Η Σοφία Κεσίδου, υπάλληλος στο Δήμο Κιλκίς, τοποθετείται στο polismagazino.gr για τον Πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
“Εκεί που οι άνθρωποι φθάνουν ασθμαίνοντας, βρίσκουν τους ποιητές που έχουν φθάσει πετώντας… στη χώρα των ποιητών ο πολιτισμός αγγίζει τα όρια του άπειρου.”
Γενικό Lockdown: Αναγκαίο ή όχι; Με την ανεπάρκεια, αδιαφορία και αβελτηρία που επέδειξε η κυβέρνηση το Lockdown ήταν μονόδρομος. Θα ήταν δε, πολύ πιο αποτελεσματικό αν γίνονταν ένα μήνα νωρίτερα.
(στην συνθήκη της αποψίλωσης του ΕΣΥ, των άθλιων ΜΜΜ και της πλήρους απραξίας στο διάστημα που μεσολάβησε από το πρώτο στο δεύτερο Lockdown).
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Εκεί που οι άνθρωποι φθάνουν ασθμαίνοντας, βρίσκουν τους ποιητές που έχουν φθάσει πετώντας… στη χώρα των ποιητών ο πολιτισμός αγγίζει τα όρια του άπειρου.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Η απόλυτη ανάγκη των ανθρώπων και ειδικά σε μια εποχή που την ενοχοποιεί.
Νομίζω ότι όταν τελειώσει όλο αυτό που ζούμε, θα βγω στους δρόμους και θα αγκαλιάσω όλο τον κόσμο.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Ο φόβος είναι μηχανισμός ελέγχου. Όλα τα συστημικά μέσα φρόντισαν να υπερμεγενθύνουν την πληροφορία και ναι ο φόβος είναι ένα αίσθημα.
Η απώλεια με απασχολούσε πάντα, η στιγμή που ο άνθρωπος είναι εκεί και ξαφνικά μια βαθιά ανάσα και δεν είναι, είναι πάντα ένα χάος που βυθίζομαι.
Οι μέρες επιτείνουν το φόβο της απώλειας αγαπημένων προσώπων.
Ωστόσο η απώλεια τόσων συμπολιτών, και εν πολλοίς άδικα, με θυμώνει πάρα πολύ και αναρωτιέμαι αν ποτέ, όταν όλη αυτή η τρέλα τελειώσει, θα αναμετρηθεί ο καθένας με την ευθύνη του, θα την αναλάβει και θα αποδώσει τα του καίσαρος….
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Φοβάμαι πως ναι. Ελπίζω πως όχι.
Καλλιτέχνης: ως ευαίσθητη ψυχή, “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Δύσκολο το παρόν των καλλιτεχνών που προδιαγράφει ένα αβέβαιο μέλλον. Ίσως ο κλάδος εργαζομένων που έχει πληγεί περισσότερο. Σε ένα κράτος που αγνοεί την τέχνη και τον πολιτισμό, η επιβίωση των καλλιτεχνών εξακολουθεί να επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Ο υπεύθυνος πολίτης μπορεί να απολαύσει με τα προβλεπόμενα μέτρα θέατρο, μουσικές, εκθέσεις και εκδηλώσεις. Ανοιχτά λοιπόν με όρους αυστηρά τηρούμενους.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Να προσπαθήσω να παραμείνω άνθρωπος. Διαβάζω, αγαπώ, σέβομαι, συναισθάνομαι, αναζητώ, αμφισβητώ. Βρίσκομαι συχνά και μιλώ πολύ με φίλους.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Να μείνουμε άνθρωποι. Να έχουμε ενσυναίσθηση. Να αμφισβητούμε. Να είμαστε ευγενείς. Να συνυπάρχουμε. Να προσπαθήσουμε να είμαστε δρομείς μακρινών αποστάσεων στον στίβο της ζωής. Να διατηρήσουμε μέσα μας το παιδί που είμασταν. Να παλέψουμε την ασχήμια από όπου κι αν προέρχεται. Να αναμετρηθούμε με τους φόβους. Να υψωθούμε πάνω από το «κτήνος». Να γεμίσουμε τις αποθήκες της ψυχής μας με αγάπη. Να γίνουμε εραστές του καλύτερου.
