“Τα νέα παιδιά που μεγαλώνουν σ’ αυτή τη χώρα, που πλέον γίνεται χώρος, οφείλουν να βουτήξουν στον κόσμο των βιβλίων προκειμένου να αποκτήσουν γνώση. Με όπλο τη γνώση, την παιδεία, θα έχουν την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή…”
Ποια είναι τα συναισθήματά σας για το 2021; Γεύση, επίγευση ανησυχίας, πικρίας…
Συμφωνείτε με τα νέα μέτρα της κυβέρνησης ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας; Υπάρχει η υπερβολή και το ακατανόητο… ο εξαναγκασμός, ο παραλογισμός, γίνονται συνήθεια… Έχει από χρόνια η κοινωνία εκπαιδευτεί να είναι παθητική…
Ποιο θα είναι το μέλλον του Πολιτισμού το 2022; Ελπίζω όχι του χρυσόψαρου… Αν τυχόν νιώθουμε ασφαλείς μέσα στη γυάλα πρέπει να επαναμοχλεύσουμε τη γνώση! Η γυάλα δείχνει ασφαλής, παραμορφώνει ωστόσο την οπτική μας… μη ξεχνάμε δε, πόσο εύθραυστη είναι!
Ως καλλιτέχνης και άνθρωπος του πολιτισμού, τι θα προτείνατε για την επιστροφή στην κανονικότητα; Για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα πρέπει η Δημοκρατία να επαναπροσδιορισθεί και να μην είναι πλασματική. Παγκοσμίως καταρρίπτονται ανθρώπινα δικαιώματα, ανθρώπινες ζωές εξαθλιώνονται. Η πνευματική απογύμνωση φέρεται ως κολλητική αρρώστια…
Η γενιά μου απέτυχε! Μέσα στη δίνη της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης, δεχόμαστε τις προσβολές, την απαξίωση, τον εξευτελισμό, τις φασιστικές προθέσεις και διαθέσεις που επιθυμεί να ασκεί πάνω μας με κάθε μέσο ορατό ή αόρατο η κάθε εξουσία. Δουλοπρεπείς εμείς μένουμε σιωπηλοί, μουδιασμένοι θεατές της ανύπαρκτης ζωής μας…
Τα νέα παιδιά που μεγαλώνουν σ’ αυτή τη χώρα, που πλέον γίνεται χώρος, οφείλουν να βουτήξουν στον κόσμο των βιβλίων προκειμένου να αποκτήσουν γνώση. Με όπλο τη γνώση, την παιδεία, θα έχουν την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή και θα μπορούν να εμποδίσουν τα σχέδια των εξουσιαστών.
Κοινωνία, Απομόνωση, Κανονικότητα. Πώς θα είναι η επόμενη ημέρα; Αν δεν αλλάξουμε φιλοσοφία, στάση ζωής, επίμονα εγωκεντρική!
Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σχέδιά σας για το 2022; Ο Πολιτισμός σήμερα, είναι αυτό που πρωτίστως με προβληματίζει και ψάχνω τις απαντήσεις μου, μέσα από το δρόμο της ΤΕΧΝΗΣ (πόσο εγωιστικό μπορεί να είναι αυτό…), κάποτε με ευαισθησία και άλλοτε με αγριότητα. Ελπίζω σε νέες διαδρομές, μέσα απ’ όλα αυτά τα ερεθίσματα που αναλύονται, με γραμμές, με χρώματα, με διαθέσεις, με βαθυστόχαστες ίσως σκέψεις…
Εγώ το ΥΠΟκείμενο, οι άλλοι το ΑΝΤΙκείμενο κι ανάμεσα και γύρω μας φράγματα, οδοφράγματα, περιφράγματα…
που να γύρω τη ματιά μου, ν’ ανακαλύψω… και με ΤΕΧΝΗ ν’ αποδώσω (δίχως περιττά στολίδια και αποδιώχνοντας κάθε φλύαρη διάθεση) το κάποτε ΥΠΟκείμενο και άλλοτε ΑΝΤΙκείμενο –και ότι αυτό μπορεί να σημαίνει- τα του ανθρώπου, μα, πάνω απ’ όλα, τον ΑΝΘΡΩΠΟ!
