Φωτογραφία Ραφαήλ Κοτζαπαναγιώτης
Ο Ακριβός Ζερβός, Μουσικός (κλαρίνο, τσαμπούνα) πτ. τμ. Μουσικής Επιστήμης & Τέχνης Πανεπιστημίου Μακεδονίας, απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr.
“Στην Ελλάδα θεωρώ ότι έχουμε απαξιώσει και υποτιμήσει τον πολιτισμό σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, παρ’ ότι εγγενώς του έχουμε τρελή αδυναμία, ιδίως στη μουσική. Ε, αυτό το θεωρώ ανεύθυνο και άδικο.”
Γενικό Lockdown: Αναγκαίο ή όχι; Θεωρώ πολύτιμο να έχει ο καθένας την προσωπική του άποψη κι ακόμα πολυτιμότερο να τη θεωρεί αμφίβολη, αφού δε μπορούμε όλοι να έχουμε εξειδίκευση σε όλους τους τομείς. Προσωπικά νομίζω ότι είναι αναγκαίο το γενικό απαγορευτικό αλλά διαφωνώ με τη διαχείριση των θεμάτων των ΜΜΜ, των σχολείων, κάποιων κλάδων καταστημάτων και φυσικά των αναγκών των εργαζόμενων στον πολιτισμό.
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Και στην Κίνα και στην Ινδία και αλλού γεννήθηκε ο πολιτισμός τα αρχαία χρόνια, για να μην είμαστε εγωκεντρικοί οι έλληνες. Στην Ελλάδα θεωρώ ότι έχουμε απαξιώσει και υποτιμήσει τον πολιτισμό σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, παρ’ ότι εγγενώς του έχουμε τρελή αδυναμία, ιδίως στη μουσική. Ε, αυτό το θεωρώ ανεύθυνο και άδικο. Αν, όμως, υπάρχει τέτοιο μεράκι και παραγωγή από τους καλλιτέχνες χωρίς να υπάρχει φροντίδα και ενδιαφέρον από την κοινωνία και την πολιτεία, φανταστείτε να υπήρχε και η στοιχειώδης μέριμνα. Πάντως, αν υπάρξει μέλλον, θα γίνει χάρη σε σας, τους μη καλλιτέχνες και σας ευχαριστούμε προκαταβολικά γι’ αυτό!
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Μουσικός είναι το επάγγελμα, του να φέρνεις τους ανθρώπους κοντά. Και ψυχικά και σωματικά.
Έτσι, ως μουσικός, αισθάνομαι ακόμα μεγαλύτερη αυτή την έλλειψη της σωματικής επαφής ανάμεσα στους ανθρώπους. Θα νιώσουμε αρκετά περίεργα όταν ξαναγκαλιάσουμε τους φίλους και τους γνωστούς μας, αλλά θα έχουμε εκτιμήσει την πραγματική αξία της αγκαλιάς.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Ανέκαθεν υπήρχαν. Ανθρώπους δεν παίρνει μόνο ο ιός, παίρνει και το μηχανάκι και τα τσιγάρα και τα γλυκά. Αλλά προσπαθώ πάντα να μετουσιώνω το φόβο σε μάθημα και να βελτιώνω τη συμπεριφορά μου.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Σιγά μη μείνει! Κρύβει το χαμόγελο… Η παιδεία γύρω από θέματα υγιεινής θα μείνει. Ελπίζω…
Καλλιτέχνης: “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Οι καλλιτέχνες είναι ευαίσθητοι χάρη στην τέχνη αλλά και σκληροτράχηλοι εξαιτίας της δουλειάς με την τέχνη. Η επιβίωση μόνο μέσω της τέχνης είναι μια πληγή ανοιχτή από παλιά. Και είναι καλό που η κοινωνία συνειδητοποίησε λίγο την κατάσταση έστω και χάρη στην πανδημία.
Για να επιβιώσουμε σε αυτήν την κατάσταση μεταμορφωθήκαμε σε ανθοπώλες, πωλητές, εκδορείς (πραγματικά παραδείγματα). Και για πρώτη φορά έχουμε σταθερότητα στο μισθό. Αλλά… σαν κάτι να λείπει… Πάντως, αν υπάρξει επιβίωση, θα γίνει χάρη σε σας, τους μη καλλιτέχνες και σας ευχαριστούμε ξανά γι’ αυτό!
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Ως μη ειδικός, πιστεύω στην ίση μεταχείριση. Ένα υπερπλήρες λεωφορείο ή πλοίο, σαν κι αυτά που είδα, είναι πολύ χειρότερα για μετάδοση από μια καλλιτεχνική παράσταση με κενές θέσεις ανά δύο θεατές με μάσκα, που, όμως, απαγορεύτηκε. Ανάλογα με την αυστηρότητα των γενικών μέτρων και τα μέτρα στον πολιτισμό.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Αλλαγή σχεδίων, περισσότερα βιβλία και συζητήσεις και μοίρασμα αγάπης με τους ανθρώπους μου.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Ανοίξτε βιβλία, κλείστε συσκευές και δείτε και τα θετικά. Γιατί μια ζωή την έχουμε!
