Ο Νίκος Αμουντζάς,
Σκηνοθέτης-Μουσικός, τοποθετείται στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Τους τελευταίους αιώνες μιλάμε για εξωφρενικές ταχύτητες ζωής, ειδικά στις πόλεις. Ωστόσο δεν συνειδητοποιούμε το μέγεθος του προβλήματος. Δύσκολα θα αποφάσιζε κανείς να διακόψει τις ασχολίες του και να παρατείνει εκκρεμότητες, με στόχο την ενδοσκόπηση και επαναπροσδιορισμό του εαυτού. Συμπτωματικά οι κατ’ οίκων εγκλεισμοί ξεκίνησαν την περίοδο που είχα έντονη αυτή την ανάγκη. Κατανοώ το γεγονός ότι για πολύ κόσμο η στιγμή ενδεχομένως να ήταν η πλέον ακατάλληλη. Η ζωή μάς φέρνει απέναντι σε θέματα που πρέπει να διαχειριστούμε χωρίς να μας ρωτήσει το πότε και το τι. Μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα με στωικότητα και να αποσπάμε το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Με τις παραπάνω σκέψεις αντιμετωπίζω τον εγκλεισμό ως μια καλή ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσω τα θέλω μου, τις σχέσεις μου, τις σκέψεις μου, τις δουλειές μου και το παρακάτω μου. Η φιλοσοφία έγινε το αγαπημένο μου σπορ. Παράλληλα, εντοπίζω λάθη του παρελθόντος από τα οποία δεν έχω εμπεδώσει το μάθημα που έχουν να δώσουν. Θυμάμαι στιγμές χαράς τις οποίες δεν έχω εκτιμήσει. Τα προαναφερθέντα αναπληρώνουν τις ώρες εργασίας. Στους τρόπους ψυχαγωγίας έχω εντάξει την παρακολούθηση των άπειρων σεναρίων για τον κορονοϊό! Όπως οι περισσότεροι ανακαλύπτω ταυτόχρονα τις δυνατότητες που θα μπορούσε να μου παράσχει η τεχνολογία με το διαδίκτυο. Αν μιλήσουμε για συναισθήματα θα ανέφερα την ηρεμία και τη γαλήνη. Πέρα, όμως, από την ατομική απόφαση για το πώς θα διαχειριστεί κανείς τον εγκλεισμό, τίθεται και το θέμα κατά πόσο μπορεί να θεσμοθετηθεί ένας εγκλεισμός, κατά πόσο πρέπει να είναι υποχρεωτικός και πως εφαρμόζεται. Σε αυτά θα μπορέσουμε να έχουμε προσωπικές απαντήσεις όταν απομακρυνθούμε και αποστασιοποιηθούμε από τα γεγονότα και ενδεχομένως αν πληροφορηθούμε από έγκυρες πηγές παραμέτρους. Προς το παρόν μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Όταν μιλάμε για βία μιλάμε για την ιστορία του ανθρώπινου είδους. Το πού τελειώνουν τα δικά μας όρια και πού αρχίζουν του απέναντι είναι πρόβλημα άλυτο προς το παρόν. Στις κοινωνίες έχουμε φτιάξει θεσμούς και νόμους με αυτόν ακριβώς το στόχο. Πέρα από τους πολιτειακούς – κοινωνικούς κανόνες έρχονται και οι θρησκείες να συμβάλουν σε αυτή την οριοθέτηση. Ωστόσο, το τεράστιο ΕΓΩ και το αχανές πλαίσιο του ανθρώπινου μυαλού με τις αχαλίνωτες επιθυμίες, δεν μπορούν να περιοριστούν, όσους κανόνες και να βάλουμε. Είναι σαφές, μετά από χιλιετίες τέτοιας προσπάθειας, ότι οι νόμοι είναι αναποτελεσματικοί. Φαίνεται μάταιο να θεσπίζεις κανόνες όταν κανείς δεν είναι έτοιμος να τους τηρήσει. Η παιδεία είναι η μόνη που θα μπορούσε να δώσει λύση. Χωρίς παιδεία οι πάντες είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή να παραβούν νόμους και πρώτοι αυτοί που έχουν αναλάβει την τήρησή τους. Σαφώς και δε με ξαφνιάζουν αυτές οι ειδήσεις. Για την ακρίβεια είδηση είναι το γεγονός ότι ειπώνονται δημόσια, γιατί οι πάντες γνωρίζαμε πάντα.
Είναι βία να πηγαίνεις να βρεις δουλειά και να απαιτούν από εσένα σεξουαλική υποταγή. Είναι βία να πηγαίνεις να βρεις δουλειά και να απαιτούν να δεχτείς την οικονομική υποταγή. Είναι βία να σου κόβουν τα όνειρα και τις επιθυμίες όταν είσαι παιδί και μάλιστα πρώτοι από όλους οι γονείς σου. Σε όλες τις περιπτώσεις η βία σου σακατεύει τη ζωή.
“Ναι λοιπόν, έχω υποστεί βία πολλές φορές από πολλούς ανθρώπους. Όχι σεξουαλική, αλλά πολλές άλλες μορφές βίας τις έχω υποστεί επανειλημμένα.”
Στην ερώτησή σας αν εντυπωσιάζομαι από τους πρωταγωνιστές, η απάντηση σαφώς είναι ΌΧΙ. Έχω εντυπωσιαστεί περισσότερο από ανθρώπους που δεν έχουν απολύτως καμία θέση ισχύος και άσκησαν βία. Έχω εντυπωσιαστεί από τις σπάνιες εξαιρέσεις ανθρώπων που έχουν θέση ισχύος και ΔΕΝ άσκησαν βία. Το γεγονός λοιπόν ότι άτομα με οποιαδήποτε μορφή εξουσίας άσκησαν βία δεν μου κάνει εντύπωση. Ίσως να μπορεί να θεωρηθεί θετικό ότι στην κοινωνία μας βρέθηκε χώρος και τρόπος να γίνουν καταγγελίες που στο παρελθόν δεν θα περνούσε απ’ τη σκέψη μας ότι θα μπορούσαν να γίνουν· αλλά είμαστε ακόμα στην αρχή.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Το εμβόλιο δεν είναι θρησκεία για να το πιστέψω ή μη. Όπως κάθε άλλο φάρμακο θα πρέπει να χρησιμοποιείται με σύνεση. Παρέχει προστασία από τον ιό αλλά έχει προφανώς και τις παρενέργειές του. Στην περίπτωση λοιπόν που δεν ανήκω σε ευπαθή ομάδα, δεν επιθυμώ να ρισκάρω συνέπειες παρενέργειας και ελπίζω στο δημοκρατικό κράτος που ζούμε να μου επιτραπεί η επιλογή.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εάν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Έχω καταφέρει να είμαι δημιουργικός και να προσφέρω στον εαυτό μου όλα αυτά που του στερούσα όσο έτρεχα στους ξέφρενους ρυθμούς της πρωτεύουσας.
“Μου έχει λείψει η προσωπική επαφή με ανθρώπους που έχω επιλέξει να συναναστρέφομαι, αλλά η σκέψη ότι είναι προσωρινό δε μου δημιουργεί ταραχή.”
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Έχουμε το χούι να τρομάζουμε με τις αλλαγές. Θεωρούμε την τροποποίηση της καθημερινότητας επικίνδυνη ακριβώς γιατί μας τρομάζει το άγνωστο. Ας σκεφτούμε ότι πριν οι καταστάσεις να προκύψουν όπως είναι, κάποτε ήταν αλλιώς. Αν προτρέξει κάποιος να αντιτάξει ό,τι έχουμε αγωνιστεί για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε, έχω να αντιτάξω ότι πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να πάμε παρακάτω. Μελέτες επιστημόνων, με πανεπιστημιακή κατάρτιση και διαρκή έρευνα, έχουν πέσει συχνά έξω στις προβλέψεις τους σε διάφορα θέματα. Διαβάζω σχόλια στο διαδίκτυο για επικείμενη οικονομική καταστροφή. Παρακολουθώ επίσης την οικονομική κατάρρευση από την κρίση του χρηματιστηρίου εδώ και 20 χρόνια και αναρωτιέμαι για τι ακριβώς οικονομική κατάρρευση μιλάμε σήμερα. Ίσως να μιλάμε για την πτώση της δυναστείας των τραπεζών. Δε γνωρίζω τι ακριβώς τροποποιήσεις θα φέρει αυτή η αλλαγή, αλλά στην ιστορία μαθαίνουμε ότι κάποια στιγμή όλες οι αυτοκρατορίες κατέρρευσαν απαλλάσσοντας την ανθρωπότητα από την καταδυνάστευσή τους ενώ έδωσαν σκυτάλη στην επόμενη δυναστεία η οποία ακολούθησε τον πατροπαράδοτο δρόμο. Ό,τι και να αλλάζει, ό,τι νέο και να δημιουργείται όλοι μαζί το πλάθουμε.
