Αντώνης Καραστεργίου: “Το θέατρο είναι μια δουλειά, που σε διαλέγει, δεν τη διαλέγεις”

“…Έχω την εντύπωση ότι καλλιτέχνες είμαστε όλοι, άλλοι βγάζουμε αυτό το κομμάτι στο εκατό τοις εκατό και το εκφράζουμε κι άλλοι το αφήνουμε έξω σε μικρές στιγμές”

Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Ανακαλυψα, οτι θελω να γίνω ηθοποιός στην ηλικία των εννεα χρόνων, οπου προσπαθούσα να μιμηθω του ηθοποιούς, που έβλεπα στον κινηματογράφο, εκανα τους ρόλους, σαν παιδί και ελεγα οτι αυτο που κάνουν ειναι μαγικό. Είχα αγαπη για το Ρόμπερτ ντε Νίρο απο τα παιδικατα μου και ακόμη προσπαθω να μιμηθω πετυχημένα το ταξιτζή. Ύστερα εβλεπα και πολυ θέατρο και με μαγεψε ιδιαιτέρως. Ειναι μια δουλειά, που σε διαλέγει, δεν τη διαλεγεις. 

Θέατρο και κινηματογραφο τι προτιμάτε; Δε μπορω να τα συγκρινω. Το καθένα εχει τη μαγεία του. Στο θέατρο εχεις να κάνεις με το κοινό ζωντανά εκείνη τη στιγμή, να του δίνεις και να σου δίνει. Η μαγεία εκεινη ειναι απίστευτη. Απο την αλλη στον κινηματογράφο υπάρχει η αλλη μαγεια της υποκριτικής. Υπάρχουν αλλες δυνατότητες. Ειναι τελείως διαφορετικά μεταξυ τους και τοσο όμορφα. 

Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί και καλλιτεχνες, με την ευρύτερη εννοια, που θαυμάζω. Αν μπορεσω να ξεχωρίσω κάποιον στην πορεια του, θα έλεγα τον Δημήτρη Καταλειφο, μου βγάζει μια ευγένεια και ολη του η πορεία είναι καταπληκτική, προσωπικα βεβαια δεν τον εχω γνωρίσει, αν και θα το ήθελα πολύ ! Εχω τεράστιο θαυμασμό και για τον Κώστα Καζακο, τον οποίο ειχα δασκαλο και συνεργαστηκαμε μετέπειτα και είναι ενας καλλιτεχνης παθιασμένος, πιστος στα ιδανικά του και ειλικρινής, με τεράστια παρακαταθήκη στο ελληνικό θέατρο και κινηματογραφο. Τον εκτιμώ και τον θαυμάζω πολυ. 

Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Οι λέξεις αυτές ειναι πολυ βαριές και είναι βαρύ και αυτό, που τις ακολουθεί. Θέλει πολλες θυσίες, συνεχή πάλη με τον εαυτό σου, πολυ ψάξιμο, αγάπη για αυτό, που κάνεις και ισορροπία. Άλλους τους πνίγουν αυτές οι λέξεις και άλλοι δε μασάνε. Έχει να κάνει με το πως εσυ προσωπικά τις αντιλαμβάνεσαι. Θέλει τεράστια δουλειά με τον εσωτερικό σου κόσμο. Είναι ολα επιλογές. Αν εχεις καθαρο στοχο, παλεύεις με όλο σου το είναι να τον πετύχεις. 

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Εχω την εντύπωση οτι καλλιτέχνες είμαστε όλοι, άλλοι βγάζουμε αυτο κομμάτι, απο μεσα μας εκατό και το εκφράζουμε και άλλοι το αφήνουμε εξω σε μικρές στιγμές. Υπάρχει ομως σε όλους βαθειά μέσα μας. Οπότε γεννιομαστε με αυτό. 

Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Πάθος 

Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Νιώθω μια μικρή κινητήριος δύναμη, που με ωθεί να κάνω την αρχή, ύστερα το ένα φέρνει το άλλο και γεννιούνται πράγματα, χωρις να το καταλαβαίνεις.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Παθιασμένο, δεκτικο, με μεγάλη αγάπη για τη διαδικασία, που διανύει ο ηθοποιός μεχρι να φτάσει στο αποτέλεσμα, που είναι ολο το ζουμί της δουλειάς και το αποτέλεσμα έρχεται μετα και δένει το γλυκό. 

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Βρίσκομαι σε μια ομάδα, την ομάδα Indigo με την οποία είχαμε ανεβάσει στο θέατρο Αλκμηνη το “Όλα όσα γνωριζω στ’αλήθεια, μέχρι που μας σταμάτησε η επιδημία, οπως όλους , που θέλουμε να συνεχίσουμε απο Οκτώβρη. Το Σεπτέμβριο θα συμμετέχω σε στην όπερα” Calvo il calvo” στη Γερμανία στη πόλη Μπαιροιτ, ως βοηθητικός ηθοποιός. Αυτά μεχρι στιγμής. 

Βιογραφικό. Αντώνης Καραστεργίου. Είμαι 28 χρόνων. Σπούδασα στη δραματική σχολή Πράξη 7 και αποφοιτησα το 2016. Μετά τη σχολη επαιξα στο Δηπεθε Πάτρας στο εργο “Οι Μικροαστοι” του Μαξίμ Γκορκι σε σκηνοθεσία Κώστα Καζακου. Στο “Αν αργήσω, κοιμήσου” του Ακη Δήμου σε ενα μπαρ στο Κουκάκι σε σκηνοθεσία Βαγγελη Βογιατζή . Ύστερα ελαβα μέρος στην Εθνική Λυρική Σκηνή στην όπερα “Romeo et Juliette” σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Σε ενα πρότζεκτ στη Στεγη Γραμμάτων και Τεχνών, υπο την επίβλεψη της Πατρισιας Απέργη και της ομαδα της σε σκηνοθεσία Hikaru fuji. Δουλεψα δυο χρονια σε εσκειπ ρουμ.Ήμουν στο χορό στο έργο “Η διαθήκη της Μαρίας” στο από μηχανης θέατρο σε σκηνοθεσια Δημήτρη Μυλωνά. Τέλος αυτή τη σεζόν επαιζα σε δύο παραστάσεις το “Radio Gaga” σε σκηνοθεσια Γιωργου Στυλιανοπουλου στο θεατρο Ίσον και στην παράσταση “Όλα οσα γνωριζω στ’ αλήθεια” σε σκηνοθεσία Γιαννας Γκιωνη με την ομαδα Indigo.