“Επιθυμώ να εμπνέω στους άλλους μέσα από τα έργα μου, αυτό το συναίσθημα που θα τους δίνει ώθηση να ακολουθήσουν ένα όνειρό τους.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Όντας άνθρωπος με πηγαίο πάθος για σύνδεση και επικοινωνία με τους ανθρώπους, είμαι πάντα σε αναζήτηση τρόπων να εμπνεύσω και να εμπνευστώ. Μέσα από αυτό το φως ήρθε και η ζωγραφική να πάρει τη σημαντικότερη θέση, παρόλο που στην αρχή μου χτυπούσε την πόρτα και δεν άκουγα. Σε μικρή ηλικία η ζωγραφική λειτουργούσε ως δραστηριότητα αποσυμπίεσης. Όταν διάβαζα βιβλία (μανιωδώς) ο χρόνος χανόταν κι όταν ζωγράφιζα συνέβαινε το ίδιο. Παρότι είχα στήριξη από την οικογένειά μου να στραφώ προς τις καλές τέχνες, τελικά ταξίδεψα στην Βοστώνη και το Σίδνεϋ για να σπουδάσω Επικοινωνίες-Δημόσιες Σχέσεις. Εργάστηκα στην Ελλάδα και το εξωτερικό στον χώρο της διαφήμισης, της ιατρικής, του αθλητισμού και της εκπαίδευσης σε θέσεις επικοινωνίας. Έγινα μητέρα, ακολούθησε ένα διαζύγιο, και για λόγους αποσυμπίεσης στράφηκα και πάλι στη ζωγραφική πριν από μια δεκαετία περίπου. Αυτή τη φορά, αυτή η έκφραση είχε έντονη αλληλεπίδραση με ένα κοινό. Από εσωτερική διαδικασία μεταμορφώθηκε σε μέσο σύνδεσης. Στη διαδρομή αυτή, εκτός από υποστηρικτές, βρέθηκαν δάσκαλοι που γενναιόδωρα μοιράστηκαν τα μυστικά τους, όπως η Σμαράγδα Σκούρτα, ο Γιώργος Πολίτης, ο Luca Indraccolo (Λονδίνο). Δεν κρύβω όμως ότι έχω μια εξάρτηση να παρακολουθώ συναδέλφους στις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων. Μαθαίνω καινούρια πράγματα κάθε μέρα! Ακολούθησαν ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, φιλοτέχνησα το εξώφυλλο του βιβλίου «Εκ του Πατρός Εκπορευόμενοι» του δημοσιογράφου Ανδρέα Μπελεγρή και έργα μου βρίσκονται στη Ν.Υ., Ν. Τζέρσευ, Λονδίνο, Τέξας, Τζώρτζια, και στην Ελλάδα.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Τα περισσότερα έργα μου έχουν έντονα στοιχεία συμβολισμού και μου αρέσει να χρησιμοποιώ τεχνικές αντλούμενες από τον μετά-ιμπρεσιονισμό και τον εξπρεσιονισμό. Αναλόγως τη σειρά που δουλεύω, συνθέτω τις απαραίτητες τεχνικές για να επιτευχθεί ο καλλιτεχνικός μου σκοπός. Συχνά εντάσσω διαφορετικά υλικά επιδιώκοντας μια πιο τρισδιάστατη εμπειρία στο θεατή ή ακόμα και ποίηση, έτσι ώστε να δημιουργήσω εννοιολογικές συνδέσεις. Γενικότερα, αρνούμαι να με εντάσσω σε ένα κίνημα ακόμα και να λέω ότι είμαι ζωγράφος. Προτιμώ να λέω ότι ζωγραφίζω ή ότι δημιουργώ – νιώθω έτσι ότι η Τέχνη με καλεί να υπηρετήσω ένα δικό της σκοπό, και απλά μεταφέρω το μήνυμα. Προτιμώ να πράττω, παρά να αυτοπεριορίζομαι με έναν όρο. Υπάρχει κάποιο κίνημα που να ονομάζεται η “socialmedia-ism”; Σε αυτό με εντάσσω.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Δεν περιμένω την έμπνευση να μου χτυπήσει την πόρτα (πια) νιώθοντας ότι ζω χαμένες μέρες. Δεν αφήνω να περνάνε μέρες χωρίς να ακουμπήσω πινέλο, κάρβουνο, χαρτί. Χτυπάω την πόρτα της έμπνευσης κάθε μέρα, και έχω δεσμευτεί (σε μένα) να μοιράζομαι δημόσια κάθε μέρα μια σκέψη που εμπνέει ένα έργο, ή το αντίθετο… Ζωγραφίζω και μετά σκέφτομαι!.. Σε αυτό το παιχνίδι που διαδραματίζεται στα κοινωνικά μέσα όπου έχω παρουσία – συμμετέχουν κι άλλοι. Μοιράζονται σκέψεις, ανταποκρίνονται στο πρωινό κάλεσμα και πλέον δεν είναι άσκηση πειθαρχίας να κρατώ ενεργή την Βίβιαν ως δημιουργό, αλλά επιτακτική χαρά. Αυτή η σύνδεση, είναι η έμπνευσή μου. Θέτω το συναίσθημα της ημέρας.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Φυσικά! Αγαπώ την ευαισθησία του Bonnard, τη μουσική στα έργα του Kandinsky, τον Picasso, τον Cocteau, τον Νίκο Λύτρα, τον Παναγιώτη Τέτση, την Cassat. Όπως ανέφερα και πριν, θαυμάζω αρκετούς συναδέλφους όπως τον A. Salgado, J. Beer, S. Gomez, D. Bilmes και πάρα πολλούς άλλους.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η μεγαλύτερη πρόκληση που έχω θέσει στον εαυτό μου είναι κάθε μέρα να γίνομαι η καλύτερή μου εκδοχή. Αυτό δεν μπορεί να περιοριστεί στο επίπεδο «καλλιτέχνης». Κάθε μέρα διαβάζω, δοκιμάζω, ψάχνω (κάνω λάθη) για να γίνομαι καλύτερη ζωγράφος, μητέρα, σύντροφος, φίλη, αδελφή, κόρη… Κατά τη διάρκεια της προσωπικής μου βελτίωσης, επιθυμώ να εμπνέω στους άλλους μέσα από τα έργα μου, αυτό το συναίσθημα που θα τους δίνει ώθηση να ακολουθήσουν ένα όνειρό τους. Όπως κι εγώ έπραξα, επιδιώκοντας το κάλεσμα της εικαστικής τέχνης.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Η Τέχνη στην Ελλάδα, είχε, έχει, και θα έχει αποδοχή. Θεωρώ όμως, ότι σε δομικό επίπεδο όλες οι τέχνες μπορούν και πρέπει να στηριχτούν περισσότερο, για να είναι μεγαλύτερο μέρος της παιδείας του Έλληνα. Βλέπω ενέργειες στη χώρα μας, που πραγματοποιούνται μόνο για το φαίνεσθαι, ενώ θα μπορούσαν να δίνουν περισσότερο βάρος στην ουσία, στηρίζοντας τους σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες και κοινό. Μέχρι να συμβεί αυτό, πιστεύω και στηρίζω την (υπερ)δημοκρατική πρόσβαση της πληροφορίας, από οποιονδήποτε, οπουδήποτε, οποτεδήποτε. Άλλωστε, στις δυσκολίες είναι που ο κόσμος στρέφεται περισσότερο στις Τέχνες – για να δώσει απαντήσεις, για να κάνει ερωτήσεις, για να αναπνεύσει.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ένα άμεσο σχέδιο είναι να πραγματοποιηθεί η πρώτη ατομική μου έκθεση: GOD’s – Greek Olympian Deities, η οποία αναβλήθηκε λόγω covid. Ετοιμάζω εν τω μεταξύ και άλλες σειρές έργων που φιλοδοξώ να στηρίξουν άλλους σκοπούς πέραν των προσωπικών μου σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Έχω πολλά σχέδια, αλλά προς το παρόν μοιράζομαι αυτά.
