Συνέντευξη με την Βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης Έλενα Ράπτη και συντονίστρια της καμπάνιας “ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ” του Συμβουλίου της Ευρώπης στη δημοσιογράφο Βάγια Σεραφειμίδου.
Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση, είναι μία κατάσταση που σου δημιουργεί αναμφίβολα θυμό, φόβο, πόνο, οργή, αγανάκτηση, απογοήτευση και ντροπή για το ανθρώπινο είδος. Ο άνθρωπος είναι ικανός για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο.
Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό, δεν είναι καινούργιο, είναι παγκόσμιο και παίρνει ολοένα και περισσότερο ανησυχητικές διαστάσεις. Είναι μια κατάσταση φρίκης που δεν κάνει διακρίσεις και αφορά όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως καταγωγής και εθνικότητας, καθιστώντας εν μέρει την κοινωνία που ζούμε σαθρή και αδίστακτη.
Αναρωτιέμαι, όπως ίσως και εσείς, πως μπορεί ένας «άνθρωπος», και βάζω τη λέξη άνθρωπος σε εισαγωγικά γιατί δεν είμαι σίγουρη αν μπορώ να του αποδώσω με βεβαιότητα αυτό τον χαρακτηρισμό, ακόμη και αν τα φυσικά του γνωρίσματα και χαρακτηριστικά συγκλίνουν στο να μοιάζει με άνθρωπο. Πως μπορεί λοιπόν, να ασκεί σεξουαλική βία σε ένα ανήλικο πλάσμα, στην πιο τρυφερή και ευάλωτη ηλικία της ζωής του, χρησιμοποιώντας το για να ικανοποιήσει τα πιο ανήθικα και ζωώδη ένστικτά του χωρίς κανένα ηθικό φραγμό και ίχνος ντροπής (;) Ποιο είναι το ποινικό πλαίσιο για τους παιδεραστές; Ή ποιο θα έπρεπε να είναι;
Μας αρκεί η σύλληψη των δραστών-θυτών ; ‘Όχι δεν μας αρκεί, γιατί τις περισσότερες φορές είναι αργά να επανέλθει η αθωότητα η αγνότητα και η καθαρότητα στο παιδικό βλέμμα το οποίο δεν θα είναι πότε ξανά ίδιο μετά το τραυματικό αυτό σοκ. Αμφιβολία, ανασφάλεια, πολλές φορές ντροπή και κάθε άλλου είδους προβληματικές συναισθηματικές καταστάσεις θα πάρουν τη θέση της άλλοτε παιδικής τρυφερότητας και ανεμελιάς.
Τελικά, έχουμε ξεκάθαρη εικόνα της υπάρχουσας κατάστασης στην Ελλάδα; Ή μήπως η παιδική σεξουαλική κακοποίηση αποτελεί κοινωνικό ταμπού για τα ελληνικά δεδομένα; Πόσα περιστατικά βλέπουν το φως της δημοσιότητας καθημερινά και πως αντιμετωπίζονται; Εμείς όμως ως ενεργοί πολίτες αυτού του κοινωνικού συνόλου, τι κάνουμε για να εξαλείψουμε την τραγική αυτή κατάσταση; Μήπως πολλές φορές παραμένουμε σιωπηλοί και κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί, ενώ γνωρίζουμε τι γίνεται δίπλα μας; Γιατί σιωπούμε και αφήνουμε τους ένοχους να ζουν αναμεσά μας; Μήπως είναι ευθύνη όλων μας να τοποθετηθούμε και να πάρουμε θέση κάθε φόρα που συμβαίνει γύρω μας μία τέτοια αισχρή, παραβατική και εγκληματική πράξη; Τι γίνετε αν αύριο το θύμα είναι το δικό σου παιδί;
Για να μην είναι λοιπόν αύριο το δικό σου παιδί και κανενός παιδί, προστάτεψέ το. Πως; Με ενημέρωση. Δίδαξέ του, να ξεχωρίζει και να αντιλαμβάνεται το καλό από το κακό. Το αθώο από το πονηρό, το τι πρέπει και το τι δεν πρέπει. Δεν είναι τυχαίο το ότι η πρόληψη σώζει.
Τα παιδιά πρέπει να είναι το μέλλον και η ελπίδα της κάθε κοινωνίας και όχι τα θύματα της. Αλήθεια, υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο για ‘σένα από το να βλέπεις το παιδί σου χαρούμενο και ευτυχισμένο; Η Έλενα Ράπτη, Βουλευτής Ά Θεσσαλονίκης και συντονίστρια της καμπάνιας «ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ» του Συμβουλίου της Ευρώπης για την σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών, μέσα από την δράση και το έργο της δεν βλέπει μόνο το πρόβλημα. Οραματίζεται και τη λύση.
Κα Ράπτη, έχετε αναλάβει τον συντονισμό της καμπάνιας «ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ» του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης στην Ελλάδα. Πώς και πότε ξεκίνησε αυτή η πρωτοβουλία; Πείτε μας λίγα λόγια για τους στόχους που έχετε θέσει σε σχέση με την καμπάνια αυτή.
Η καμπάνια «ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ» για την πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης διανύει τον έβδομο ενεργό χρόνο στην Ελλάδα και έχει πραγματικά μια τεράστια απήχηση σε ολόκληρη την κοινωνία. Έχω την τιμή να είμαι συντονίστρια της ενέργειας ως μέλος του Δικτύου Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων του Συμβουλίου της Ευρώπης και στη συνέχεια σε απευθείας συνεργασία με το Children’s Right Division.
Αυτό που με ώθησε να ασχοληθώ με αυτό το τόσο σοβαρό θέμα ήταν οι θλιβερές στατιστικές που δείχνουν πως ένα στα πέντε παιδιά στην Ευρώπη και περίπου στην ίδια αναλογία στην Ελλάδα είναι θύματα παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Και βεβαίως, τα καθημερινά περιστατικά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και που επιβεβαιώνουν αυτό το στατιστικό. Κανείς δεν μπορεί να εφησυχάζει όσο υπάρχουν παιδιά που είναι θύματα τέτοιων συμπεριφορών.
Στόχος μας είναι η πληροφόρηση και ευαισθητοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, αλλά κυρίως η ενημέρωση και η ενδυνάμωση των παιδιών, ώστε να μπορούν να προστατεύουν τον εαυτό τους από τη σεξουαλική θυματοποίηση και βία, μαθαίνοντας και αναπαράγοντας στη συμπεριφορά τους απλούς κανόνες αυτοπροστασίας.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης σας παρέχει ορισμένα επιστημονικά εργαλεία για την ενημέρωση των παιδιών, των γονέων και των εκπαιδευτικών, καθώς και για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας. Ποια είναι αυτά τα εργαλεία και ποια τα εκπαιδευτικά τους μηνύματα;
Τα εργαλεία της καμπάνιας «ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ» περνούν κρίσιμα μηνύματα στα παιδιά με τρόπο απλό και άμεσο. Βοηθούν τα παιδιά να κατανοήσουν και να εμπεδώσουν ότι το σώμα τους τούς ανήκει, τη διαφορά ανάμεσα σε ένα καλό και ένα κακό άγγιγμα ή χάδι, τη διαφορά ανάμεσα σε ένα καλό και ένα κακό μυστικό και τον πολύ σημαντικό «Κανόνα των Εσωρούχων», που ορίζει ότι «Κανείς δεν μπορεί να αγγίξει ή να χαϊδέψει το παιδί σε εκείνα τα σημεία του σώματός του, τα οποία κατά κανόνα καλύπτονται από τα εσώρουχά του».
Στα ενημερωτικά εργαλεία περιλαμβάνονται το τηλεοπτικό σποτ και το παραμύθι «Κίκο και το Χέρι», το φυλλάδιο για τους γονείς «Ο Κανόνας των Εσωρούχων» με οδηγίες πώς να μιλούν για αυτό το θέμα στα παιδιά τους και το φυλλάδιο «7 τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας».
Στα εργαλεία προστέθηκαν και δύο ιστορίες κινουμένων σχεδίων «Το μυστικό της Νίκης» και «Το μυστικό της Νίκης 2 – Η περιπέτεια του Βίκτωρα», μέσα από τις οποίες περνούν όλα τα μηνύματα της καμπάνιας με οπτικοακουστικά μέσα, με τρόπο εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό και δίνουν κατανοητές συμβουλές στα μικρά παιδιά με σκοπό την αναγνώριση μιας πιθανής απειλής και την προστασία τους.
Μέσα στο προσεχές διάστημα και σε μια προσπάθεια να αναδείξουμε το πρόβλημα σε όλη του την κοινωνική διάσταση, φιλοδοξούμε να κυκλοφορήσουμε την τρίτη ιστορία κινουμένων σχεδίων με τίτλο «Το μυστικό της Νίκης 3 – Η δύναμη της Βερονίκης», όπου η ηρωίδα, ένα κορίτσι σε αναπηρικό αμαξίδιο, δέχεται σεξουαλική παρενόχληση από κάποιον άγνωστο και με τη βοήθεια των φίλων της επιλέγει να απευθυνθεί σε έναν αστυνομικό.
Με αφορμή την ερώτησή σας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, πόσο σημαντική είναι η εισαγωγή μαθήματος για την πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης στα δημοτικά σχολεία; Μπορεί η καμπάνια «ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ» να γίνει η αφορμή για την διδασκαλία σχετικού μαθήματος; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για τα παιδιά που διανύουν τη νηπιακή-προσχολική τους ηλικία να κατανοήσουν πότε ένα άγγιγμα είναι καλό ή κακό;
Η εισαγωγή ενός τέτοιου μαθήματος θα αποτελούσε ένα κομβικό και ιστορικό σημείο στην εκπαίδευση των παιδιών μας. Βλέποντας την επιτυχία και τα απτά αποτελέσματα της καμπάνιας «ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ», είμαι βέβαιη πως η ενημέρωση των παιδιών για το ζήτημα της σεξουαλικής κακοποίησης στο πλαίσιο του σχολείου θα ήταν μια εξαιρετική κίνηση. Το υλικό της καμπάνιας είναι ειδικά φτιαγμένο για αυτές τις τρυφερές ηλικίες, και πιστέψτε με, επειδή έρχομαι σε επικοινωνία με πολλά παιδιά και τους γονείς τους, τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πάντα και μαθαίνουν σημαντικούς κανόνες προστασίας.
Πόσο καθοριστικός, θεωρείτε ότι είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών στη διαχείριση μιας τέτοιας κατάστασης και πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν οι γονείς ένα τέτοιο περιστατικό; Τα παιδιά μιλούν ή διατηρούν την μυστικότητα του γεγονότος, λόγω φόβου ή ντροπής;
Ασφαλώς και ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι καθοριστικός και σημαντικός. Τα παιδιά μας περνούν πολύ χρόνο με τις δασκάλες και τους δασκάλους τους, είναι για αυτά μία δεύτερη οικογένεια. Πολλές φορές μάλιστα, ένα παιδί ίσως νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια να εκμυστηρευθεί κάτι στον εκπαιδευτικό και για αυτόν ακριβώς τον λόγο θα πρέπει η εκπαιδευτική κοινότητα να είναι επαρκώς ενημερωμένη για το συγκεκριμένο ζήτημα. Τα παιδιά θα μιλήσουν όταν νιώσουν ασφάλεια και για αυτό, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο, πρέπει να καλλιεργείται διαρκώς αυτό το κλίμα εμπιστοσύνης. Η αποκάλυψη αυτού του «μυστικού» είναι το σημείο που οδηγεί στην αντιμετώπιση περιστατικών παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης.
Ποια είναι η δράση και το έργο της καμπάνιας μέχρι σήμερα;
Μέσα σε επτά χρόνια επισκεφθήκαμε πάνω από 102 δήμους σε 65 πόλεις της επικράτειας, έχουμε υλοποιήσει πάνω από 630 δράσεις, έχουμε μοιράσει πάνω από 250.000 αντίτυπα ενημερωτικών φυλλαδίων του Συμβουλίου της Ευρώπης και πάνω από 300.000 DVD με «Το μυστικό της Νίκης 1» και «Το μυστικό της Νίκης 2–Η περιπέτεια του Βίκτωρα».
Σε όλα αυτά τα χρόνια η καμπάνια έχει αναπτύξει πολύτιμες συνεργασίες με την τοπική αυτοδιοίκηση, τον ΣΕΓΑΣ και άλλους αθλητικούς φορείς, το Τμήμα Ανηλίκων της Ελληνικής Αστυνομίας, τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, το Υπουργείο Παιδείας, την Εκκλησία, το Χαμόγελο του Παιδιού και άλλες οργανώσεις. Επισκεπτόμαστε σχολεία, παιδικούς σταθμούς αλλά και ανώτατα ιδρύματα, συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις δήμων, αθλητικά γεγονότα και γενικά σε κάθε δημόσια εκδήλωση που μπορεί να δώσει προβολή στην καμπάνια μας. Έχουμε συνεργασία με Περιφερειάρχες, Δημάρχους, Επιστήμονες και γενικά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
Προσωπικά, αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη αλλά και μεγάλη ικανοποίηση που αυτό που ανέλαβα πριν από 7 χρόνια μεγαλώνει κάθε μέρα και αποκτά μεγάλη δυναμική. Είναι μάλιστα εντυπωσιακό πως πληθαίνουν οι καταγγελίες παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης, κάτι που σημαίνει πως η δράση των θυτών σταματά να είναι πια μυστικό, ενώ όλο και περισσότερες περιπτώσεις παραπέμπονται πλέον στη δικαιοσύνη. Την ίδια ώρα, πολλά παιδιά αισθάνονται πιο ασφαλή μέσα από αυτή την ενημέρωση, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που, χάρη στην δράση της καμπάνιας, αποφεύχθηκαν περιστατικά κακοποίησης. Θεωρώ λοιπόν πως η καμπάνια «ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ» άλλαξε την ισορροπία και έφερε στο φως το πρόβλημα.
Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να είναι αποτέλεσμα κοινωνικών και πολιτισμικών συνιστωσών μιας κοινωνίας; Ποια είναι τα ποσοστά παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης;
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας 1 στα 6 παιδιά θα δεχθεί κάποια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης στην ζωή του, 1 στα 13 παιδιά θα έχει σωματική επαφή με τους δράστες και 1 στα 30 θα έχει μία εμπειρία βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Αυτή η αναλογία, η οποία προκαλεί ανατριχίλα και τρόμο σε όποιον τη διαβάζει, δεν βασίζεται, ούτε εξαρτάται από κοινωνικές, θρησκευτικές και οικονομικές συνιστώσες, μάλιστα συμβαίνει συνήθως από άτομα που εκ πρώτης όψεως είναι υπεράνω υποψίας και συχνά κινούνται στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο η ενημέρωση και η πρόληψη είναι το πιο δυνατό εργαλείο που έχουμε στα χέρια μας αυτή τη στιγμή, μαζί βέβαια και με ένα αυστηρό πλαίσιο ποινικής αντιμετώπισης των δραστών.
Οι δράστες σε ποιες ηλικιακές ομάδες στοχεύουν και ποιο είναι το νομοθετικό πλαίσιο από την στιγμή που θα καταγγελθεί ένα περιστατικό; Έχει εκσυγχρονιστεί ο μηχανισμός πάταξης για τους παιδεραστές; Υπάρχει ειδική μέριμνα στήριξης των θυμάτων μιας και μιλάμε για παιδιά;
Από τη στιγμή της καταγγελίας, αυτή ελέγχεται από ειδικό τμήμα της ελληνικής αστυνομίας αρμόδιο για περιστατικά παιδικής βίας και ενεργοποιείται ο μηχανισμός σύλληψης των δραστών, η απόδοση κατηγοριών και ο σχηματισμός δικογραφίας. Μια επίσης πολύ σημαντική διάσταση είναι το ηλεκτρονικό έγκλημα με τη δράση παιδεραστών και διεθνών κυκλωμάτων που διακινούν παράνομο οπτικό υλικό σεξουαλικής βίας κατά παιδιών και χρησιμοποιούν το διαδίκτυο ως εργαλείο της παραβατικής τους δράσης. Ανάλογα με την ηλικία των παιδιών, οι παιδεραστές χρησιμοποιούν διαφορετικές τακτικές προσέγγισης, όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χώρους αθλητισμού κλπ. Το ποινικό πλαίσιο για τους παιδεραστές έχει αυστηροποιηθεί με αύξηση των σχετικών ποινών (άρθρο 336 του ΠΚ), η αστυνομία κάνει μια εξαιρετική δουλειά σε όλα τα επίπεδα, αλλά το σημαντικότερο είναι πως όλα αυτά τα χρόνια έχουμε κινηθεί πολύ δυναμικά στο κομμάτι της πρόληψης, αφήνοντας μικρότερο χώρο στους επίδοξους δράστες.
Έχετε δηλώσει ότι ασφαλή είναι τα ενημερωμένα παιδιά, ωστόσο το θέμα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης δεν παύει να αποτελεί κοινωνικό ταμπού για τα ελληνικά δεδομένα. Ήταν δύσκολο για εσάς, όταν αναλάβατε το συντονισμό αυτής της καμπάνιας, να προσελκύσετε συμμάχους σε αυτό σας το εγχείρημα; Οι τοπικοί φορείς και οι πολιτειακοί θεσμοί υπήρξαν αρωγοί των προσπαθειών σας για την άμεση ενημέρωση, πρόληψη και αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου;
Η αρχή ήταν δύσκολη. Ήταν όντως ένα θέμα ταμπού και μάλιστα απουσίαζε από τη δημόσια συζήτηση. Η δράση της καμπάνιας «ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ» κατάφερε να το φέρει στην επιφάνεια και μάλιστα ως καθημερινή είδηση λόγω των δεκάδων πρωτοβουλιών ενημέρωσης. Οι φορείς όπως και οι πολιτειακοί θεσμοί αντιλήφθηκαν πολύ άμεσα τη σημασία του εγχειρήματος, το οποίο ξεκίνησε και συνεχίζεται με την αρωγή του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στάθηκαν αρωγοί σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο, είχαμε τη στήριξη της Βουλής των Ελλήνων, του ίδιου του Πρωθυπουργού και βεβαίως πολλών Υπουργείων, Δήμων και Περιφερειών για την ανάπτυξη πολλών δράσεων. Και βεβαίως της Εκκλησίας μας που βοήθησε σημαντικά στο έργο της διάδοσης των μηνυμάτων της καμπάνιας. Εδώ οφείλω να απευθύνω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνεργάτες μου, χωρίς τη βοήθεια των οποίων, θα ήταν αδύνατη αυτή η μεγάλη διάδοση της καμπάνιας.
Κα Ράπτη, πώς ορίζεται η παιδική σεξουαλική κακοποίηση; Συχνά ακούμε ότι οι δράστες προέρχονται μέσα από το στενό και ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού. Υπάρχουν ακόμη παιδιά/έφηβοι που κακοποιούν άλλα παιδιά. Πώς το σχολιάζετε;
Παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι οποιουδήποτε τύπου επαφή ενός ενήλικου με ένα παιδί, με στόχο τη σεξουαλική ικανοποίηση του ενηλίκου, ο οποίος έχει σε κάθε περίπτωση την αποκλειστική ευθύνη μιας τέτοιας πράξης. Μερικές φορές, θύτης μπορεί να είναι και κάποιο μεγαλύτερο παιδί.
Συμβαίνει συνήθως σε ένα περιβάλλον οικείο στο παιδί, όπως στο σπίτι, στο σχολείο, στους χώρους αθλητισμού και συνήθως δράστες είναι άτομα που έχουν αποκτήσει την εμπιστοσύνη του παιδιού λόγω συγγένειας ή ιδιότητας. Οι ψυχολογικές συνέπειες είναι τεράστιες. Και η επούλωση των τραυμάτων επώδυνη και μακροχρόνια. Δυστυχώς, στα πλαίσια της καμπάνιας «ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ» έχω έρθει αντιμέτωπη με πολλά περιστατικά που επιβεβαιώνουν τον κανόνα – πολλές φορές ο θύτης είναι υπεράνω υποψίας – από κάθε άποψη. Άλλωστε και μόνο η αναλογία 1 στα 5 είναι δείγμα ενός τραγικού φαινομένου, που θα πρέπει με κάθε μέσο να αντιμετωπισθεί.
Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά προσφυγόπουλα και παιδιά μεταναστών με διαφορετική κουλτούρα και διαφορετικό τρόπο ζωής. Γίνεται ενημέρωση σε αυτά τα παιδιά; Έχουν υπάρξει ή καταγγελθεί περιστατικά που να αφορούν προσφυγόπουλα;
Σεξουαλική κακοποίηση έχει καταγραφεί σε παιδιά ανεξάρτητα από τα κοινωνικά τους χαρακτηριστικά. Ασφαλώς υπάρχει μια μεγαλύτερη συχνότητα στην επιλογή θυμάτων που ζουν σε χαμηλότερες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες (κυρίως λόγω της έλλειψης ενημέρωσης), αλλά αυτό δε διαφοροποιεί το γενικό συμπέρασμα πως όλα τα παιδιά είναι εν δυνάμει στόχος των παιδεραστών. Τα παιδιά των προσφύγων είναι μια κατηγορία παιδιών στην οποία νιώσαμε την ανάγκη να απευθυνθούμε, γιατί έχουν το ίδιο δικαίωμα ενημέρωσης με όλα τα παιδιά. Το έργο δεν ήταν εύκολο λόγω και των ιδιαίτερων πολιτισμικών χαρακτηριστικών, ωστόσο δημιουργήσαμε υλικό σε μετάφραση στα Αραβικά και σε συνεργασία με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας επισκεφθήκαμε δομές προσφύγων ενημερώνοντας φροντιστές. Ωστόσο θα ήθελα ως γενική διαπίστωση να σας πω πως δυστυχώς μόνο ένας μικρός αριθμός περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης βλέπει το φως της δημοσιότητας.
Έχετε προτείνει να δημιουργηθεί ένα εθνικό σχέδιο δράσης για την πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης στην Ελλάδα. Πώς το οραματίζεστε;
Ένα στα πέντε παιδιά έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και αυτό αποτελεί μία στατιστική την οποία δεν μπορούμε να ανεχθούμε ως κοινωνία. Θεωρώ πως χρειαζόμαστε ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο για την πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης και έχω καταθέσει τις προτάσεις μου για το πώς θα μπορούσε να υλοποιηθεί και τι να περιλαμβάνει. Ανάλογα σχέδια δράσης έχουν πολλές ξένες χώρες, από τις οποίες μπορούμε να δανειστούμε πρακτικές και να τις εφαρμόσουμε στις δικές μας συνθήκες. Νομίζω πως η πολιτεία είναι έτοιμη και ώριμη για αυτό και αισθάνομαι πως σύντομα θα μπει και αυτό το θέμα σε τροχιά υλοποίησης.
Ως Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης με τη ΝΔ από το 2004, δε θα μπορούσα να μη σας ρωτήσω για τη συμπρωτεύουσα. Έχετε κάνει έκκληση για αναμόρφωση του άξονα Ροτόντας-Καμάρας-Πλατείας Ναυαρίνου. Τι συμβαίνει με αυτές τις περιοχές; Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι η άλλοτε «Καμάρα», ενώ υπήρξε για πολλά χρόνια το σημείο αναφοράς και συνάντησης όλων των φοιτητών, σήμερα αποτελεί σημείο συνάντησης κάθε μορφής παραβατικότητας, όπως και η ίδια έχετε δηλώσει;
Θίγετε ένα θέμα με το οποίο έχω επανειλημμένα ασχοληθεί. Το πολιτικό μου γραφείο είναι στην Καμάρα και έχω ίδια αντίληψη της κατάστασης, αφού έχουμε δεχθεί πολλές φορές επιθέσεις. Έχω μιλήσει σε όλους τους αρμόδιους για το δικαίωμα των περιοίκων σε μια ασφαλή γειτονιά, έχω ζητήσει μόνιμη αστυνομική παρουσία και όχι μόνο μεμονωμένες επιχειρήσεις, έχω ζητήσει την ανάπλαση της περιοχής της Ροτόντας, έχω προτείνει την ανάδειξη του αρχαιολογικού άξονα από τη Ροτόντα και κατά μήκος του Γαλεριανού συγκροτήματος, ζήτησα καλύτερο φωτισμό, απαγόρευση των παράνομων μικροπωλητών και πολλά ακόμη με πλήθος παρεμβάσεων. Είναι αδύνατο να φοβάσαι να περάσεις από το πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Και είναι αδιανόητο κάτοικοι αλλά και καταστηματάρχες να ζούνε με αυτές τις συνθήκες. Είναι μία κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπιστεί συντονισμένα και μόνιμα και θα συνεχίσω την προσπάθειά μου μέχρι να αλλάξει η περιοχή πρόσωπο.
Καταθέσατε, πρόσφατα ερώτηση στη Βουλή για το μεγάλο πρόβλημα της στάθμευσης στη Θεσσαλονίκη. Τι προτείνατε;
Όπως όλοι γνωρίζουμε η Θεσσαλονίκη υποφέρει εδώ και πολλά χρόνια από το πρόβλημα της κυκλοφοριακής συμφόρησης. Χιλιάδες αυτοκίνητα κινούνται διαρκώς σε μια ακτίνα 2-3 χιλιομέτρων από το κέντρο της πόλης σε μια μάταιη αναζήτηση θέσης στάθμευσης, επιβαρύνοντας την κυκλοφορία, τους ρύπους αλλά και την εικόνα της πόλης. Υποδομές που είχαν εξαγγελθεί εδώ και χρόνια δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, σχέδια ανάπλασης περιοχών, όπως το πάρκο της Πλατείας Ελευθερίας, δεν έχουν πρόβλεψη υπόγειας στάθμευσης (όπως όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις) και οι μεγάλες εκτάσεις του λιμένα παραμένουν σχετικά αναξιοποίητες με λιγοστές θέσεις. Ζήτησα λοιπόν τη δημιουργία θέσεων υπόγειας στάθμευσης σε εκτάσεις ιδιοκτησίας του δημοσίου, που θα προσφέρουν μεγάλο αριθμό θέσεων με χαμηλή χρέωση για τους πολίτες και καλύτερη αξιοποίηση των χώρων του λιμανιού για την προσωρινή τουλάχιστον αντιμετώπιση του προβλήματος.
Τη συνέντευξη επιμελήθηκε η BAΓIA ΣEPAΦEIMIΔOY Δημοσιογράφος – Πολιτικός Eπιστήμων.
