«Πάμε μια βόλτα;» Μαρία Βουζουνεράκη- Ένα μυθιστόρημα που θίγει τη νόσο της Σκλήρυνσης κατά πλάκας

ISBN: 978-960-642-004-7
σελ.: 248
σχήμα: 14×20,5 cm
τιμή:13,78€ με ΦΠΑ
(-10%): 12,40€ με ΦΠΑ

Όταν η ζωή αποφασίζει να σε κάνει ν’ αλλάξεις πορεία, συχνά σου δίνει πολλές προειδοποιήσεις. Επιμένει να τις πετάει μπροστά σου, όσο κι αν εσύ αδιαφορείς. Μέχρι που μια μέρα αλλάζουν όλα, καθώς σου χαρίζει το ανεπιθύμητο δώρο μιας ανίατης πάθησης, με την οποία καλείσαι να μάθεις να συμβιώνεις.
Η νεαρή Μυρτώ αφήνει το πανέμορφο Ναύπλιο, όπου γεννήθηκε, για ν’ αναζητήσει το μέλλον της στην απρόσωπη Αθήνα. Με μια βαλίτσα όνειρα, ένα έμφυτο συγγραφικό ταλέντο και τη διάθεση να παλέψει για να πραγματοποιήσει τους στόχους της, θ’ αναμετρηθεί με όσα τη στοιχειώνουν από το παρελθόν, θα διεκδικήσει το δικαίωμα στον απόλυτο έρωτα και θα βιώσει την ουσιαστική ευτυχία, ατενίζοντας το αύριο με αισιοδοξία και ελπίδα.
Η Μοίρα όμως συνηθίζει ν’ ανατρέπει τα σχέδια που κάνουμε, και η Μυρτώ δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Η διάγνωση της σοβαρής νόσου της θα την προσγειώσει σε μια νέα αδιανόητη πραγματικότητα και θα την προκαλέσει ν’ αγωνιστεί για το αβέβαιο μέλλον.

Ένα μυθιστόρημα για τη ζωή και τις ανατροπές της, τη διεκδίκηση της αγάπης, της ευτυχίας και του δικαιώματος να ονειρεύεσαι ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.

Γεννήθηκα στην Κρήτη το 1971, σε ένα όμορφο μικρό χωριό, το Ορεινό Ιεράπετρας. Οι μνήμες από τα παιδικά μου χρόνια με συνοδεύουν μέχρι και σήμερα. Στην πορεία της ζωής μου, μια σειρά από ανατροπές οδήγησαν τα βήματα μου στην Αθήνα. Ήμουν σχεδόν δεκατεσσάρων ετών τότε. Μετά την αποφοίτηση μου από το 49ο Γενικό Λύκειο Αθηνών στα Πατήσια, ακολούθησα το τμήμα Δημοσίων σχέσεων & Επικοινωνίας του Εμπορικού Κολεγίου Αθηνών “St. George”.
Χρόνια που με σημάδεψαν και καθόρισαν τη μετέπειτα πορεία μου. Απασχολήθηκα στον ιδιωτικό τομέα, με θητεία κατά κύριο λόγο στην εξυπηρέτηση πελατών. Μπορώ πλέον να πω ότι τα χρόνια αυτά ήταν ένα μεγάλο σχολείο για μένα, αφού με βοήθησαν να μάθω τους ανθρώπους, να διακρίνω συμπεριφορές, να κατανοώ και να προχωρώ παρακάτω. Κοντά στο 2014 και παράλληλα με τη δουλειά μου ξεκίνησα να αρθρογραφώ σε γνωστές ιστοσελίδες
Αργότερα και συγκεκριμένα το 2018 μετά από τη διάγνωση μου με Σκλήρυνση κατά πλάκας (η οποία έγινε ένα σχεδόν χρόνο πριν), αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τον εργασιακό βίο γενικότερα, μη μπορώντας να παραμείνω ενεργή λόγω πάθησης με αποτέλεσμα να συνταξιοδοτηθώ λόγω αναπηρίας.
Έγραφα από πάντα, ό,τι ερχόταν κάθε φορά στο μυαλό μου. Ποιήματα, πεζογραφήματα, μικρά διηγήματα.

Επειδή όμως όλα έχουν το δικό τους χρόνο και λόγο που γίνονται, μήνες πριν την οριστική μου διάγνωση, εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο: «Η νύχτα στα μάτια των δειλών», από την Άνεμος εκδοτική. Το ταξίδι μου είχε ξεκινήσει. Ακολούθησε το πρώτο μου μυθιστόρημα μου με τίτλο: «Πάμε μια βόλτα;» που εκδόθηκε το 2019. Ένα χρόνο πριν, δεν υπήρχε ούτε σαν σκέψη στο μυαλό μου.
Την εποχή εκείνη, έγραφα κάτι διαφορετικό που μέχρι και σήμερα δεν έχω ολοκληρώσει. Η ιστορία της Μυρτούς, της ηρωίδας μου, πήρε σάρκα και οστά σε μια περίοδο ιδιαίτερου και ανεξήγητου θυμού τον οποίο βίωνα. Αφορά στη ζωή μιας γυναίκας που ξεκινάει το ταξίδι της όπως όλοι οι άνθρωποι. Ονειρεύεται, σχεδιάζει, πεισμώνει, ερωτεύεται, ώσπου κάτι απρόσμενο έρχεται να χαλάσει τη γιορτή, όπως αναφέρω και στο βιβλίο.

Η διάγνωση της με Σκλήρυνση κατά πλάκας, που αλλάζει τα πάντα!

Η υπόθεση δεν ταυτίζεται με προσωπικά μου βιώματα αν και κάποια, ταιριάζουν με αυτά της ηρωίδας μου όμως η συγκεκριμένη πάθηση λειτουργεί τελείως διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο για αυτό και την παρομοιάζουν με το δακτυλικό μας αποτύπωμα. Επέλεξα να την τοποθετήσω αρχικά στα μέρη που και εγώ έζησα ως έφηβη ερχόμενη στην Αθήνα, κάπου ανάμεσα στα Πατήσια και στην Κυψέλη. Με αυτό τον τρόπο θέλησα να δώσω έμφαση στο πόσο σημαντικά είναι τα όνειρα των ανθρώπων σε κάθε ξεκίνημά τους, μέσα από την περιγραφή μιας διαφορετικής καθημερινότητας από αυτήν που άφησε πίσω της φεύγοντας από τη γενέτειρα της, το όμορφο Ναύπλιο.

Η ιστορία, εξελίσσεται και διαδραματίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της στην πανέμορφη Σύρο. Ένα νησί που με μάγεψε κατά τη δεύτερη επίσκεψη μου, λόγω της υποδομής του για ανθρώπους ΑμεΑ και φυσικά για τον πολιτισμό και την κουλτούρα του.
Μετά την διάγνωση μου και την εξέλιξη της πάθησης γενικότερα, ήρθα αντιμέτωπη με νέα δεδομένα, αφού η δική μου καθημερινότητα ήταν πλέον εντελώς διαφορετική. Είχα να αντιμετωπίσω αρχικά εμένα, την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τον περίγυρο μου και μια Πολιτεία που σφύριζε και σφυρίζει αδιάφορα στα προβλήματα των ανθρώπων με χρόνιες παθήσεις, άσχετα αν θέλει να δείχνει το αντίθετο.

Έτσι μου καλλιεργήθηκε ο θυμός, έτσι γεννήθηκε το “Πάμε μια βόλτα;”
Μέσα από το βιβλίο μου θέλω να προβάλω την αξία της ανθρώπινης ζωής, την αξία της αληθινής φιλίας, της αγάπης, της οικογένειας. Μα πάνω από όλα, την αξιοποίηση του κάθε λεπτού σε αυτή την υπέροχη βόλτα που ονομάζεται ζωή! Όλοι μας βιώνουμε δύσκολες στιγμές και ειδικά τα τελευταία χρόνια, όπου και αν στρέψω το βλέμμα μου διακρίνω ανθρώπους με απόγνωση και μελαγχολία στα μάτια. Θέλω λοιπόν να τους μεταφέρω ένα αισιόδοξο μήνυμα αν και σε γενικές γραμμές η ιστορία μου δεν αναφέρεται σε εύκολες καταστάσεις.
Θέλω ακόμα να προβληματίσω αυτούς που πιστεύουν πως η υγεία τους είναι δεδομένη, πως τα δύσκολα είναι μόνο για τους άλλους και πως οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται ΑμεΑ, έχουν πάντα εμφανή συμπτώματα και χρήζουν διαφορετικής αντιμετώπισης αφού δεν είναι ίδιοι με τους υπόλοιπους!
Ένα είναι το σίγουρο, πως ζώντας με μια πάθηση που ονομάζεται ανίατη, μαθαίνεις να λειτουργείς αλλιώς και να “βλέπεις” με διαφορετικό μάτι τους ανθρώπους της ζωής σου.
Αυτή είναι και η ευχή μου σήμερα. Να καταφέρω να μεταλαμπαδεύσω σε όσο περισσότερους μπορώ, πως όλοι οι άνθρωποι, όπως και αν τους αντιμετωπίζουμε βάσει της ταμπέλας που τους προσδίδουμε, σκέφτονται και αισθάνονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και πως δεν πρέπει να θεωρούμε κανέναν και τίποτα δεδομένο.

Βιογραφικό σημείωμα

Γεννήθηκα το 1971 στην Ιεράπετρα της Κρήτης. Έκανα τα πρώτα μου βήματα σε ένα μικρό, όμορφο, ορεινό χωριό με το ίδιο ακριβώς όνομα, το Ορεινό, που στέκει στη μνήμη μου και στην καρδιά μου σαν το χωριό με την άγρια φύση και τους αυθεντικούς ανθρώπους.
Η πρώτη μου επαφή με τον γραπτό λόγο ήρθε στα εννιά μου χρόνια. Με θυμάμαι, μ’ ένα χαρτί κι ένα μολύβι, να προσπαθώ ν’ αποτυπώσω αυτά που οι άνθρωποι δεν τολμούν να ξεστομίσουν. Μεγάλωσα και αρνούμαι να κατέβω από το συννεφάκι μου, εκείνο που μου επιτρέπει να ονειρεύομαι και να πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν έχουν πάψει να αγαπούν.
Τα τελευταία χρόνια, ο λόγος μου εκφράζεται παράλληλα και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και ποικίλες γνωστές ιστοσελίδες. Ανήσυχο πνεύμα, όπως είμαι, δε σταμάτησα ποτέ να ονειρεύομαι και να σχεδιάζω. Έτσι τόλμησα το επόμενο βήμα μου, στην πεζογραφία αυτήν τη φορά, με το παρόν μυθιστόρημα.

Εργογραφία
«Η νύχτα στα μάτια των δειλών», ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2017
«Πάμε μια βόλτα», μυθιστόρημα, Άνεμος Εκδοτική, 2019