Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη: “Ντυθείτε τις αλήθειες σας, τα όνειρα σας. Μάθετε ν’ αγγίζετε ψυχές και νιώστε τι θα πει συμπαντική Αγάπη”

Η ποιήτρια, Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη, απαντάει στις ερωτήσεις του polismagazino.gr

“Τα τραγικά θύματα για εμένα είναι αυτά που δέχονται σωματική και σεξουαλική βία μέσα στην οικογένεια, ειδικά τα παιδιά.”

Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα, σας διακατέχουν; Ο χρόνος είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε στη ζωή μας, γιατί όταν κάποια στιγμή τελειώσει, δεν αγοράζεται μ’ όλα τα εκατομμύρια του κόσμου. Γι αυτό δεν πρέπει να τον σπαταλάμε
σε ανούσιες και φοβικές σκέψεις. Ας πάρουμε τη θετική πλευρά. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε άφθονο χρόνο στη διάθεση μας, για να κάνουμε πράγματα δημιουργικά και ουσιαστικά, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά μας. Εγώ προσωπικά δεν ένιωσα τον εγκλεισμό, γιατί παράτεινα τη διαμονή μου στο εξοχικό μας στη Χαλκιδική.

Η καθημερινή μου επαφή με τη γαλάζια απεραντοσύνη τ’ Ουρανού και της θάλασσας,
οι μοναχικοί περίπατοι στη φύση με συντρόφευσαν τους χειμωνιάτικους μήνες. Οι γλάροι μου έδωσαν μαθήματα, για το πόσο απλή μπορώ να κάνω τη ζωή μου, με ελάχιστες ανάγκες. Τους έβλεπα να πετούν κόντρα στον άνεμο και την καταιγίδα, σίγουροι ότι δεν θα σπάσουν τα φτερά τους και έβγαιναν πάντα νικητές.
Η αλήθεια είναι ότι σαν ποιήτρια με θρέφει η μοναξιά.

Είχα τη δυνατότητα απερίσπαστη, να ετοιμάσω την έκδοση της τέταρτης ποιητικής μου συλλογής { ΕΝΝΕΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ }
που θα εκδοθεί μέσα στο Μάρτιο, από τον Εκδοτικό Οίκο Μαλλιάρης Παιδεία.

Οι ποιητές που καταθέτουν στο χαρτί το εκχύλισμα της Ψυχής τους, είναι πολλές φορές δέκτες του Συλλογικού Ασυνείδητου και επηρεάζονται απ’ αυτό… δεν ζουν απλά στην κοσμάρα τους… Γι’ αυτό κλείνοντας το μονόλογο μου θα παραθέσω δύο ποιήματα που έγραψα πριν λίγο καιρό, όταν ξύπνησα αξημέρωτα επηρεασμένη, από τη φορτισμένη συναισθηματικά περιρρέουσα ατμόσφαιρα και εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι ήταν προφητικά…

ΝΕΜΕΣΙΣ 19/1/21
Τρέξαν να κρυφτούν οι ώρες της λήθης,
κυνηγημένες απ’ την αλήθεια
π’ άναψε φωτιές στα μπλόκα της ψευτιάς.
Ακούστηκε άγριο ποδοβολητό αλόγων,
π’ ορμούσαν αφηνιασμένα να ξεφύγουν
απ’ τ’ αστραφτερό σπαθί της Νέμεσις,
αναζητώντας διέξοδο.
Μα ο λευκός καβαλάρης
με το χρυσό λάσο στο δεξί χέρι,
τα κυνηγούσε και τα οδηγούσε
στο χώρο της συγκέντρωσης
των σκοτεινών Ψυχών.
Προσκυνητές τα περήφανα έλατα
κλίναν τις κορυφές στο πέρασμα του.
Κι ακούστηκαν οι ιαχές της μάχης
ως τα πέρατα του κόσμου.
Μέχρι την Αυγή..
που λαμπρός Ήλιος ξεπρόβαλε
σκορπώντας για πάντα τα σκοτάδια,
που σέρνονταν άπειρα χρόνια
στη χώρα των ανθρώπων.

ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ 16/1/21
Τα πικρά δάκρυα και οι οιμωγές
των αθώων παιδιών,
έγιναν κεραυνοί και καταύγασαν
το σκοτεινό Ουρανό.
Ο σπαραγμός τους μάζεψε
ορδές μαύρα σύννεφα
που έφεραν στη Γη την καταιγίδα..
Ποια γοερή έκκληση
στο κάλεσμα τους για βοήθεια,
δεν εισακούστηκε
τα χρόνια της ένοχης σιωπής
και της συγκάλυψης;
Ποιος καθησύχαζε τις συνειδήσεις
με ψεύτικες δικαιολογίες;
Μα να που ξάφνου λαμπερή η αλήθεια,
ξέσκισε βίαια τα μαύρα πέπλα
και ξεπρόβαλε στον ορίζοντα
το χρυσό άρμα της Νέμεσις.
Οδηγημένο από λευκά άτια
ξεχύθηκε μ’ ορμή
να τιμωρήσει τους βέβηλους.
Βαρύς ο πέλεκυς έπεσε στον τράχηλο
των σφετεριστών αθώων παιδιών
και σκίρτησε ο πλανήτης ολάκερος
απ’ την ουράνια μάχη..
Ποτέ μα ποτέ κανείς δε θα μπορέσει
να ψελλίσει έστω μια λέξη
και να πει ότι αγνοεί την αλήθεια.
Το Φως σκόρπισε για πάντα
τα πνιχτά σκοτάδια
εξαγνίζοντας την πλάση
από τα ρυπαρά γένη.
Χρυσός Ήλιος Ανέτειλε
κι ακούστηκε στους ουρανούς
το Αλληλούια,
από πλήθος δικαιωμένων Ψυχών.

Ακούμε συνέχεια για βία ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική. Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν η τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Πιστεύω πως δεν είναι η ανακάλυψη των ημερών, όλα αυτά προϋπήρχαν, καλά κρυμμένα μυστικά, που κάποιοι τα υποπτευόταν και κάποιοι τα συγκάλυπταν με τη σιωπή τους.

“Η όποια διαστροφή δεν έχει να κάνει με την ιδιότητα ή την κοινωνική τάξη αλλά με το ψυχολογικό προφίλ του ατόμου.”

Όταν αυτοί που έχουν θέση εξουσίας την καταχρώνται για να πετύχουν τους σκοπούς τους, με τη σιγουριά της ατιμωρησίας. Τα τραγικά θύματα ωστόσο για μένα είναι αυτά που δέχονται σωματική και σεξουαλική βία μέσα στην οικογένεια, ειδικά τα παιδιά. Είναι τραγικό και αυτό σίγουρα τις μέρες του εγκλεισμού παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις, γιατί δεν έχουν δυνατότητα διαφυγής…
Σαν ποιήτρια συμπληρώνω την απάντηση, με ένα επίκαιρο στις μέρες μας ποίημα μου,
γιατί ακριβώς αυτό ζούμε.

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΛΙΩΝΟΥΝ
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου!
Φωνάζει ο Βασιλιάς καρνάβαλος
στην κουστωδία που τον ακολουθεί όλα τα χρόνια.
Παραδίδω τη διοίκηση στον άρχοντα Ήλιο.
Οι μάσκες θα λιώσουν άμεσα.
Φωνές, κλάματα, παρακαλετά!
Και πως θα ζήσουμε χωρίς αυτές
Βασιλιά καρνάβαλε;
Κοιτάξτε μέσα σας,
ψάξτε τις αλήθειες που ξεχάσατε.
Αφήστε τα πόδια σας να ριζώσουν
στη Γη, τη μάνα,
να πάρουν δύναμη απ’ αυτή.
Γίνεται αληθινοί άνθρωποι,
η παρέλαση των αρμάτων τελείωσε.
Τέρμα η αποκριά, τα κομφετί
και τα πυροτεχνήματα.
Ντυθείτε τις αλήθειες σας, τα όνειρα σας.
μάθετε ν’ αγγίζετε ψυχές
και νιώστε τι θα πει συμπαντική Αγάπη.
Οι μάσκες λιώνουν σαν παγοκολόνες
στη μέση της πλατείας
που την καίει ο Ήλιος.
Θα ζήσουν μόνο όσοι αντέξουν
να κυκλοφορούν χωρίς μάσκες!
Η απόφαση από το ανώτατο
Συμβούλιο των Γαλαξιών πάρθηκε.
Όχι άλλες μάσκες στο γένος των ανθρώπων!
{ Ιχνηλάτες Ονείρων } 2017

Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε αν έρθει η ώρα; Τα εμβόλια για να λειτουργούν πρέπει να είναι αποτελεσματικά. Την απόφαση για εμένα θα την πάρω όταν έρθει η ώρα, αν υπάρχει ακόμη ο ιός.

Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι κι αν ναι πως το αντιμετωπίζετε; Για εμένα στέρηση δεν σημαίνει η αποχή από τις πολλές αγαπημένες μου συνήθειες, γιατί τις αντικατέστησα με άλλες εξίσου ουσιαστικές.
Το μόνο που έχω στερηθεί είναι οι ζεστές αγκαλιές με τα παιδιά μου και τις εγγονούλες μου. Αλλά προτεραιότητά μας είναι το πέρασμα της καταιγίδας να μας βρει υγιείς και θα ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας.

Τηλεργασία και αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού στον εργασιακό χώρο; Το εργασιακό είναι το μεγάλο θέμα της επόμενης μέρας, που θα ταλανίσει πολλές κατηγορίες εργαζομένων.

“Το ερώτημα που τίθεται είναι πόσες επιχειρήσεις θ’ αντέξουν τη δοκιμασία του παρατεταμένου εγκλεισμού και θα ξανα ανοίξουν.”

Εύχομαι ολόψυχα η άνοιξη να μας φέρει χαμόγελα και αισιόδοξα μηνύματα.