Ποίηση κάνε τη ζωή – δεν έχεις ανάγκη άλλη αποδοχή [Νίκος Δροσάκης, εν αρχή ην η ποίηση].
Πρόσφατα, εκδόθηκε η συλλογή του Νίκου Δροσάκη: «εγκλεισμός ονείρου» από τις εκδόσεις Εύμαρος.
Τα ποιήματα αυτά εμπεριέχουν τις πνευματικές εμπειρίες της πορείας του Νίκου: «Ένας αγώνας να μεταγράψει σε στίχους ματωμένα βιώματα, ταξίδια της ψυχής, μεγάλες αγάπες, πνευματικές τρικυμίες. Τα ποιήματα της συλλογής μιλούν λιγότερο για συναισθήματα και περισσότερο για πνευματικές καταστάσεις», αναφέρει η συγγραφέας Μαρώ Τριανταφύλλου.
Τα περισσότερα ποιήματα γράφτηκαν την περίοδο του lockdown και κοιτώντας απ’ το παράθυρο τον εγκλεισμένο κόσμο, το κοινωνικό τοπίο θύμιζε πολλές φορές το μπεκετικό σκηνικό:Γκρίζα τρύπα γυμνή – εδώ πάλι | απ’ το παράθυρο κοιτώ με το κιάλι | να δω τον ορίζοντα, μια εικόνα ζωντανή [μπέκετ]
Η Μαρώ Τριανταφύλλου έκανε τη φιλολογική επιμέλεια του βιβλίου, η Κατερίνα Χαραλαμπίδου την εικαστική επιμέλεια/σελιδοποίηση, ο Γιώργος Κολιός έφτιαξε το εικαστικό στο εξώφυλλο που οραματίστηκε ο Νίκος: το ματωμένο ταξίδι της φυγής [ανατολή] και του ταξιδιού [συμπληγάδες] από τον κόσμο του φεγγαριού [αμυγδαλιές] στον εναγκαλισμό με τον ήλιο [φαέθων].
Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε στο Φουάρ μπαρ–γκαλερί στις 8 Οκτωβρίου. Για το βιβλίο μίλησε η Μαρώ Τριανταφύλλου και ο Γιάννης Κυπαρίσσης. Ποιήματα διάβασαν οι ηθοποιοί: Ηλεάνα Μπάλλα και Δημήτρης Όντος, ενώ συντόνισε η συγγραφέας Ειρήνη Δερμιτζάκη.
Προβλήθηκαν αποσπάσματα απ’ τις ταινίες που έχει σκηνοθετήσει ο Νίκος: Μικροί Άλλοι (2008), Φόβος θανάτου (2011), Οι άγιοι των σκουπιδιών (2020) που αποτελούν και ποιήματα της συλλογής.
Το ποίημα φόβος θανάτου, «πρόδρομος και αμφίδρομος στην πρόοδο και στη φθορά», προτάσσεται στην αρχή, ξεκινάει από το πρωτόγονο και πανάρχαιο αίσθημα της αυτοσυντήρησης, «το ξεπέρασμα του φόβου είναι η αρχή της σοφίας», όπως λέει ο Μπέρτραντ Ράσελ.
Μετά ακολουθούν οι μικροί άλλοι και η ρήξη, οι άγιοι των σκουπιδιών, καθώς και το ώρα δώδεκα παρά τα κοινωνικά και πολιτικά ζητούμενα της συλλογής, στα οποία όπως αναφέρει η συγγραφέας Μαρώ Τριανταφύλλου: «παρουσιάζει τη συναισθηματική του αντίδραση για να φτάσει σε μια πολιτική θέση, την ευθύνη, την πρόσκληση σε δράση».
Το ποίημα τυχαία παρεμβολή, περιγράφει τον «αγάπης αγώνα άγονο» και όπως τα Ιούδας και πιστεύω την απατηλή και επώδυνη σύνδεση με τον κόσμο της ανειλικρίνειας, καθώς και τη φυσική απέχθεια που έχει για τον κόσμο του ψεύδους, μάταια επιζητώντας την άνοιξη και την ανάσταση του έρωτα στο νούφαρο. Πριν απ’ όλα όμως υπερέχει, η εξομολόγηση στο πρώτο πρόσωπο και ο αυτοσαρκασμός [οιωνοί οίκαδε]
Η δύναμη και αξία της πατρικής σχέσης παρουσιάζεται στα ποιήματα: αθώοι και φωνούλα και η παιδική μύηση στο μαγικό κόσμο των παραμυθιών στο ποίημα γιαγιά.
Το πέπλο και η Μαντόνα είναι τα πρώτα βήματα του αθώου νεανικού έρωτα και σε πολύ πιο ώριμη ηλικία το Μεταφυσική του έρωτα – τα τρία θ.
Στην τεχνητή λησμοσύνη, ταξίδια/έρωτες παρουσιάζεται η άλλη πτυχή του Νίκου, η αγάπη των γλωσσών προγραμματισμού, ο έρωτας της λογικής, το «αλγοριθμικό τοπίο», στο οποίο εκθέτει μια επαγγελματική άποψη για το παρόν και το μέλλον της τεχνολογίας.
Τα τίμια ξύλα αποτελούντο βίωμα της επιστροφής και επανασύνδεσης του με τις πατρογονικές φωνές, την αναγνώριση των αξιών, αλλά και τις επιταγές που του δίνουν οι ανάσες τους.
Όπως ανέφερε ο Γιάννης Κυπαρίσσης στην παρουσίαση του βιβλίου: «Όταν γράφει ο Νίκος είναι σαν ένα παιδί χαμένο σ’ ένα κάστρο. Άλλες φορές ανοίγει το σεντούκι και βγαίνουν θησαυροί, άλλες φορές βγαίνουν φαντάσματα»
Το βιβλίο διατίθεται στα κεντρικά βιβλιοπωλεία και στις ηλεκτρονικές τους σελίδες: Πολιτεία, Πρωτοπορία, Ιανός
φωτογραφίες: Μαρία Πασχάλη, Ιωσήφ Μανουσογιαννάκης, Έφη Χασιώτη
