
Ποιά είναι η άποψη σας για την καθημερινότητα στη Θεσσαλονίκη και ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο από την πόλη;
Η καθημερινότητα στην Θεσσαλονίκη είναι μοναδική για όσους μπορούν να την απολαύσουν…η πόλη αυτή μπορεί να δώσει και δίνει τόσα πολλά…και το μόνο που θέλει είναι κάποιος να την αγαπήσει για την ιστορία της και όχι μόνο για τον καφέ της…για να γίνει αυτό πρέπει να έχει κάποιος την ευκαιρία να την γνωρίσει…και αν κάποιος ξεκινήσει από την περιοχή στο ύψος των κάστρων…ίσως νιώσει, όπως ένιωσα και εγώ, την αύρα της και την ανάγκη να την ανακαλύψει ξανά…και ξανά…
Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που ονειρεύονται το μέλλον τους σε αυτό τον χώρο;
Αν εννοείτε στον χώρο των παιδαγωγικών, θα έλεγα πως είναι μαγικά και ανεξάντλητα, και όσο και αν έχει υποτιμηθεί, θα πρέπει να μην το βάζουν κάτω και να θέλουν να κάνουν την διαφορά παλεύοντας και όχι επιδιώκοντας κάτι μόνιμο για να “βολευτούν”. Γιατί αυτό δεν θα συμβεί…το μόνο που θα “βολευτεί”, “επαναπαυτεί” και σε τελική ευθεία σταματήσει να δημιουργεί θα είναι το μυαλό… Από την άλλη στον χώρο των τεχνών, όπου οι δυνατότητες είναι απεριόριστες για δημιουργία, μα λίγες από αυτές αμειβόμενες…θα έλεγα να κοιτούν πέρα από τα τετριμμένα και να δοκιμάζουν καινούριες τεχνικές, όπως και να δοκιμάζονται σε αυτές και να έχουν πάντα στον νου τους πως οι τέχνες είναι παντού και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής. Μην τα παρατάτε…!!!!
Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;
Η απόλυτη ευτυχία είναι μια ψευδαίσθηση…γιατί δεν έρχεται από έξω μας…αλλά από μέσα μας…είναι σε ένα καφέ…σε ένα βιβλίο…στη θέα της θάλασσας ή και ενός βουνού…είναι όπου είσαι εσύ…φτάνει να έχεις δουλέψει και να είσαι έτοιμος για να την νιώσεις…πάρε λοιπόν μια βαθιά ανάσα και βούτα…ζήσε με όλα τα καλά και τα κακά…η ευτυχία δεν είναι αυτοσκοπός…η ζωή είναι!!!
Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας;
Θα το πω στα αγγλικά γιατί έχει περισσότερη ένταση για εμένα….
I DO CARE…SO I INSIST…TRY…AND NEVER GIVE UP!!!
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
Μου είχαν πει κάποτε…όταν έβλεπα πως κάτι ήταν βουνό, απροσπέλαστο…”αυτό που θεωρείς για πρόβλημα, είναι το κερασάκι στην τούρτα…αν δεν υπήρχε αυτό θα είχες χειρότερα προβλήματα…γι αυτό αντιμετώπισε αυτό για να αποφύγεις τα χειρότερα…πρέπει να είσαι ευγνώμων που ήρθε αυτό για να σε προειδοποιήσει”
Σε ποιον άνθρωπο οφείλετε ένα μεγάλο ευχαριστώ;
Είμαι ευγνώμων για όλους όσους πέρασαν ή βρέθηκαν στην ζωή μου…Σε δύο ανθρώπους όμως που σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ζωής μου ήταν εκεί και αν και δεν ήταν οικογένειά μου…μου στάθηκαν περισσότερο από οικογένεια και με εκπαίδευσαν στο τί θα πει να αγαπάς αληθινά!!! Σε ευχαριστώ Μαρία…σε ευχαριστώ Χάρη…και όλους εσάς εκεί έξω…σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για τα καλά και τα κακά!!!
Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας;
Ανιδιοτέλεια
Τα social media επιδεινώνουν αυτή την έπαρση; Θέλω να πω ότι ένας άνθρωπος που κατασκευάζει την εικόνα του στο διαδίκτυο, αναζητά likes, followers, shares και πανηγυρίζει που έφτασε τους 3.000 διαδικτυακούς «φίλους», πόσο δυσλειτουργικός μπορεί να γίνει όταν πρέπει να αντιμετωπίσει πραγματικούς ανθρώπους και αληθινές καταστάσεις;
Εκεί έγκειται και η ιδέα πως οι τέχνες βελτιώνουν την ποιότητα ζωής…με τις τέχνες ο χρόνος είναι σαν να σταματά…οι ρυθμοί πέφτουν και οι εικόνες στο νου γίνονται πιο ευδιάκριτες…η ενασχόληση με τις τέχνες καλύπτει όσα κενά προσπαθεί κανείς να καλύψει ή και ακόμη όσα κενά κανείς μεγαλώνει μέσα από την χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης…
“Ό, τι αφήνεις σε αφήνει” λέγεται, το ίδιο ισχύει και για την επικοινωνία…αν παρατήσεις αυτό το “άθλημα”…το ξεχνάς…!
Ποια είναι τα γνωρίσματα ενός καλού χορευτή/χορεύτριας;
Ένας καλός χορευτής…Μια καλή χορεύτρια…Δύο είναι τα βασικά για εμένα χαρακτηριστικά που κάνουν έναν καλλιτέχνη να ξεχωρίζει…η ΑΓΑΠΗ για το είδος του και η ΨΥΧΗ που βάζει σε αυτό! Με δεδομένα πάντα την πειθαρχία, την επιμονή και την τεχνική αρτιότητα!!!
Αν σας δινόταν η δυνατότητα να μοιραστείτε τη σκηνή με έναν αγαπημένο σας βιρτουόζο χορευτή και χορεύτρια, ποιοί θα ήταν…
Θα ήθελα πάρα πολύ να βρεθώ στην σκηνή με τον Rudolf von Laban και την Josephine Baker
Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Να μπορώ να παραβλέπω ή να ξεπερνώ πιο εύκολα τα κακώς κείμενα…
Διαλέξτε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας;
Passionate
Creative
Enthusiastic
Curious
The biggest fan of life
Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε;
Είμαι απόλυτα ευχαριστημένη με όσα μου έχει δώσει ο θεός και είμαι απεριόριστα ευγνώμων που μπορώ να τα καλλιεργώ και να τα βελτιώνω. Αν κάτι θα ήθελα να έχω περισσότερο εξασκήσει, θα ήταν να γράφω ιστορίες.
