Στο χώρο τέχνης Artshot – Sophia Gaitani
11 – 27/12/2025
Την Πέμπτη, 11 Δεκεμβρίου 2025, στον χώρο τέχνης Artshot – Sophia Gaitani, στις 19.30, o Γιώργος Ασημακόπουλος παρουσιάζει την πρώτη του ατομική έκθεση ζωγραφικής, με τίτλο “Densities”. Μετά από δεκαετίες εικαστικής περιήγησης, τόσο στην τέχνη της φωτογραφίας όσο και στην τέχνη της ζωγραφικής και έπειτα από σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ο καλλιτέχνης μας συστήνει για πρώτη φορά 17 έργα του, που αποτελούν ένα εσωτερικό ταξίδι, καθώς και ένα ταξίδι στον κόσμο της μνήμης και σε ό,τι εκείνη αφήνει πίσω της. Ο ίδιος δηλώνει: «Κάθε έργο με γοητεύει από την πρώτη κιόλας πινελιά. Είναι τα άπειρα ενδεχόμενα που μπορούν να ξεδιπλωθούν από αυτήν την αρχική κίνηση πάνω στο τελάρο. Όλες οι σκέψεις που προηγούνται μπορούν να αναιρεθούν από την πρώτη πινελιά και τη μαγεία των άπειρων εκδοχών που ανοίγονται μπροστά μου».
Την ώρα που το χρώμα «ζυμώνεται» και μεταφέρει φως, έννοιες και συναισθήματα, το ταξίδι του καλλιτέχνη σε άγνωστους τόπους ξεκινάει, ενώ παράλληλα λαμβάνει χώρα ένας συνεχής διάλογος με το έργο, του οποίου η εξέλιξη δεν ακολουθεί πάντα ασφαλή μονοπάτια. Για να καταλήξει σε ένωση δημιουργού και έργου, σε μια ισότιμη σχέση, όπου και οι δύο ωριμάζουν και εξελίσσονται. Το λευκό του τελάρου συμβολίζει για τον δημιουργό την γέννηση, μιας μορφής ή μιας οντότητας κάθε φορά τόσο μοναδικής, που καθρεφτίζει την ειλικρίνεια και την αλήθεια του δημιουργού.
Όπως σημειώνει ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής της έκθεσης, Κωνσταντίνος Θ. Σπυρόπουλος:
«Στην ατομική έκθεση Densities, η εικαστική γραφή του Γιώργου Ασημακόπουλου εκδηλώνεται ως μια ανοιχτή χειρονομία που υπακούει σε προλογικές, σχεδόν ενστικτώδεις ρυθμικότητες. Το χρώμα λειτουργεί σαν ίζημα αυτής της αυθύπαρκτης κίνησης, μετατρέποντας την αθροιστική επιφάνεια σε τόπο συμβάντος. Αποκτά θερμοκρασία, πίεση, μάζα· διαμορφώνοντας ένα πεδίο όπου η ύλη προαισθάνεται τη μορφή πριν ακόμη αυτή πλήρως γεννηθεί.
Οι αποχρώσεις, άλλοτε διαυγείς και άλλοτε αδιαφανείς, κινούνται ανάμεσα στο φως και τη σκιά, στην εμφάνιση και τη διάλυση της φόρμας. Το χρώμα δεν υπηρετεί τη μίμηση, αλλά δρα ως αυτόνομο νοητικό σώμα που συγκροτεί απτικές και οπτικές εντάσεις. Η επιφάνεια των έργων μοιάζει να πάλλεται, σαν να βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία μορφοποίησης και αποσύνθεσης. Μέσα από αυτή τη μεταβατικότητα, η χρωματική μάζα μετατρέπεται σε ενέργεια που φαίνεται να υπερβαίνει τα όρια του υλικού φορέα».
Ώρες λειτουργίας:
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 17.30 – -20.30
Τετάρτη, Σάββατο 12.00 – 15.00
Densities
Η έννοια της πυκνότητας, όπως αυτή αναδύεται στην εικαστική γραφή του Γιώργου Ασημακόπουλου, δεν αφορά απλώς τη συμπαγή υλικότητα του χρώματος ή τη σωρευτική του ένταση πάνω στον καμβά· συνιστά μια οντολογική ποιότητα της ίδιας της εμπειρίας του βλέμματος. Το έργο λειτουργεί ως μεταιχμιακός χώρος, όπου η ύλη και η αντίληψη, το ορατό και το άρρητο, συνυπάρχουν μεταξύ τους. Οι φόρμες δεν παγιώνονται· βρίσκονται σε ώσμωση και αιωρούνται σε μια κατάσταση γένεσης, σαν να διασχίζουν τα όρια μεταξύ ύλης και φαντασιακού, εγκόσμιου και εσωτερικού.
Το χρώμα είναι το ίζημα μιας χειρονομίας που δεν αναζητά τον έλεγχο, αλλά το άνοιγμα προς το επερχόμενο —μιας πράξης που μετατρέπει τη φοβική επιφάνεια σε πεδίο συμβάντος. Η ζωγραφική εδώ δεν εξαντλείται στην όραση· αποκτά θερμοκρασία, χρόνο και πίεση.
Η χειρονομία του καλλιτέχνη είναι άναρχη και υπακούει σε ρυθμούς που προηγούνται της λογικής. Το σώμα ενεργεί πριν το βλέμμα κατανοήσει· η ύλη προαισθάνεται τη μορφή πριν αυτή σχηματιστεί. Από αυτή τη συνθήκη γεννιέται η πυκνότητα ως σάρκα του κόσμου, ένα σημείο επαφής ανάμεσα στο υποκείμενο και την εικόνα, όπου το βλέμμα δεν είναι απλώς ένα μέσο αλλά πεδίο ενσάρκωσης. Στο έργο τού καλλιτέχνη, αυτή η ενσάρκωση αποκτά κυριολεκτική διάσταση: το χρώμα ανασαίνει, αποκτά βαρύτητα, γίνεται φορέας μιας απτικής γνώσης που υπερβαίνει τη μορφή. Οι αποχρώσεις λειτουργούν σαν αποθέματα ενέργειας που πυκνώνουν τη γλυπτική επιφάνεια δημιουργώντας μια σχεδόν γεωλογική διάσταση εμπειρίας.
Η χρωματική παλέτα του εικαστικού ταλαντεύεται ανάμεσα στη διαύγεια και την αδιαφάνεια, ανάμεσα στο φως που γεννά τη μορφή και στη σκιά που τη διαλύει. Το χρώμα εδώ δεν υπηρετεί τη μίμηση, αλλά δρα ως αυτόνομο νοητικό σώμα, ικανό να διαμορφώνει τόσο τις ψυχολογικές όσο και οπτικές ποιότητες του έργου. Οι αποχρώσεις του διαχέονται με τρόπο ρευστό, άλλοτε καταβυθιζόμενες σε βαθυχρωματικές εκτάσεις και άλλοτε διαχέοντας φευγαλέες λάμψεις, σαν το φως να επιμένει να επιβιώσει μέσα από τη μάζα της ύλης. Στην επιφάνεια των έργων του, η ένταση του χρώματος και τον κορεσμένων τόνων μοιάζει να κυμαίνεται ανάμεσα στη στερεότητα και την εξαΰλωση —να υπάρχει στα όρια της ύλης, λειτουργώντας παράλληλα ως ενέργεια. Ο ζωγράφος δεν επιβάλλει τη χρωματική του βούληση· την αφήνει να εκδηλωθεί οργανικά, μέσα από μια γρήγορη χειρονομία που φέρει τον ρυθμό του αναπνέοντος σώματος.
Στο έργο του Ασημακόπουλου, η έννοια της πυκνότητας μέσω της αφαίρεσης μετατοπίζεται από τη φυσική της υπόσταση προς τη σφαίρα της εννοιολογικής συγκρότησης. Η ύλη δεν λειτουργεί πλέον ως φορέας αναπαράστασης, αλλά ως πεδίο σκέψης που αναστοχάζεται τον εαυτό του. Η ζωγραφική παύει να είναι μέσο εξωτερίκευσης και γίνεται μηχανισμός αυτοπαρατήρησης και αυτοαναφοράς. Οι χώροι του –αυτοί οι ενδιάμεσοι τόποι ανάμεσα στο πλήρες και το κενό– είναι εμπειρίες χρονικής καθίζησης. Κάθε βίαιη, κοφτή πινελιά λειτουργεί σαν ίχνος μιας αργής μεταμόρφωσης· κάθε επιφάνεια πλάθεται αθροιστικά και θυμίζει το υπόλειμμα μιας εσωτερικής διεργασίας που συνεχίζει να κοχλάζει κάτω από την επιδερμίδα του έργου.
Κωνσταντίνος Θ. Σπυρόπουλος,
Ιστορικός Τέχνης
