Μαργαρώνης  Στυλιανός: “Η ζωγραφική είναι μια ανάγκη που πηγάζει από μέσα μου…”

“Στόχος μου να γίνομαι κάθε μέρα, κάθε πινελιά και καλύτερος. Να μπορώ να ασχολούμαι με αυτό που αγαπάω και να δημιουργώ έργα που να με κάνουν να νιώθω ολοκληρωμένος”

Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Με πηγαίνετε πολλά χρόνια πίσω. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω από την ηλικία των επτά χρόνων όταν μετά από παρότρυνση της οικογένειας μου έλαβα μέρος σε έναν παιδικό διαγωνισμό της ABC de paris διά αλληλογραφίας και κέρδισα την πρώτη θέση με ένα από τα σκίτσα μου. Από τότε δεν σταμάτησα να ζωγραφίζω. Πιο συστηματικά όμως άρχισα να ασχολούμαι πριν από είκοσι πέντε χρόνια. Η ζωγραφική είναι μια ανάγκη που πηγάζει από μέσα μου και ως αυτοδίδακτος προσπαθώ να ανακαλύπτω καινούργιες τεχνικές και τρόπους. Η μονή επαφή με διδασκαλία ήταν η 4 έτη φοίτηση μου στην σχολή αγιογραφίας της ιεράς μητρόπολης πατρών όπου και αποφοίτησα πτυχιούχος. 

Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Δεν μπορώ να πω ότι ο τρόπος που δημιουργώ ακολουθεί κάποιο ρεύμα ή κίνημα. Μου αρέσει να αποτυπώνω όσο το δυνατόν καλύτερα αυτά που βλέπω γύρω μου, την πραγματικότητα με μια πινελιά από τα συναισθήματα που μου προκαλεί κάθε εικόνα.

Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Από απλές καθημερινές σκηνές, εικόνες ή πρόσωπα που υπάρχουν γύρω μου είτε ζωντανές είτε φωτογραφίες. Αυτό που λατρεύω όταν ζωγραφίζω ή αγιογραφώ είναι να παίρνω κάτι που βλέπω και να το αποτυπώνω στον καμβά ή στο χαρτί μέσα από το δικό μου βλέμμα με το δικό μου πάθος και συναίσθημα ώστε το αποτέλεσμα να έχει κάτι από τον εαυτό μου. 

Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Αγαπημένος Έλληνας ζωγράφος είναι ο Νικόλαος Γύζης, λατρεύω τα φωτεινά χρώματα του, την θεματολογία του αλλά και το δυναμισμό στις πινελιές του. Τον ίδιο θαυμασμό έχω και στον ολλανδό Ρέμπραντ όπου το παιχνίδι ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως μαζί με τα θερμά του χρώματα στα έργα του, είναι αξιοθαύμαστα. Παρόλα αυτά προσπαθώ στα έργα μου να ζωγραφίζω με την δική μου παλέτα χρωμάτων και το δικό μου ΦΩΣ και ΣΚΟΤΑΔΙ. 

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Να γίνομαι κάθε μέρα, κάθε πινελιά και καλύτερος να μπορώ να ασχολούμαι με αυτό που αγαπάω και να δημιουργώ έργα που να με κάνουν να νιώθω ολοκληρωμένος. 

Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Αν και η Ελλάδα είναι η χώρα του πολιτισμού δυστυχώς το βήμα και η προβολή που προσφέρει στους αυτοδίδακτους και μη καλλιτέχνες είναι πολύ μικρό, πάρα μόνο αν οι διασυνδέσεις και οι γνωριμίες τους, προωθούν τον εκάστοτε καλλιτέχνη. Ευτυχώς όμως υπάρχουν άνθρωποι που με τη δική τους παρουσία στο χώρο όπως εσείς, μέσω του διαδικτύου αναδεικνύουν όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που προσπαθούν το καλύτερο για την τέχνη τους και τους ανθρώπους. 

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Το μεγαλύτερό μου σχέδιο-όνειρο είναι να μπορέσω να κάνω μια προσωπική έκθεση στην πόλη μου την Πάτρα ώστε να δείξω τον εσωτερικό μου κόσμο αλλά και τις ανησυχίες μου μέσω των έργων μου στη ζωγραφική και την αγιογραφία.