Στη σημερινή εποχή όπου η τέχνη καλείται να απαντήσει σε υπαρξιακά και περιβαλλοντικά αδιέξοδα, ο Στέλιος Ταντούρης, ο Ελευσίνιος καλλιτέχνης που δημιουργεί αποκλειστικά με ανακυκλώσιμα υλικά, ξεχωρίζει ως μια μορφή που δεν περιορίζεται στην περιγραφή ή στην καταγγελία του προβλήματος αλλά προσφέρει μια πράξη βαθιάς και ουσιαστικής αναδημιουργίας.
Η πρόσφατη καλλιτεχνική του σφραγίδα είναι το σημείο που προσεγγίζει, που τελειώνει ο άνθρωπος και που αρχίζει η μηχανή.
Ο Ταντούρης έχει αναπτύξει ένα απολύτως προσωπικό και πρωτοποριακό στυλ για την Ελληνική Εικαστική σκηνή, μια υβριδική αισθητική όπου τα βιομηχανικά θραύσματα, οι πλακέτες, τα καλώδια, τα ηλεκτρονικά κατάλοιπα και τα απόβλητα του αστικού χώρου αποκτούν νέα υπόσταση.
Η πρόσφατη δουλειά του διερευνά την εντατική σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη μηχανή, όχι ως φουτουριστική εκτροπή, αλλά ως ωμή πραγματικότητα της εποχής μας και του επερχόμενου μέλλοντος.
Στα έργα του, το τεχνητό δεν έρχεται να κυριαρχήσει στο ανθρώπινο, έρχεται να το αντικατοπτρίσει.
Το όριο ανάμεσα τους γίνεται ρωγμή, και μέσα από αυτή τη ρωγμή ξεπηδά ένα νέο είδος ύπαρξης. Αυτό είναι που θέλει να δείξει και ο καλλιτέχνης με το έργο του.
Με το πανελλήνια κορυφαίο του εικαστικό περιβαλλοντικό πρόγραμμα REGENESIS, ο Στέλιος Ταντούρης προτείνει μια επανεκκίνηση, κυριολεκτική και συμβολική. Οι εκθέσεις του REGENESIS με τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες, με δημιουργίες έργων από ανακυκλώσιμα υλικά παρουσιάζουν μια αισθητική που υπερβαίνει την ανακύκλωση και μιλά για την ίδια την αναγέννηση του υλικού κόσμου και κατ’ επέκταση της ανθρώπινης στάσης απέναντι στη φύση. Το έργο τους δεν περιορίζεται στην παρουσίαση αλλά λειτουργεί και εκπαιδευτικά.
Με λεπτή αλλά αποφασιστική στόχευση, ο Ταντούρης απευθύνεται ιδιαίτερα στη νέα γενιά, προσπαθώντας να διαμορφώσει περιβαλλοντικό ήθος και ηθική, όχι μέσα από διδασκαλία, αλλά μέσα από το παράδειγμα και την βιωματική εμπειρία.
Στο REGENESIS Τrash Art Project τα “σκουπίδια” γίνονται δομές, δέρμα, σώματα, σιωπηλές μαρτυρίες μιας εποχής τεχνολογικής υπερκατανάλωσης και οικολογικής κρίσης.
Το πιο ουσιαστικό στοιχείο της προσφοράς του είναι ότι ο Ταντούρης δεν μιλά θεωρητικά.
Ζει την οικολογική του ευαισθησία ως καθημερινή πράξη την κάθε ημέρα του.
Έχει συμμετάσχει ενεργά και έχει διοργανώσει εθελοντικές δράσεις απορρύπανσης, καθαρισμούς ακτών, παραθαλάσσιων ζωνών, αστικών πάρκων και εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών σημείων.
Στις δράσεις αυτές δεν είναι απλώς παρών, συλλέγει υλικό, παρατηρεί, εμπνέεται από τις πληγές του τοπίου και ενσωματώνει αυτά τα υλικά στα έργα του.
Η τέχνη του εκτείνεται πέρα από τους τοίχους της έκθεσης, γίνεται ένας συνεχής διάλογος ανάμεσα στον άνθρωπο, στο περιβάλλον, στην κοινωνία και στα ζητήματα που την απασχολούν.
Η καλλιτεχνική και περιβαλλοντική προσφορά του Στέλιου Ταντούρη θα μπορούσε να συνοψιστεί σε τρεις άξονες. Αναδεικνύει τα απορρίμματα ως φορείς μνήμης και ως νέες αισθητικές μορφές, προσφέροντας ένα φρέσκο υβριδικό ιδίωμα στην Ελληνική Εικαστική σκηνή.
Στα έργα του, ο μετανθρωπισμός δεν είναι αναφορά επιστημονικής φαντασίας αλλά κοινωνικό σχόλιο, που διερευνά το μέλλον της ανθρώπινης υπόστασης μέσα από την μηχανική συνύπαρξη.
Η ενεργή συμμετοχή του σε δράσεις απορρύπανσης, η δέσμευση του στη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος, η επαναχρησιμοποίηση υλικών και η εκπαιδευτική στόχευση προς τη νέα γενιά δεν καθιστούν τη στάση του ως καλλιτεχνικό πρόγραμμα αλλά ως τρόπο ζωής.
Σε μια εποχή που αναζητά νέα πρότυπα καλλιτεχνικής ταυτότητας πέρα από τα τετριμμένα ο Στέλιος Ταντούρης εκπροσωπεί μια δημιουργική κατεύθυνση όπου η τέχνη είναι ταυτόχρονα αισθητική πρόταση, φιλοσοφική τοποθέτηση και οικολογική στάση.
Το έργο του καταγράφει το παρόν, συνομιλεί με το μέλλον και υπενθυμίζει ότι η αναγέννηση η πραγματική, βαθιά αναγέννηση ξεκινά πάντα από τα χέρια αυτού που τολμά να αναπλάσει τον κόσμο από την αρχή.
