Ο Πάνος Τσίκος, μουσικοσυνθέτης, τραγουδιστής, παιδαγωγός, απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr https://youtube.com/user/TsikosPanos
“Φοβάμαι ότι με το τέλος αυτής της πανδημίας μπορεί να βγούμε νικητές απέναντι στον ιό δυστυχώς όμως θα έχουμε χάσει τον έλεγχο της ζωής μας καθώς αυτός θα θεωρείται δυνητικά επικίνδυνος.”
Εγκλεισμός στο σπίτι, πώς διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα, σας διακατέχουν; Μέσα στους μήνες του εγκλεισμού είχα τον χρόνο να κλάψω, ν’ αφήσω την θλίψη πίσω μου, ν’ ανασυγκροτηθώ και επιτέλους να ονειρευτώ! Ονειρεύομαι ήδη το νέο μου βίντεο κλιπ το καλοκαίρι! Μάλιστα φέτος έγινα φοιτητής, γηράσκω αεί διδασκόμενος που λένε. Είμαι ένας από τους τυχερούς που σπουδάζει στη σχολή ξεναγών Κρήτης και έτσι αξιοποιώ τον χρόνο του εγκλεισμού παραγωγικά μέσω τηλεκπαίδευσης γι’ αυτά που με ενδιαφέρουν!
Ακούμε συνεχώς για βία ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική. Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Όχι, δεν εντυπωσιάζομαι από τα άτομα ούτε από τις καταστάσεις που είναι σίγουρα κατακριτέες όμως στην Ελλάδα αυτό είχε παραπάει. Εδώ βλέπουμε την έλλειψη ενός ενδελεχούς σχεδίου πρόληψης τέτοιων φαινομένων στον εργασιακό χώρο και δει του θεάτρου σε μια χώρα μάλιστα όπου γεννήθηκε το θέατρο έτσι όπως το γνωρίζουμε σήμερα! Μέσα από αυτή την περιπέτεια που περνάμε πιστεύω όλοι μας με τούτα τα γεγονότα να αρχίσουμε να ωριμάζουμε. Εύχομαι αυτή η ευαισθησία των αρχών και της τηλεοπτικής/δημοσιογραφικής λαγνείας που περιγράφει με κάθε γλαφυρή λεπτομέρεια τα συμβάντα, κάτι που εμένα με ενοχλεί αφάνταστα σαν τηλεθεατή, να μείνει σε εγρήγορση στο μέλλον και μάλιστα αμερόληπτη. Το γεγονός ότι βγήκαν στη φόρα εμπρός τα γεγονότα δεν σημαίνει ότι πάει αυτό ήταν τελείωσε αλλάζουμε κεφάλαιο. Δεν είναι απλό όπως σε μία τραγωδία έχεις ύβρη, άτη, νέμεση και ύστερα το τέλος της αυλαίας. Εδώ θα ήθελα να προσθέσω και κάτι τελευταίο…Εγρήγορση-Επιφυλακή απέναντι σε τέτοιου είδους αποτρόπαια συμβάντα! Όσο αν έχω δεχθεί κάποια μορφή βίας, ναι, το έχω νιώσει και ήταν πολύ άσχημο και υποτιμητικό ιδιαίτερα στην αρχή της καριέρας μου.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Το εμβόλιο ευτυχώς βγήκε σχετικά γρήγορα. Τώρα το κατά πόσο θα είναι αποτελεσματικό δεν είμαι ειδικός για να το γνωρίζω και φυσικά απ’ όσα ενημερώνομαι εξαρτάται από τις μεταλλάξεις που θα επέλθουν. Είναι σημαντικό σ’ αυτή τη φάση όλοι μας να συμβάλλουμε στα προσωπικά μέτρα προστασίας είτε το πιστεύουμε είτε όχι. Σ’ αυτήν την περίπτωση θα αναφέρω την λαϊκή ρήση φύλαγε τα ρούχα σου για να χεις τα μισά. Το εμβόλιο είναι μία λύση αλλά ας μην ξεχνάμε και την πρόοδο που επετεύχθη για να πολεμηθεί αυτή η Πανδημία μέσω νέων φαρμάκων. Τώρα για το αν θα εμβολιαστώ φυσικά και θα το κάνω! Εχω ήδη εγγραφεί στην πλατφόρμα για τον εμβολιασμό. Δεν μου το επιβάλλει κανείς, θεωρώ όμως ότι είναι χρέος μου ενόψει ενός νέου επαγγέλματος που θα ασκήσω σύντομα ως ξεναγός. Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν δηλαδή κάποιος αμφισβητεί τους ειδικούς τότε θα επέλθει μία μορφή ντόμινο της λοίμωξης με τεράστιες επιπτώσεις σε όλους τους τομείς σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Ευτυχώς επιμέρους Περιφέρειες έδρασαν γρήγορα στην αρχή της πανδημίας όπως και η Περιφέρεια Κρήτης που έφτιαξαν διαδικτυακά σεμινάρια για επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα του τουρισμού. Στην προσπάθεια αυτή παρότρυνα πολλούς συναδέλφους να συμμετάσχουν στα επιμορφωτικά σεμινάρια για την πανδημία θεωρώντας ότι ήταν χρέος μας απέναντι στις δύσκολες συνθήκες που διανύουμε.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό στο σπίτι και αν ναι πώς το αντιμετωπίζετε; Έχω στερηθεί να βγω βολτα το βράδυ έξω ή να πάω στο μπακαλικάκι της γειτονιάς για νερό. Δυστυχώς το νερό εδώ δεν πίνεται από τη βρύση.
“Αυτό που έχω στερηθεί όμως όπως όλοι μας είναι η ελευθερία.”
Συνεχώς ακούγονται νέα μέτρα και ακούω τελευταία και εισβολή/ελεγχο σε σπίτια! Έλεος πια ! Μέχρι πόσο θα καταπατηθεί η ελευθερία μας; Πόσο αστυνομοκρατούμενο μπορεί να γίνει ένα κράτος; Φοβάμαι ότι με το τέλος αυτής της πανδημίας μπορεί να βγούμε νικητές απέναντι στον ιό δυστυχώς όμως θα έχουμε χάσει τον έλεγχο της ζωής μας καθώς αυτός θα θεωρείται πλέον δυνητικά επικίνδυνος. Λέγοντας αυτά δεν θέλω προς Θεού να φτάσουμε στα άκρα ή σε μία ολική άρνηση της κατάστασης. Όπως και να χει όμως ο κίνδυνος είναι εδώ και στις δύο περιπτώσεις.
Τηλεργασία και αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη μέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Όσον αφορά την τηλεργασία δεν είναι δυνατή πάντα ή είναι ανεπαρκής και δεν μπορεί να αντικατασταθεί με την δια ζώσης. Εργάζομαι το χειμώνα ως καθηγητής φωνητικής και έχω πεθυμήσει τα παιδιά μου, να τα νιώσω δίπλα μου, να τ’ ακούσω να τραγουδούν και να τα δω πώς αναπνέουν από το να τα ακούω μέσω μιας συσκευής. Ακόμη και τα διαδικτυακά μαθήματα δεν επαρκούν για να μεταδώσεις κάτι τόσο βιωματικό όπως είναι το τραγούδι από την άλλη αν δεν έχεις άλλη επιλογή κάτι είναι και αυτό.
Σχετικά με τις αναστολές είναι άλλο ένα εργαλείο για τις επιχειρήσεις να σου πουν στα μούτρα αφού σ’ έβγαλα σε αναστολή ξέχνα τα δώρα και τα επιδόματα και όταν θελήσω εγώ σε βγάζω για να βάλω αυτούς που εγώ θέλω, ασχέτως αν εσύ έχεις δουλέψει για εμάς! Δυστυχώς τέτοια ακούω και βλέπω θρασύτατα να εκτυλίσσονται μπροστά μου και δυστυχώς για αυτούς που περιμένουν μετά την αναστολή τον κατά τ’ άλλα “ταχύτατο” ΟΑΕΔ για να βγεις στο ταμείο όπου θα χρειαστείς 40 με 60 μέρες αναμονής κατά τις οποίες εσύ πρέπει να ζήσεις χωρίς χρήματα ή φαγητό. Κατά την άποψή μου οι αναστολές θα έπρεπε να γίνουν πιο αυστηρές. Ένας εργαζόμενος σε αναστολή σημαίνει ότι δεν μπορεί να εργαστεί γιατί έτσι το επιβάλλουν οι συνθήκες και αν η εταιρεία που τον έβαλε αποφασίζει ότι πρέπει να βγει γιατί δεν τον χρειάζεται θα έπρεπε να υπάρχουν κυρώσεις. Στην Ελλάδα είναι πολύ εύκολο να σε απολύσουν, να σου μειώσουν το μισθό κι ας μην το έχεις αποφασίσει. Γενικά μπορούν να παραβιάσουν κάθε σου εργασιακό δικαίωμα! Το χω δει, το χω βιώσει! Αλίμονο αν αυτό γινόταν στο θέατρο που δούλεψα περίπου ένα χρόνο στη Γερμανία. Το σωματείο που μας εκπροσωπούσε ήταν τόσο ισχυρό που θα ήταν αδιανόητο να συμβεί μια παρατυπία στα εργασιακά. Αυτό τουλάχιστον αποκόμισα όταν εργάστηκα στο Εθνικό Θέατρο Όπερας του Mainz μια άψογη συνεργασία και όταν επέστρεψα στην Ελλάδα μια πλήρη ασυναρτησία στα εργασιακά! Ένα έχω να σας πω ότι πληρώθηκα για παραστάσεις που έκανα με την Όπερα Θεσσαλονίκης στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος μετά από 5 χρόνια και αυτό μετά από αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις. Φυσικά αν δεν ήταν ο τότε διευθυντής Γιάννης Βούρος και τον ευγνωμονώ γι’ αυτό, ακόμα θα μας χρωστούσαν! Τώρα το τί θα συμβεί μετά τον απεγκλωβισμό μας στα εργασιακά μένει σχεδόν σίγουρο ότι θα υπάρχει πάλι ένα ρεσιτάλ καταπάτησης εργασιακών σχέσεων, μείωση μισθών, απολύσεις και φυσικά έμμεσος εκφοβισμός. Μέχρι τότε φυσικά θα έχουμε εκσυγχρονιστεί! Μακάρι να βγει η εκτίμησή μου αυτή λάθος!