“Όταν νιώθω πως αγγίζω με τη δουλειά μου το κοινό μου, έστω μέρος του κοινού μου… αυτή είναι η επιτυχία και η μεγαλύτερη ευτυχία.”
Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Αγαπούσα πάντα τον κινηματογράφο και το θέατρο… από μικρό παιδί ήθελα να γίνω ηθοποιός. Στο σχολείο ανακατευόμουν συνεχώς σε γιορτές και εκδηλώσεις. Ασχολήθηκα, όμως, ουσιαστικά την πρώτη μέρα των σπουδών μου στο τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Εκεί έγινε η μύησή μου στην τέχνη του θεάτρου, εκεί το ερωτεύτηκα παράφορα, εκεί κατάλαβα πως για εμένα υπήρχε μόνο αυτός ο δρόμος στη ζωή.
Ποιόν καλλιτέχνη θαυμάζετε; Πάρα πολλούς. Αν πρέπει να ξεχωρίσω όμως μόνον έναν, θα μιλήσω για το Δημήτρη Παπαϊωάννου. Η τέχνη του προκαλεί εκρήξεις στο μυαλό μου… Πιστεύω στ’ αλήθεια πως είναι μεγαλοφυής!
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Καριέρα; Δε νομίζω πως ταιριάζει αυτή η λέξη στη δουλειά μας- τουλάχιστον όχι με τη χροιά που έχει αποκτήσει στις μέρες μας. H δουλειά μας είναι η ζωή μας και η συνεχής ενασχόληση με αυτήν συμβαίνει όχι επειδή κυνηγάμε στόχους, αλλά επειδή μας οδηγεί η ανάγκη για δημιουργία.
Επιτυχία; Όταν νιώθω πως αγγίζω με τη δουλειά μου το κοινό μου- έστω μέρος του κοινού μου. Αυτή είναι η επιτυχία και η μεγαλύτερη ευτυχία.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Φαντάζομαι και τα 2. Η αλήθεια είναι πως μου διαφεύγει το ακριβές νόημα αυτής της λέξης. Ίσως εν δυνάμει καλλιτέχνες να γεννιόμαστε όλοι και όλες και να επιλέγουμε, κάποια στιγμή της ζωής μας, αν θα ακολουθήσουμε το δρόμο της Τέχνης ή όχι. Μερικές φορές βέβαια, μας επιλέγει αυτή! Κι άλλες πάλι μας κυνηγάει και δε μας αφήνει περιθώρια διαφυγής. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν δεχθούμε πως κάποιος γεννιέται με ένα χάρισμα ή μια φυσική κλίση, γίνεται «καλλιτέχνης» μόνο όταν αποφασίσει να δουλέψει σκληρά.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Η διαθεσιμότητα πιστεύω. Η δοκιμή. Και η αλλαγή. Αυτές είναι, νομίζω, οι λέξεις που αναφέρονται πιο συχνά όταν συνομιλώ με τους συνεργάτες μου, πριν και κατά τη διάρκεια των προβών.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Ούτε αυτή η λέξη γνωρίζω ακριβώς τι σημαίνει. Σίγουρα κάποιες ιδέες προκύπτουν τόσο έντονα που με οδηγούν να τις δοκιμάσω και –γιατί όχι;- να τις πραγματώσω. Και αυτό συμβαίνει, όχι μόνο πριν από μια νέα πρόταση παράστασης, αλλά και κατά τη διάρκεια των προβών. Δεν ξέρω αν αυτό χαρακτηρίζεται ως έμπνευση, σίγουρα είναι κινητήριος δύναμη.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Δεν έχω αποκαλέσει ποτέ τον εαυτό μου καλλιτέχνη. Ίσως επειδή, όπως είπα νωρίτερα, μου διαφεύγει το ακριβές νόημα της λέξης. Αυτό που μπορώ να πω για τη δουλειά μου στο θέατρο, είναι πως μου αρέσει να δοκιμάζω και να δοκιμάζομαι σε καινούριες ιδέες και φόρμες, ακόμη και σε διαφορετικά είδη θεάτρου. Μου αρέσουν οι προκλήσεις και δε φοβάμαι τις αλλαγές- αντιθέτως τις επιδιώκω. Πιστεύω πως η σκληρή, επίμονη δουλειά και οι ειλικρινείς προθέσεις αποτελούν το δίχτυ ασφαλείας σε κάθε διαφορετική απόπειρα.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Το lock down άφησε πολλές παραγωγές μας στη μέση. Σίγουρα θα επαναλάβουμε τη μουσικοθεατρική παράσταση, που δημιουργήσαμε σε συνεργασία με τους Alma Libre, για τους μεγάλους μας ποιητές Νίκο Καββαδία και Άλκη Αλκαίο, μια και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον κύκλο της. Επιπλέον υπάρχουν άλλες 4 παραγωγές (δύο μονόλογοι και 2 επίσης μουσικοθεατρικές παραστάσεις) σε προχωρημένο επίπεδο προβών που περιμένουμε να μας δοθεί η άδεια, ώστε να τις ολοκληρώσουμε και να τις παρουσιάσουμε στο κοινό. Όλα θα εξαρτηθούν από την πορεία της πανδημίας και το άνοιγμα των θεάτρων, που, ας σημειώσω επί τη ευκαιρία, δεν αναφέρεται πουθενά και σε κανένα προγραμματισμό του κυβερνητικού σχεδιασμού.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποια θα διαλέγατε; Η υποκριτική είναι μια μαγική τέχνη αλλά και μια πολύ σκληρή δουλειά. Απαιτεί απόλυτη διαθεσιμότητα και μεγάλες αντοχές.
Το θέατρο; Είναι ένα κλειδί για να ξεκλειδώσει ο καθένας… ό,τι αυτός επιθυμεί να ξεκλειδώσει.
Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μια μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Μιλώντας για συνθήκες εκτός πανδημίας, δε θα έλεγα πως υπάρχει τάση ανακύκλωσης. Σίγουρα κάποια πρόσωπα κυριαρχούν, αλλά συνεχώς μας συστήνονται και νέα σε όλους τους χώρους. Προσωπικά, είμαι πολύ περήφανη γιατί βλέπω όλο και περισσότερους δικούς μου μαθητές-τριες να διαγράφουν τη δική τους πορεία στο χώρο.
Στο θέατρο που σας βρίσκουμε; Συνήθως στο δικό μας χώρο το The Garage, ένα μικρό black box στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Αν και όταν υπάρχουν παραγωγές φροντίζουμε να ταξιδεύουμε σε αγαπημένους χώρους στα Χανιά, το Ηράκλειο, αλλά και τη Θεσσαλονίκη, την ιδιαίτερή μου και πολυαγαπημένη πατρίδα.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του polismagazino; Η Τέχνη είναι ζωή, μας βοηθά να δούμε μέσα μας και να γίνουμε καλύτεροι- έστω πιο ελεύθεροι. Για αυτό, όλοι έχουμε δικαίωμα στην επαφή, την ενασχόληση, την πρόσβαση σε αυτήν.
Αλλά ας μην ξεχνάμε πως για τους επαγγελματίες της τέχνης, και πιο συγκεκριμένα του θεάτρου (μια και αυτόν το χώρο υπηρετώ), η τέχνη είναι η δουλειά μας… το επάγγελμά μας. Ναι, ξοδεύουμε όλον τον εαυτό μας μέσα σε αυτό από επιλογή- ναι, γινόμαστε πλουσιότεροι σε αισθήματα- ναι, η πνευματική και ψυχική μας πληρότητα καλύπτεται από τις δημιουργίες μας… αλλά έχουμε τα ίδια δικαιώματα με όλους τους επαγγελματίες κάθε κλάδου, στην εργασία, την αναγνώριση του μόχθου μας και την αξιοπρεπή διαβίωση.
