Αμαλία Χαρικιοπούλου: Με απασχολεί η έννοια του “εύθραυστου”, το οποίο το εξετάζω τόσο από ηθικής και κοινωνικής πλευράς, όσο και για την υλικότητά του

“Ο τρόπος που εργάζομαι είναι ότι ψάχνω για υλικά που συμβολίζουν ή ενσαρκώνουν το εύθραυστο. Εφόσον εξαντλήσω τα περιθώρια που μου δίνονται για έρευνα, επεξεργάζομαι τα υλικά που έχω μαζέψει κατά τη διάρκεια της έρευνας μου. Σε αυτό το στάδιο χρησιμοποιώ διάφορα μέσα και τεχνικές, οι οποίες με βοηθούν να φέρω στην επιφάνεια όσα διαπίστωσα κατά την έρευνα μου.”

Λεπτομέρεια από το Sadness is Gone, τύπωμα μοτίβου απάνω σε καμβά,
2.0 χ 3.0 μ, Λονδίνο, 2015

Τι είναι η ζωγραφική για εσάς; μια μορφή προσωπικής έκφρασης; ανάγκη για δημιουργία; επικοινωνία; ή κάτι άλλο; Έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από φαινόμενα και ότι δεν υπάρχει ο χρόνος. Σε αντίθεση με αυτή την άποψη, μεγαλώνουμε μέσα σε κοινωνίες που μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε και να ερμηνεύουμε με συγκεκριμένο τρόπο. Δεν είναι θεμιτό να σκεφτόμαστε με τρόπους που δεν έχει υποδείξει η κοινωνία. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω όταν ήμουν παιδί. Καθώς μεγάλωνα άρχισα να παρατηρώ ότι ο χρόνος δεν υπήρχε ή ότι ο χρόνος είχε μία άλλη διάσταση… η τέχνη μου άνοιξε ᾽χώρους᾽ που πλημμυρίζονται από σκέψεις, νοήματα, αισθήσεις, προβληματισμούς… Επέλεξα να σπουδάσω καλές τέχνες και φιλοσοφία για να μελετήσω τους θαυμαστούς κόσμους που ανοίγονταν. Με τη σειρά μου, θέλω να “μιλήσω” στους ανθρώπους για όσα χωρά η διανόηση, αλλά η κοινωνία και ο κοινός τρόπος σκέψης αμελεί. Κυρίως με απασχολεί η έννοια του “εύθραυστου”, το οποίο το εξετάζω τόσο από ηθικής και κοινωνικής πλευράς, όσο και για την υλικότητα του.

Τhe Blue of Longing, τύπωμα μοτίβου απάνω σε καμβά, 2.0 χ 3.0 μ, Λονδίνο, 2015

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως εικαστικός; Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας ως εικαστικός; Σήμερα πλέον δεν με απασχολεί μόνο η ζωγραφική. Έχω την έντονη επιθυμία να χρησιμοποιώ πολλά μέσα και τεχνικές και να δημιουργώ φόρμες ή αντικείμενα που απλώνονται στο χώρο που βρίσκεται ο θεατής. Ο τρόπος που εργάζομαι είναι ότι ψάχνω για υλικά που συμβολίζουν ή ενσαρκώνουν το εύθραυστό. Εφόσον εξαντλήσω τα περιθώρια που μου δίνονται για έρευνα, επεξεργάζομαι τα υλικά που έχω μαζέψει κατά τη διάρκεια της έρευνας μου. Σε αυτό το στάδιο χρησιμοποιώ διάφορα μέσα και τεχνικές, οι οποίες με βοηθούν να φέρω στην επιφάνεια όσα διαπίστωσα κατά την έρευνα μου.

Με ποια προσωπικότητα της Τέχνης θα θέλατε να έρθετε σε διάλογο και με αφορμή ποιο θέμα; Θαυμάζω το έργο της Latifa Echakhch. Η καλλιτέχνης γεννήθηκε στο Μαρόκο το 1974 και μεγάλωσε στη Γαλλία. Πλέον, ζει και εργάζεται στην Ελβετία. Εκτός από τη γλυπτική και τη ζωγραφική, η καλλιτέχνης δανείζεται αντικείμενα από την καθημερινότητα όπως φλιτζάνια τσαγιού, καρμπόν και δημιουργεί εικαστικές παρεμβάσεις μέσα στους εκθεσιακούς χώρους. Το έργο της αφορά τα κοινωνικά και πολιτικά στερεότυπά. Το αγαπημένο μου έργο της είναι ‘À chaque stencil une revolution 2007. Ο τίτλος του έργου είναι φράση που είχε χρησιμοποιήσει ο Γιάσερ Αραφάτ μιλώντας κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Θα ήθελα να συζητήσω μαζί της για τον τρόπο που εργάζεται, για τα υλικά που επιλέγει να χρησιμοποιήσει, για τα βιβλία που διαβάζει…. Θα ήθελα να τη δω να δημιουργεί τα έργα της και να καταλάβω πως χειρίζεται το “εύθραυστο” με τέτοια ικανότητα.

Sadness is Gone, τύπωμα μοτίβου απάνω σε καμβά, 2.0 χ 3.0 μ, Λονδίνο, 2015

Θα μπορούσατε να ασχοληθείτε με κάποια άλλη μορφή τέχνης εκτός της ζωγραφικής; Τα έργα μου μοιάζουν περισσότερο με εγκαταστάσεις ή αλλιώς παρεμβάσεις σε χώρους. Όμως, θα ήθελα για μια περίοδο να αφιερωθώ μόνο στη ζωγραφική.

Αν επιλέγατε μια διαφορετική εποχή για να ζήσετε και να δημιουργήσετε ποια θα ήταν αυτή και με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι θα εκφραζόσασταν καλλιτεχνικά; Αγαπώ το 60 και το 70. Ήταν ανατρεπτικές δεκαετίες και ιδίως οι καλλιτέχνες είχαν 1 ορμή. Αγαπώ όλες τις μορφές τέχνης, αλλά ίσως να ήθελα να είμαι μουσικός ή συγγραφές. Βέβαια, αμφιβάλλω ότι θα άντεχα να αντισταθώ στη γλυπτική και τη ζωγραφική. Ο λόγος είναι ότι υπάρχει μία μαγεία στις φόρμες που ξεδιπλώνονται στα εργαστήρια των εικαστικών. Σε κάθε περίπτωση, όποτε και να ζούσα θα αγαπούσα τους καλλιτέχνες και τις ώρες που καταπιάνονται για να δημιουργήσουν. Χρειάζεται όμως, να με επαναφέρω στο ᾽τώρα᾽ και να μη πλανάται ο νους μου. Τώρα τα γεγονότα είναι κρίσιμα και πρέπει να είμαστε παρόντες!

Ποια είναι η σχέση του δημιουργού με το έργο του; Δεν ξέρω …. Ίσως απλά το έργο είναι η πρόφαση για κάτι άλλο…

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Θα ήθελα να κάνω διδακτορικό και να διδάξω.

Βιογραφικό. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία και καλές τέχνες. Είναι απόφοιτος του Central Saint Martins. https://cameliacharikiopoulo.wixsite.com/ayvalik/bio