Ο Ροδοβίτης Τάσος, Ηθοποιός, Μουσικός, απαντάει στις ερωτήσεις του polismagazino.gr
“Έχω υποστεί ψυχολογική βία στον εργασιακό μου χώρο και όχι μόνο. Αυτό που μάθαμε από τις σχολές είναι ότι για να αντέξεις στο χώρο του θεάτρου πρέπει να έχεις ανοχή και γερό στομάχι.”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Τα συναισθήματα που με διακατέχουν τον τελευταίο καιρό είναι κατάθλιψη, θυμός και απελπισία.
Κατάθλιψη γιατι ο χώρος της τέχνης είναι τόσο απαξιωμένος κι αβοήθητος που έχει χαθεί κάθε όρεξη για δημιουργία. Καθημερινά πιέζω τον εαυτό μου να βρει κάποιο κίνητρο. Ειναι δύσκολο να καταλάβει η κοινωνία πόσο κοστίζει σε έναν ηθοποιό το κλείσιμο του θεάτρου. Και δεν είναι μόνο οι οικονομικές συνέπειες, αλλά κυρίως η στέρηση της πνευματικής του έκφρασης.
Θυμό γιατί μου έχουν επιβληθεί με μία πρωτοφανή ψυχολογική και σωματική βία κάποια μέτρα που δεν έχουν ούτε επιστημονική τεκμηρίωση ούτε λογική. Λεω πρωτοφανή βία γιατί ποτέ μου δεν φοβήθηκα για την σωματική μου ακεραιότητα, παρά μόνο τώρα από τις δυνάμεις καταστολής.
Και απελπισία γιατί ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού ενημερώνεται αποκλειστικά από την τηλεόραση όπου χωρίς ίχνος ντροπής και συνείδησης ψεύδονται, παραπληροφορούν, διχάζουν και μεταφέρουν αυτούσια την κυβερνητική ατζέντα.
Όσο για τη διαχείριση του χρόνου μου, φοβαμαι πως ο χρόνος διαχειρίζεται εμένα… Ευτυχώς είμαι καλά στην προσωπική μου ζωή και μέσα σε όλα αυτά, δεν έχω και μια βάναυση καθημερινότητα.
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Έχω υποστεί ψυχολογική βία στον εργασιακό μου χώρο και όχι μόνο. Αυτό που μάθαμε από τις σχολές είναι ότι για να αντέξεις στο χώρο του θεάτρου πρέπει να έχεις ανοχή και γερό στομάχι. Το μοντέλο της “πυραμίδας” και η πατριαρχία που επικρατεί σε όλες τις κοινωνικές δομές, είναι τόσο βαθιά ριζωμένα που χρειάζεται μεγάλο αγώνα για να ανατραπεί. Για να πάρεις κάποιο αξίωμα και να προχωρήσεις στη δουλειά σου, πρέπει να είσαι ή χειριστικός, ή δουλοπρεπής. Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείου που θεωρούμε δεδομένο ότι μια πετυχημένη γυναίκα είναι εκεί που είναι, επειδή έκανε τα “χατήρια” σε κάποιο άρρωστο κάθαρμα.
Έχω την πεποίθηση πως όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας του κόμπλεξ των ανδρών μπροστά στην ανωτερότητα της γυναικείας φύσης.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Πιστεύω στην αποτελεσματικότητα των εμβολίων όταν φυσικά αυτή είναι τεκμηριωμένη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στα ΜΜΕ γιατί διακυβεύονται δισεκατομμύρια. Από μία μικρή έρευνα που έκανα διαπίστωσα πως το συγκεκριμένο εμβόλιο είναι ακόμη σε πειραματικό στάδιο και γνωρίζουν ελάχιστα για την αποτελεσματικότητά του. Προσπαθώ να μην κάνω ό,τι μου λένε χωρίς πρώτα να το ερευνώ. Θεωρώ για την ώρα πως η καλύτερη και πιο δραστική αντιμετώπιση του COVID-19 είναι η σωστή διατροφή, η άθληση και η ψυχοσωματική υγιεινή.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εαν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Έχω στερηθεί σχεδόν τα πάντα. Να βλέπω τους φίλους μου, να παίζω και να βλέπω θέατρο, να παίζω μουσική, να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους, να μοιράζομαι ιδέες, να πιώ έναν ωραίο καφέ, να ακούσω ζωντανή μουσική, να πάω μια εκδρομή, να ανέβω σε ένα βουνό.. Να πάω στη Θεσσαλονίκη για να δω τους δικούς μου ανθρώπους. Να κάνω μια βραδυνή βόλτα, κτλ..
Πώς το αντιμετωπίζω;
Απλώς “παρανομώ” και κάνω όσα από αυτά μπορώ και μου επιτρέπουν οι συνθήκες υγιεινής.
Δεν μπορω να ζω μόνο δουλεύοντας και καταναλώνοντας.
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Η τηλεργασία σε κάποιες περιπτώσεις είναι αποτελεσματική. Σε άλλες, όπως η εκπαίδευση, είναι καταστροφική. Πώς μπορεί ένας νηπιαγωγός να κάνει μάθημα μέσα από μία οθόνη; Ίσως κάποιος ακαδημαϊκός του εξωτερικού να κάνει κάποιο σεμινάριο, αλλά μέχρι εκεί. Στον καλλιτεχνικό χώρο δε, είναι αδύνατον να λειτουργήσει. Όταν με το καλό απεγκλωβιστούμε, πιστεύω ότι όλα θα είναι διαφορετικά όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Τον τελευταίο καιρό συμβαίνει μια πρωτόγνωρη αλλαγή στη σκέψη του κόσμου, η οποία είναι ελπιδοφόρα. Αρκετοί αρχίζουν πέρα από το Survivor να ενδιαφέρονται και για τα κοινά. Αρχίζουν να συμμετέχουν σε συνελεύσεις, να εντάσσονται σε Σωματεία, να παίρνουν πρωτοβουλίες και να αναρωτιούνται για το κοινό καλό. Υπάρχει γενικά μια πρόθεση για συνεννόηση και όχι για διαφωνία.
Το κατεστημένο προσπαθεί να μας διχάσει και να γυρίσει το εργασιακό περιβάλλον 150 χρόνια πίσω. Ελπίζω να μην το καταφέρει.
