Ευθυμίου Γιάννης: “Ο τελικός μου σκοπός είναι τα έργα μου ιδανικά να εμπεριέχουν την ουσία της ζωγραφικής, η οποία πιστεύω είναι ίδια και απαράλλαχτη ανά τους αιώνες”

“Η τέχνη στο δημόσιο χώρο είναι ευκαιρία για διάλογο και συνδιαλλαγή, κάτι το οποίο θα μπορούσε να συμβαίνει περισσότερο αλλά καθίσταται δύσκολο λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος για την υποστήριξη της τέχνης από το εκπαιδευτικό σύστημα εώς τους κρατικούς φορείς…”

• Πώς και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με την τέχνη; Άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με την τέχνη και ειδικότερα την ζωγραφική μετά την ηλικία των δεκαέξι. Σε μικρότερη ηλικία, παρότι είχα κλίση σε αυτήν, δεν σκεφτόμουν ότι έχω ταλέντο, απλά έπιανα και έφτιαχνα πράγματα για τους συμμαθητές και τους φίλους ή όταν το είχα την ανάγκη για εμένα. Έτσι, η θεία μου η Έφη, η οποία ήταν φιλόλογος καθηγήτρια στο Λύκειο που πήγαινα, βλέποντας ότι είμαι ένας μαθητής χωρίς ενδιαφέρον για τα μαθήματα, αλλά με ιδιαίτερη κλίση στην ζωγραφική, με βοήθησε να μάθω περισσότερα πράγματα για τις εικαστικές σχολές που θα με ενδιέφεραν. Ως αποτέλεσμα, έδωσα εξετάσεις στην Σχολή Μαρμαροτεχνίας στην Τήνο. Από εκεί και έπειτα η τέχνη μπήκε στην ζωή μου και δεν σταμάτησα ποτέ να δουλεύω. Μόλις τελείωσα την σχολή μαρμαροτεχνίας με δασκάλους τους Χαράλαμπο Κρητικό, Δημήτρη Μπέζα, Γιώργο Συλίκο συνέχισα τις σπουδές μου στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητές τους Άγγελο Αντωνόπουλο, Δημήτρη Κούκο, Μανώλη Μεραμπελιώτη. Τότε η επαφή μου με συμφοιτητές μου αλλά και σημαντικές προσωπικότητες μου έδωσαν ώθηση να συνεχίσω.

• Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Νομίζω και τα δύο. Σίγουρα υπάρχουν χαρακτηριστικά γονιδιακά που σε ωθούν προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά βασικό ρόλο παίζουν και οι συνθήκες. Υπάρχουν άνθρωποι που ζωγραφίζουν πριν καν περπατήσουν και περιπτώσεις ανθρώπων που η ανάγκη για εικαστική έκφραση εκδηλώνεται αργότερα στην πορεία της ζωής τους. Γενικά, αν και θεωρώ πως δεν μου λείπει το ταλέντο προσπαθώ να επενδύω στην σκληρή δουλειά, διότι αυτή με κρατά προσγειωμένο και αφοσιωμένο. Η ευχέρεια είναι ένα κομμάτι όπου ως επί των πλείστων απαρνούμαι αλλά αναπόφευκτα εμπεριέχεται στην ζωγραφική διαδικασία.

• Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Πιστεύω ότι είναι δύσκολο να το κρίνω εγώ και εκτός αυτού αυτή πάντα ήταν και είναι δουλειά άλλων. Οι επιρροές μου προέρχονται από πολλά κινήματα και ρεύματα και γι’ αυτό ο τελικός μου σκοπός είναι τα έργα μου ιδανικά να εμπεριέχουν την ουσία της ζωγραφικής, η οποία πιστεύω είναι ίδια και απαράλλαχτη ανά τους αιώνες. Ούτως ή άλλως θεωρώ ότι όλοι οι σημαντικοί ζωγράφοι μέσω της προσωπικής τους πρακτικής προσεγγίζουν την αλήθεια τους, ώστε γίνεται δεύτερη φύση. Αυτή η προσωπική προσέγγιση της αλήθειας είναι και η ουσία της ζωγραφικής. Για αυτόν το λόγο, θέλω όσο μπορώ βρίσκοντας όλο και πιο προσωπικά στοιχεία, να δημιουργώ τον κόσμο μου μέσα από ειλικρινείς αναζητήσεις και να γίνεται τόσο ζωντανός όσο αυτός που μας περιβάλλει.. Αυτός είναι και ο αδιαπραγμάτευτος στόχος μου.

• Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Στο εργαστήριο μου καταπιάνομαι κυρίως με ταπεινά, καθημερινά θέματα, όπως νεκρές φύσεις με προσωπικά μου αντικείμενα. Καθώς τα παρατηρώ και τα ζωγραφίζω, τους προσδίδω αξία και δημιουργώ σχέσεις με το περιβάλλον που με περιτριγυρίζει. Έτσι έχει χτιστεί με το πέρασμα του χρόνου ένα προσωπικό κλίμα στο χώρο μου, το οποίο μεταφέρεται και στην ζωγραφική μου.
Μέσα σε αυτόν το χώρο κατοικούν προσωρινά και τα οικεία μου πρόσωπα όταν μου ποζάρουν. Ο κόσμος μου «ξεβάφει» πάνω τους και αναπτύσσεται ένα δέσιμο με τα ίδια τα πρόσωπα και τα έργα που τα απεικονίζουν.
Στην καθημερινή μου διαδρομή από και προς το εργαστήριο, παρατηρώ συνεχώς τα τοπία γύρω μου, μέχρι να ωριμάσουν μέσα μου να πάρω το καβαλέτο μου και να σταθώ απέναντί τους. Όταν έρχεται αυτή η ώρα, το θέμα μού προκαλεί τεράστια σύγχυση, ερχόμενος αντιμέτωπος με το εξωτερικό περιβάλλον. Είναι σαν να ξεκινώ από την αρχή, όλες μου οι αισθήσεις προσπαθούν να συντονιστούν με τον περιβάλλοντα χώρο και δουλεύω ασυνείδητα, επαναπροσδιορίζοντας τη ζωγραφική μου.

• Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Kάτι που συνειδητοποίησα σχετικά πρόσφατα είναι η μεγάλη επιρροή που μου άσκησε ο πατέρας μου, βλέποντάς τον σε μικρή ηλικία να ζωγραφίζει. Χαρακτηριστικά θυμάμαι να τον παρατηρώ να ζωγραφίζει και να σβήνει συνεχώς μία «Σταύρωση», επί χρόνια, προσπαθώντας να την τελειοποιήσει. Παρά την απουσία του από την ζωή μου μεγαλώνοντας, οδηγήθηκα να έχω την ίδια στάση απέναντι στην ζωγραφική.
Αργότερα σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι δάσκαλοι μου, οι οποίοι μου μετέφεραν την αγάπη για την ζωγραφική. Η φοίτηση μου στην σχολή μαρμαρογλυπτικής στην Τήνο με δάσκαλο ζωγραφικής τον Δημήτρη Μπέζα και η μαθητεία μου στο εργαστήρι σχεδίου του γλύπτη Κώστα Αργύρη, ήταν καθοριστικές.
Φυσικά σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή μου είχαν σημαντικοί Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες, όπως οι Χ. Θεόφιλος, Γ. Μπουζιάνης, Γ. Μαυροείδης, V. Van Gogh P. Cezanne F. Auerbach, F.Bacon και G. Morandi.

• Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε δώσει στον εαυτό σας σαν καλλιτέχνης; Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον εαυτό μου είναι να δουλεύω με συνέπεια πάντα, χωρίς να φοβάμαι να κάνω θυσίες, ελεύθερος να υποστηρίζω αυτό που αντιλαμβάνομαι με κάθε κόστος.

• Πόσο αποδεκτή είναι η τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τί ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Νομίζω ότι ζούμε σε μια εποχή όπου όλα είναι αποδεκτά. Τα όρια έχουν διευρυνθεί πάρα πολύ – τα κριτήρια του τι είναι καλό και τι όχι δεν υπάρχουν ξεκάθαρα, το οποίο έχει θετικό, αλλά και αρνητικό πρόσημο. Όλα βαφτίζονται διαφορετικά και είναι αποδεκτά απ’ όλους, στη λογική του μου αρέσει ή όχι… Κατά αυτόν τον τρόπο και η τέχνη στον δημόσιο χώρο καταλήγει κάποιες φορές σε απλά μία ευχάριστη νότα και ευκαιρία για «λάικ». Η τέχνη στο δημόσιο χώρο είναι ευκαιρία για διάλογο και συνδιαλλαγή, κάτι το οποίο θα μπορούσε να συμβαίνει περισσότερο αλλά καθίσταται δύσκολο λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος για την υποστήριξη της τέχνης από το εκπαιδευτικό σύστημα εώς τους κρατικούς φορείς.

• Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Είναι δύσκολο κανείς να κάνει μεγαλεπήβολα σχέδια μέσα σε αυτές τις δραματικές καταστάσεις που συμβαίνουν αυτόν τον καιρό γύρω μας. Αυτό που πάντα ήταν σημαντικό για εμένα είναι να γίνομαι συνεχώς καλύτερος, να εξελίσσομαι σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος.