Μου αρέσει το “πάντρεμα” των τεχνών και γι’ αυτό ονειρεύομαι να γράψω κάποια στιγμή μουσική για θέατρο ή για κινηματογράφο
Ποια είναι η πρώτη σου μουσική ανάμνηση; Ουσιαστικά είναι πολλές συγκεχυμένες αναμνήσεις μαζί σε μία από τα χρόνια της παιδικής ηλικίας των πρώτων τάξεων του δημοτικού. Όλες έχουν να κάνουν με ένα μαθητικό αρμόνιο yamaha, το πρώτο μου μουσικό όργανο, με το οποίο συνόδευα με τυχαίους μικρούς αυτοσχεδιασμούς τις ιστορίες των παιχνιδιών μου, που συνήθως διαδραματίζονταν στο πάτωμα του παιδικού δωματίου όπου υπήρχε μόνιμα ένα πλήθος από χάρτινες φιγούρες Καραγκιόζη, playmobil και μαριονέτες κουκλοθεάτρου.
Με ποιον μουσικό θα ήθελες να βρεθείς επί σκηνής; Αν ανασκαλέψω τη φαντασία μου θα μπορούσα να ανακαλύψω πολλές επιθυμίες μου για μουσικές συνευρέσεις επί σκηνής, αλλά αυτές τις μέρες μετά τον θάνατο της 28χρονης Τουρκάλας τραγουδίστριας Ηelin Βölek των Grup Yorum ύστερα από 288 μέρες απεργίας πείνας, η πιο έντονη επιθυμία μου για μουσική συνεύρεση προσανατολίζεται στο συγκεκριμένο συγκρότημα, γιατί στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι η μουσική μόνο που ενώνει τους λαούς αλλά και η αγωνία του δικαιώματος της ελευθερίας.
Περιέγραψε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σου στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Ξεκίνησα την μουσική εκπαίδευση σε σχολική ηλικία αποφοιτώντας τελικά από το δημοτικό ωδείο Λάρισας ως πτυχιούχος κλασσικής κιθάρας και αρμονίας. Οι ακαδημαϊκές μου σπουδές ήταν επίσης πάνω στη μουσική καθώς φοίτησα στη σχολή “Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης” του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Τραγούδια θυμάμαι να έγραφα από παιδί, ευτυχώς υπάρχουν κάποια τετράδια που έχουν διασωθεί στη βιβλιοθήκη μου όπου είναι καταγεγραμμένα κάποια από τα πρώτα μου στιχάκια. Όταν κάποτε άρχισαν τα σχολικά συγκροτήματα και οι πρώτες συναυλίες σε μαθητικες εκδηλώσεις, άρχισα να καταγράφω πιο συστηματικά τις εμπνεύσεις μου και να τις παρουσιάζω δημόσια.
Ως φοιτητής άρχισα να δουλεύω σε διάφορες μουσικές σκηνές και μπαρ της Θεσσαλονίκης και να κάνω τις πρώτες ντέμο ηχογραφικές μου απόπειρες. Τα χρόνια στη σχολή υπήρξαν καθοριστικά διότι γνώρισα και συνδέθηκα με άτομα με τα οποία αλληλεπιδράσαμε έντονα επηρεάζοντας ο ένας τον άλλο μουσικά και αισθητικά. Ένα από αυτά τα άτομα είναι και το έτερον ήμισυ της μπάντας μου “Ρεβάνς”, ο κλαρινετίστας Χρήστος Ελ. Παπαδόπουλος, με την οποία κυκλοφορήσαμε πέρυσι τον πρώτο μας δίσκο “Οι κύκλοι των πουλιών” όπου μελοποιήσαμε οχτώ στιχουργήματα της ποιήτριας και συγγραφέως Μαρίας Συτμαλίδου. Με τη “Ρεβάνς” μετράμε τρία χρόνια ζωής κατά τα οποία έχουμε εμφανιστεί σε πλήθος μουσικών σκηνών, μαγαζιών και φεστιβάλ ανά την Ελλάδα. Τους τελευταίους μήνες είμαστε σε διαδικασία ηχογραφήσεων του δεύτερου μας δίσκου σε στίχους δικούς μας, δύο τραγούδια του οποίου έχουν ήδη κυκλοφορήσει ψηφιακά υπό την μορφή video clip (“Το θάρρος” https://www.youtube.com/watch?v=0ilaE9b1zms και “Σ’ ευχαριστώ Λουκιανέ” https://www.youtube.com/watch?v=uCF9IxAJ1y4 ). Τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε ηχογραφήσαμε με τον σπουδαίο λαϊκό τραγουδιστή Γιάννη Διονυσίου -επίσης φίλος από τη σχολή- το “Θα κοροϊδέψω τον καιρό” https://www.youtube.com/watch?v=9NwET3QzQIM σε δικούς μου στίχους και μουσική, ως ανεξάρτητη παραγωγή, ορμώμενοι από την κοινή μας αγάπη για το εν λόγω τραγούδι.
Καθοριστική επιρροή για την μουσική μου αισθητική επίσης υπήρξαν τα δυο χρόνια (2015-16) κατά τα οποία έζησα στο νησί της Ικαρίας. Το διάστημα αυτό ήρθα σε επαφή με την παράδοση του Αιγαίου, έπαιξα παρέα με ντόπιους μουσικούς αυτοδίδακτους και έγινα μέλος των “Ζευκαλήδων”, ένα παραδοσιακό συγκρότημα της Ικαρίας με το οποίο παίζουμε την καλοκαιρινή σεζόν σε πλήθος πανηγυριών, γλεντιών, γάμων κλπ που λαμβάνουν χώρα στο νησί.
Φέτος τον χειμώνα συμμετείχα ως μουσικός επί σκηνής στη θεατρική παράσταση “Ο εύκολος έρωτας” σε κείμενα του Σπύρου Γραμμένου και ερμηνεία της Ζωής Ξανθοπούλου καθώς και στο μουσικοθεατρικό έργο “Από…έρωτα” σε σκηνοθεσία του Ευθύμη Χρήστου. Οι τελευταίες μου καλλιτεχνικές δραστηριότητες έχουν να κάνουν με την περίοδο της καραντίνας και αφορούν από τη μία ένα νέο μου τραγούδι το οποίο ηχογράφησα στο σπίτι και κυκλοφόρησα ψηφιακά, τιτλοφορείται “Ο ανθός” https://www.youtube.com/watch?v=6m2qYx4lFJ4 και οι στίχοι είναι του Χρήστου Γραβάνη, και από την άλλη την τραγουδιστική μου συμμετοχή στο “ThesSingers – Σχήμα Λόγου” https://www.youtube.com/watch?v=WkGjwFUKdbk το οποίο δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες και όπου συμμετέχουν 40 τραγουδιστές της Θεσσαλονίκης.
Σε “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία; Η αποτυχία σίγουρα δεν με τρομάζει διότι όσες φορές την έχω αισθανθεί υπήρχε παράλληλα ένα ηδονικό συναίσθημα ανασύνθεσης, μια ανάγκη να πάρω τη ρεβάνς, πράγμα που αποτελεί για μένα κινητήρια δύναμη της έμπνευσης. Η επιτυχία ενός στόχου μου δημιουργεί πολλές φορές φόβο γιατί είναι το τελικό σημείο μιας διαδρομής. Θεωρώ ότι εμπλέκεται σε αυτό ένας υποσυνείδητος φόβος του θανάτου. Η κάθε ολοκλήρωση, άρα και η επιτυχία, έχει μέσα της έναν μικρό θάνατο. Όταν για παράδειγμα πέρυσι βγάλαμε τον πρώτο μας δίσκο και οι παρουσιάσεις του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη πήγαν ανέλπιστα καλά, το επόμενο διάστημα με ταλαιπώρησε ένα συναίσθημα “αδειάσματος”, το οποίο διήρκεσε μέχρι να αρχίσουμε τις ηχογραφήσεις του νέου δίσκου οπότε και προσηλώθηκα στον επόμενο στόχο.
Ποια είναι η άποψή σου για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Θεωρώ ότι εξυπηρετούν ακριβώς ότι και οι περισσότερες διασκεδαστικές τηλεοπτικές εκπομπές. Δεν εντοπίζω κάποιο καλλιτεχνικό υπόβαθρο.
Μια συνεργασία που ονειρεύεσαι; Μου αρέσει το πάντρεμα των τεχνών και γι’ αυτό ονειρεύομαι να γράψω κάποια στιγμή μουσική για θέατρο ή κινηματογράφο. Από την άλλη οι συνεργασίες που ονειρεύομαι με ομότεχνούς μου είναι σίγουρα αρκετές, κάποιες βασικές που επιθυμούσα χρόνια θα αποτυπωθούν στον δίσκο που ετοιμάζουμε με τους “Ρεβάνς” καθώς εκτός από τη συμμετοχή μουσικών που θαυμάζω, τρία τραγούδια του δίσκου ερμηνεύονται από αγαπημένους μου καλλιτέχνες και τραγουδιστές. Για παράδειγμα το “Σ’ ευχαριστώ Λουκιανέ”, το οποίο έχουμε κυκλοφορήσει ήδη ως προπομπό του δίσκου, το τραγουδάμε παρέα με τον Σπύρο Γραμμένο τον οποίο παρακολουθώ και θαυμάζω από τα φοιτητικά μου ακόμα χρόνια για την κοινωνικοπολιτική του προσέγγιση στην τραγουδοποιία του.
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού; Πιστεύω ότι έχει να κάνει με το πώς ο μουσικός χειρίζεται την πορεία του. Η έννοια της επιτυχούς πορείας είναι διαφορετική για κάθε καλλιτέχνη, όπως διαφορετικός είναι και ο λόγος για τον οποίο κάνει τέχνη ο καθένας. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να βοηθηθούν αρκετά, υπάρχουν και άλλοι για τους οποίους μπορεί να είναι δυσλειτουργική μια ανάλογη συνεργασία.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σου σχέδια; Προέχει η ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων για τον νέο της “Ρεβάνς”. Η περισσότερη δουλειά έχει γίνει αλλά υπάρχουν σημαντικές εκκρεμότητες οι οποίες υποτίθεται θα λύνονταν μέσα στον Απρίλη, οπότε αναγκαστικά θα πάει όλο σίγουρα ένα μήνα πίσω αν όχι περισσότερους. Υπήρχε ακόμα μια εαρινή περιοδεία στα σχέδια μας ξεκινώντας από Αθήνα και φτάνοντας μέχρι Ορεστιάδα με αρκετές στάσεις ανάμεσα, πράγμα το οποίο τουλάχιστον τη δεδομένη στιγμή φαντάζει αδύνατο. Αυτό που μοιάζει εφικτό τουλάχιστον για την ώρα, είναι η μετάβαση μου τον Ιούνιο στην Ικαρία όπου περνάω τα καλοκαίρια μου, αφενός δουλεύοντας με την παραδοσιακή ορχήστρα των “Ζευκαλήδων” και αφετέρου καθαρίζοντας το κεφάλι μου από τους τόνους τσιμέντου που μαζεύει τους χειμώνες στην Αθήνα.
Βιογραφικό Αστέρη Κωνσταντίνου
Ο Αστέρης Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1988 στη Λάρισα. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του έζησε στην Κοζάνη, όπου ήρθε και σε πρώτη επαφή με τη μουσική εκπαίδευση παρακολουθώντας μαθήματα αρμονίου στο Ωδείο «Καγκαρά». Κατά τα γυμνασιακά του χρόνια μετακόμισε οικογενειακώς στη Λάρισα και συνέχισε τις μουσικές του σπουδές στο Δημοτικό Ωδείο της πόλης, από όπου πήρε πτυχίο κλασσικής κιθάρας και αρμονίας. Στη Θεσσαλονίκη πέρασε τα φοιτητικά του χρόνια σπουδάζοντας στο τμήμα “Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης” του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Στη διπλωματική του εργασία ερεύνησε τους λόγους για τους οποίους ακούνε μουσική οι ενήλικοι Έλληνες καθώς και τις μουσικές τους προτιμήσεις, συσχετίζοντάς τες με στοιχεία προσωπικότητας και λοιπές κοινωνικές και πολιτιστικές τάσεις.
Με την τραγουδοποιία ασχολείται από νεαρή ηλικία. Το καλοκαίρι του 2009 κέρδισε το βραβείο στίχου στο διαγωνισμό τραγουδιού «Τσιτσάνεια» στα Τρίκαλα με το τραγούδι «Τα καλύτερα τραγούδια». Το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου προκρίθηκε στο «4ο Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών» της Κοζάνης με το τραγούδι «Δεν είμαι μόνος». Τον χειμώνα του 2011 κέρδισε το πρώτο βραβείο στο 6ο Φεστιβάλ Κοζάνης με το τραγούδι «Αρένα» μαζί με το τότε συγκρότημά του “Άνευ Όρων”. Το καλοκαίρι του 2012 προκρίθηκε στο «1ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ τραγουδιού Στερεάς Ελλάδας» με τα τραγούδια «Όταν ο γιος μου με ρωτήσει για τον κόσμο» και «Το νέο όπλο», ενώ τον χειμώνα του ίδιου έτους προκρίθηκε στο 7ο Φεστιβάλ Κοζάνης με το τραγούδι «Ο επίλογος του Ιαβέρη».
Το 2015 μετακόμισε στο νησί της Ικαρίας όπου και έμεινε μέχρι το τέλος του 2016. Από τότε ασχολείται με την μουσική παράδοση του Αιγαίου ενώ είναι μέλος της ικαριώτικης παραδοσιακής ορχήστρας “Ζευκαλήδες” με την οποία παίζει τις καλοκαιρινές περιόδους σε πανηγύρια, γλέντια, γάμους και λοιπές πολιτιστικές εκδηλώσεις του νησιού.
Το 2017 ιδρύει μαζί με τον κλαρινετίστα Χρήστο Ελ. Παπαδόπουλο το συγκρότημα “Ρεβάνς” με το οποίο δυο χρόνια αργότερα κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο “Οι κύκλοι των πουλιών” (εκδόσεις Μετρονόμος, 2019) σε μελοποιημένη ποίηση της Μαρίας Συτμαλίδου. Οι “Ρεβάνς” ταξιδεύουν ανά την Ελλάδα σε μουσικές σκηνές, σε καλλιτεχνικούς χώρους και φεστιβάλ παρουσιάζοντας τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει αλλά και αρκετά ακυκλοφόρητα. Τον χειμώνα του 2019 κυκλοφορούν ψηφιακά το νέο τους τραγούδι-videoclip “Το θάρρος” σε στίχους και μουσική του Αστέρη Κωνσταντίνου, με το οποίο παίρνουν θέση κατά της ομοφοβίας και του ρατσισμού. Δυο μήνες αργότερα κυκλοφορούν και δεύτερο τραγούδι-videoclip με τίτλο “Σ’ ευχαριστώ Λουκιανέ” σε στίχους και μουσική του Χρήστου Ελ. Παπαδόπουλου, το οποίο ερμηνεύουν παρέα με τον Σπύρο Γραμμένο και αποτελεί μια ευχαριστήρια κατάθεση στον αγαπημένο τους Λουκιανό Κηλαηδόνη για την καλλιτεχνική του παρουσία που αποτελεί έμπνευση για τους νεότερους. Τα δύο αυτά τραγούδια θα συμπεριλαμβάνονται στην νέα δισκογραφική δουλειά που ετοιμάζουν.
Τον Σεπτέμβρη του 2019 συνεργάζεται με τον τραγουδιστή Γιάννη Διονυσίου, ηχογραφούν και κυκλοφορούν το τραγούδι “Θα κοροϊδέψω τον καιρό” (στίχοι/μουσική: Αστέρης Κωνσταντίνου) με τη συμμετοχή του Βασίλη Κορακάκη στο μπουζούκι και του Άγη Παπαπαναγιώτου στο κοντραμπάσο.
Τον χειμώνα του 2019-20 έρχεται σε πρώτη επαφή με τη θεατρική σκηνή συμμετέχοντας ως μουσικός επί σκηνής στη θεατρική παράσταση “Ο εύκολος έρωτας” σε κείμενα του Σπύρου Γραμμένου και ερμηνεία της Ζωής Ξανθοπούλου καθώς και στο μουσικοθεατρικό έργο “Από…έρωτα” σε σκηνοθεσία του Ευθύμη Χρήστου.
Παραδίδει μαθήματα κιθάρας και θεωρητικών, και αυτήν την περίοδο ηχογραφεί τον δεύτερο δίσκο που θα κυκλοφορήσει με το συγκρότημα “Ρεβάνς”.
Χρήσιμοι σύνδεσμοι:
Κανάλι youtube Αστέρης Κωνσταντίου : https://www.youtube.com/channel/UCQsjxGs4Mt055WVOtsubVpw
Κανάλι youtube “Ρεβάνς” : https://www.youtube.com/channel/UCi-PBdYT0Qxpiduqb83Ke9g
Θα κοροϊδέψω τον καιρό (official video) : https://www.youtube.com/watch?v=9NwET3QzQIM
Το θάρρος (official music video) : https://www.youtube.com/watch?v=0ilaE9b1zms
Σ’ ευχαριστώ Λουκιανέ (official music video) : https://www.youtube.com/watch?v=uCF9IxAJ1y4
Επικοινωνία:
[email protected]
Facebook: https://www.facebook.com/asteris.kwnstantinoy
Instagram; asteriskonstantinou
Σελίδα “Ρεβάνς” στο facebook : https://www.facebook.com/Revansband/
“Ρεβάνς” στο instagram: revansband_
