Ο Τραϊκούδης Χρήστος είναι οικονομολόγος, προϊστάμενος εμπορικού τμήματος Α’ υλών εταιρείας ανακύκλωσης, Msc in politics & economics in S.E and Eastern Europe, UoM, τακτικό μέλος Δ.Σ της ΕΥΑΘ Παγίων.
Αξιότιμοι αναγνώστες.
Όπως είχα γράψει και στο παρελθόν η Ελλάς δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία και Καναδάς ως παραδείγματα κρατών δικαίου. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν επετεύχθη και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες των οποίων τις συνέπειες βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας.
Τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού δεν φέρανε νέες υποδομές σε λιμάνια, βιομηχανικές περιοχές, δεν βελτιώσανε την καθημερινότητα του πολίτη και την παιδεία.
Πού άραγε πήγανε τόσα δανεικά; Ας απαντήσει ο καθείς μόνος του.
Φτάνουν όμως μόνο λεκτικές απαντήσεις; Όχι
Οι πολίτες στην Ελλάδα σπάνια διεκδικήσανε στο παρελθόν αυτά που έπρεπε και πρέπει να διεκδικήσουν γιατί στη χώρα μας ο λαϊκισμός αγαπήθηκε αρκετά ως φαίνεται.
Τυχαία δεν είναι η εικόνα που έχουν κάποιες περιοχές. Η έλλειψη υποδομών, το κακό οδικό δίκτυο, τα πολλά αδιέξοδα, τα λίγα πάρκα και γενικότερα οι λίγοι δημόσιοι χώροι χωρίς κανένα ίχνος καλαισθησίας, τα λιγοστά εμπορικά καταστήματα δεν είναι τυχαία γεγονότα και στιγματίζουν το σύνολο της κοινωνίας που διαμένει σε αυτές τις περιοχές.
Δυστυχώς κάποιοι έχουν παρωπίδες και συνεχίζουν να αδιαφορούν είτε επιτηδευμένα είτε γιατί δεν τους δόθηκε η κατάλληλη παιδεία για να τα αντιλαμβάνονται.
Το κράτος όμως πρέπει να δηλώνει παρόν σε ό,τι απειλεί την ισχύ του είτε αυτό προέρχεται από το εσωτερικό του είτε από εξωτερικές απειλές. Όταν γράφω περί κράτους δεν αναφέρομαι μόνον στην κεντρική κυβέρνηση. Οι προσπάθειες του κράτους ώστε να αντιληφθούν οι πολίτες του την ανάγκη ύπαρξής του και ορθής λειτουργίας του είναι μεγάλης σημασίας.
Η Ελλάς στο παρελθόν επέδειξε αρκετές αρνητικές πρωτιές οι οποίες δεν αποτελούν τιμή για το έθνος μας και περί των οποίων περισσότερη συζήτηση γινόταν στο εξωτερικό παρά εδώ.
Θα αναρωτηθείτε αν είναι εύκολο να πάς κόντρα στην ιστορία. Δεν είναι εύκολο και ίσως είναι επικίνδυνο αν κοντραριστείς μαζί της με βίαιο τρόπο, αλλά στις ευκαιρίες που δόθηκαν στη χώρα μας αυτό να το πράξει με ομαλό τρόπο, κάποιες κυβερνήσεις αποτύχανε αναζητώντας σύμμαχο στην αποτυχία αυτή και τον λαό. Εξού και η περίφημη φράση «μαζί τα φάγαμε». Ποια όμως ήταν αυτά που φάγαμε; Εδώ είναι η σκληρή αλήθεια και αυτή ακούει στο «τα δάνεια από το εξωτερικό», τα οποία ως φάνηκε δεν τα φάγανε όλοι μαζί αλλά ως είναι γνωστό η άγνοια ή η μη προσπάθεια να γνωρίζεις τιμωρείται! Και τιμωρία είναι όσα ζήσαμε τα χρόνια των μνημονίων. Θα πρέπει κάποτε να δούμε την αλήθεια και αυτή την αλήθεια όπως είχα γράψει θα πρέπει επίσης να την διδάσκονται και οι νέοι. Η σύγχρονη ιστορία μας δεν έχει μόνον ήρωες και αληθινούς πατριώτες.
Κρίση ηθικής στην πολιτική δεν υπήρξε μόνο στη χώρα μας και ούτε αποτέλεσε νέο-ελληνική επινόηση ώστε να περάσει στο υποσυνείδητο των πολιτών ως κάτι ευδόκιμο. Αυτό που έχει αξία όμως να ψάξουμε είναι η επανάληψη και η ένταση των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών κρίσεων στη χώρα μας.
Η κάθε νέα κυβέρνηση έχει πολλή δουλειά να κάνει ώστε να αποτρέψει την επανάληψη μελανών σημείων της σύγχρονης ιστορίας μας και αυτό θα ήταν ευχή να το πραγματοποιήσει χωρίς όμως καμία εξωτερική παρέμβαση.
Παίζουν ρόλο τα φαινομενικά μικρά προβλήματα της καθημερινότητας μας, (τα προσδιορίζω ως φαινομενικά μικρά διότι η μη επίλυση τους, η απραξία και η αδιαφορία έχουν τις ρίζες τους σε κάτι μεγαλύτερο), στη μη επανάληψη της ιστορίας; Ναι!!!
Δεν μπορείς από κάποιον ο οποίος δεν μπορεί να λύσει μία πρόσθεση να σου λύσει ολοκλήρωμα!!! Εκτός αν δεν ενδιαφέρεσαι για την επίλυση των προβλημάτων την ίδια ώρα που σε άλλες χώρες η τεχνολογία καλπάζει. Ίσως όταν ο λαός βγεί στους δρόμους για να διεκδικήσει καλύτερους δρόμους τότε ίσως να φανεί κάποια ουσιαστική αλλαγή. Αναφέρω τους δρόμους ως παράδειγμα αφού είναι πολλά που λείπουν και είναι επιτακτικό να γίνουν.
ΜΟΝΟ με υπακοή στους νόμους και με εργασία διότι η εργασία είναι χαρά και δημιουργία θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα κράτος το οποίο θα γίνει παράδειγμα και για άλλα. Έχουμε όμως ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε για να πούμε ότι πετύχαμε.