Επιμέλεια: Εύα Πετροπούλου Λιανού
Ποιήματα για την ειρήνη
Αχ γαλανέ μου ουρανέ
οπου το χρώμα σου μαυρίζει καθε πολέμου ο καπνός
Σκοτείνιαζε όταν θωρεις τ’ αεροπλάνα του θανάτου να πλησιάζουν
Τόσο που η πυξίδα τους ν’αλλάζει ροτα
να μην βρισκει αθώους στόχους τους άνθρώπους
στην πρόσπαθειά να φυλακτούν.
από τα ιπτάμενα πουλιά που εκκωφαντικα
τα ουρλιακτα τους σκορπάνε φωτιά και θάνατο.
Μα στην χαμένη τους πορεία ο λανθασμένος στόχος να βρίσκει
αυτούς που δίνουν την διαταγή
Εκείνους να πλήξουν και τότε ‘ισως νιώσουν το κακό
Ισως πλακώσει την καρδια τους και μετανιώσουν
Εστω και την τελευταια ώρα να διαμοιραστούν την Γη
Δίκαια σαν τις βουλές του αγνώστου Θεου
Δώσε εσύ σαν αντιπρόσωπος του Ουρανε , ένα τέλος
Ελεύθερα ο καθένας να λατρεύει τον δικό του Θεό
Δίπλα σε κάθε θεό μια Θεα Ειρήνη
που με αγάπης αγκαλιά να κλείνει το σύμπαν.
Δίχως διάκριση
Τότε και πάλι καταγάλανος ουρανέ μου να γίνεις
κι η κάθε μέρα ναν γιορτή.
Στολίδια της τα νιογέννητα λουλούδια
ευλογημένα να σκορπάν αρώματα κι ομορφάδα
Από την γαλανοματα ΕΙΡΗΝΗ
όπου στην αγκαλιά της ειρηνικα θα αποκοιμιέται
το σύμπαν ολόκληρο.
Μαρούλλα Πανάγου Παφος 22-10-2023
ΑΠΟΓΝΩΣΗ
Δεν ξερω σε τι να ελπίζουμε πια
δεν ξ’ερω τι έμενε να επιμένουμε
Τρέλλα παντού. Καταστροφή
κι ανέλπιδοι εδώ απραακτοι να, αργοπεθαίνουμε
Στο τι θα γίνει στην καινούργια την ημέρα
Τόσος χαμός για ένα τίποτα
χαμός και θάνατος λίγο πιο πέρα
Μα ήταν στο σπίτι μας.
Ρωτάω πότε;
Πέρασαν χρόνια στην προσμονή από τότε
Σαν ξεψυχα στην κάθε μέρα η ελπίδα
που χάνεται στων δυνατών τα χέρια
κυρίαρχοι να γίνουνε στην γης.
Ξυνουν ακόμα τις πληγές των άδικων μαχαίρια
Περνούν τα χρόνια μα το δίκιο απουσιάζει
Σαν κάθε δυνατός την υπεροχή του διαλαλεί
κακορευόμενος διότι ξέρει ότι μπορεί
Δεμένα χέρια αδύναμα που στις πλευρές μας πέφτουν
κι αναζητά η λογική μ’επιχειρήματα
που αποφεύγον να απαντησουν στα “ΓΙατί”
με όλα τουτα που δεν μπορείς να τα σκεφτεις
χάνεται στον διαλογισμό η σκέψη
και στέλνει προσευχή
Ποτέ αλλα δεινά κι όχι πολέμων άλλη φωτια
Μα ο Θεός απόστρεψε αλλου το προσωπό του
να μην βλέπει πια την πανουργία των ανθρωπων
Ο σατανας τα χέρια του τριβει χοροπηδωντας
σαν δεν χρειαζεται πια η δική του η πανουργία
Όλοι οι δυνατοι σίγουρα τον ξεπερνούν στην πονηριά
Τα ιερά ,τα όσια παραμερισμένα
Σαν την ψυχή τους την πουλάνε
σε όποιον εξυπηρετει τον σκοπό
που αγιάζει τα μέσα .
Αδύναμες οι συνηδήσεις να αφυπνιστούν
Του άδικου ο ύπνος πολυ πιο δυνατός
ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ
