Μάριος Λεβέντης
Μια καθημερινή, αθόρυβη και πολλές φορές ακούσια εξέταση είναι η βιοψία της ελπίδας μέσα μας. Γιατί είναι τόσο τεμαχισμένα τα πράγματα γύρω μας, τόσο καταβεβλημένοι οι οργανισμοί μας που οι επιζώντες ιστοί, αυτοί που αντέχουν ακόμη, τρέχουν στα ιατρεία για να εξετάσουν την έκταση της ολέθριας εποχής που ζούμε. Τρέχουν να βρουν τα σύνορά τους, να κάνουν το τοπογραφικό της ψυχραιμίας τους και να δουν σε τι κατάσταση βρίσκονται. Εξάλλου, κομμάτια είναι όλα. Θραύσματα. Κατάλληλα για τέτοιες εξετάσεις.
Απομεινάρια προσωπικών και κοινωνικών πανδημιών που μετράνε χρόνια μεταφορικής σημασίας, κυριολεκτούν στο σώμα μας. Παραμελημένοι όγκοι εργασίας με τον εαυτό μας, εμφανίζονται μπροστά μας σαν φιλαράκια από τα παλιά και κάνουν το κομμάτι τους μαζί μας. Το ίδιο κομμάτι που βγαίνει από μέσα μας με συνοπτικές διαδικασίες για να εξετασθεί. Το πιο φωτεινό, το πιο καλό, το πιο δυνατό. Αυτό το κομμάτι μας απειλείται: το ισχυρό, το ανθρώπινο, που εμπεριέχει τη θέληση για ζωή. Το καταφατικό νεύμα για το αισιόδοξο μέλλον. Έπειτα από τόση εγκληματική κακοήθεια, τόση σωματοποιημένη διακριτικότητα, τόση πληροφόρηση και παραπληροφόρηση που μας κυριεύει καθημερινά, τίθενται ξαφνικά όλα στο μικροσκόπιο.
Και μπορεί να εξυπηρετεί καλύτερα τη διοίκηση μιας χώρας ένας ανασφαλής πολίτης, την ακυρώνει, όμως, ένας προληπτικός. Αν κάτι κερδίσαμε από την εκ θεμελίων επαναφορά μας, είναι ότι το σύστημά μας, πλέον, λειτουργεί προληπτικά. Προλαβαίνει τα σημάδια με καλό λογισμό και αγάπη. Και σε κάθε περίπτωση, είναι διατεθειμένος να τα γιατρέψει. Λόγω τιμής, θα τα καταφέρει!
