Γιάννης Στρατής: “Η ζωγραφικη μου ειναι το μεσον. Ενα μεσον το οποιο εσωτερικα αναβλυζει για να ξεχυθει ορμητικα προς τα εξω χωρις καμια διαθεση ωραιοποιησης και με καθε απουσια εντυπωσιασμου”

“Η μεγαλυτερη προκληση μου ειναι ο εαυτος μου. Να συνεχιζω να αμφισβητω ακομη και να αναιρω τον εαυτο μου. Προσδοκωντας ετσι και προκαλωντας τον για τα μεγιστα των δυνατοτητων μου στην Τεχνη & στη ζωη.”

Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Τα πρωτα μου σκιτσα ηταν σε ηλικια 15 χρονων. Το 1995 ομως ηταν η χρονια που η ζωγραφικη ηταν το ουσιαστικο ξεκινημα της πορειας μου. Εντελως αναπαντεχα και απροσμενα. Μια ζωγραφικη μορφη που ζωγραφισα στο σαλονι μου την ειδε ο ζωγραφος Αλεξανδρος Παπακωνσταντινου και ενθουσιασμενος μου τη ζητησε. Του την εδωσα. Ενα μηνα μετα ειχε μια συγκεντρωση στο σπιτι του στην Αγ. Παρασκευη. Εκει βρισκονταν ανθρωποι της τεχνης μεταξυ αυτων η Δρ. Ιστορικος της Τεχνης Χαρα Παπαθεοδωρου τοτε μαλιστα διδασκε στο κολλεγιο Deere η οποια ειδε το συγκεκριμενο εργο ενθουσιαστηκε και μου το ζητησε για την επικειμενη εκθεση που επροκειτο να παρουσιασει μαζι με παγκοσμια ονοματα καλλιτεχνων οπως Κλεε, Πικασο, Μαγκριτ, Νταλι και πολλους αλλους. Μαζι με αυτους τους κολοσσους της τεχνης παρουσιασε και το δικο μου εργο που ειχε παρει ο Αλεξανδρος απο το σπιτι μου. Εκει αρχισαν ολα. Ηταν γραμμενο να συμβει ετσι. Χρωστω ευγνομωσυνη για ολο αυτο! 

Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Αισθανομαι οτι τα εργα μου εντασσονται σε εναν ανεξαρτητο τυπο εξπρεσιονισμου. Σε εναν καθαρα ιδιον τυπον εξπρεσιονισμο με την απουσια της επαναληψης. Αλλωστε το ιδιο υποστηριζουν και οι ιστορικοι της τεχνης με τις αναφορες τους. Παραλληλα η επαναληψη γενικοτερα στην τεχνη ειναι κατι που με απωθει και με κουραζει ιδιαιτερα. 

Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Η ζωγραφικη μου ειναι ουσιαστικα μια βιωματικη κατασταση. Ειναι οτι δεν βλεπω. Ειναι ο,τι αισθανομαι. Ειναι ο,τι νιωθω. Ειναι η συσσωρευση εσωτερικων εικονων μνημης οι οποιες ειναι καταγεγραμμενες τοσο συνειδητα οσο και ασυνειδητα στο βαθυτερο εσω. Ειναι το μεσον. Ενα μεσον το οποιο εσωτερικα αναβλυζει για να ξεχυθει ορμητικα προς τα εξω χωρις καμια διαθεση ωραιοποιησης και με καθε απουσια εντυπωσιασμου. 

Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Αν δεν υπηρχαν ολοι οι προηγουμενοι ζωγραφοι και ημουν ή βρισκομουν καπου μονος μου χωρις καποιο ερεθισμα οπτικο δεν ξερω τι θα ημουν. Τωρα ξερω πως μεσα απο τα πολυποικιλα ερεθισματα που εχω τοσο οπτικα που αναφερα προηγουμενως οσο και θεωρητικα, πως χρωστω ευγνωμοσυνη σε οσους μπορεσαν και εστησαν την Παγκοσμια πολιτιστικη κληρονομια. Παραλληλα οφειλω πολλα στην εγερση της ασυνειδητης γενικοτερης βαθυτερης καταβολης μου οπως σας προαναφερα σε προηγουμενη απαντηση μου. 

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η μεγαλυτερη προκληση μου ειναι ο εαυτος μου. Να συνεχιζω να αμφισβητω ακομη και να αναιρω τον εαυτο μου. Προσδοκωντας ετσι και προκαλωντας τον για τα μεγιστα των δυνατοτητων μου στην Τεχνη & στη ζωη. 

Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Αν τραβηξεις τον Πολιτισμο απο την Ελλαδα, χαθηκε η Ελλαδα. Αρα η Τεχνη ειναι το σημαντικοτερο κομματι της τοσο για τον τοπο μας οσο και για την οικουμενη. Ειναι αδυνατον να υπαρξει η Ελλαδα με την απουσια της. Η τεχνη εγκυμονει μεσα της. Κατ’ επεκταση ειναι η κυριαρχια της μεσα σε μια συγχρονη εσφαλμενη πραγματικοτητα. Οπου καλειται να επανορθωσει οτιδηποτε εσφαλμενο υπαρχει στον τοπο μας. 

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αφηνω το μελλον να κανει σχεδια για μενα κι εγω ισως καποτε τα ζωγραφισω. Αλλωστε μεχρι σημερα αυτο γινονταν. 
Σας ευχαριστω..