ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΕΧΝΗ: Συλλογική εικαστική έκθεση: «ΕΡΩΣ» Aline Fernandez-Diaz & Σπύρος Αλιμπέρτης.
14 Φεβρουαρίου 2023, στις 19.30, στη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης – Casa Bianca
Με έμπνευση την ιστορία αγάπης του ζεύγους της Casa Bianca, Aline και Σπύρου.
Πόσο σας επηρέασε η ενασχόληση με το δικό σας αποτύπωμα στην ερωτική ιστορία της Καζά Μπιάνκα; Δεν είναι απαραίτητο να είσαι καλλιτέχνης για να σε επηρεάσει η ερωτική ιστορία του Σπύρου και της Αλίν. Φτάνει μόνο να έχεις ερωτευτεί μια φορά στη ζωή σου… τόσο δυνατά που να μην μπορείς να εκφραστείς και να λειτουργήσεις πάρα μόνο μέσα από αυτό το συναίσθημα. Η Aline Fernandez στα γλυπτά μου, κρατάει την καρδιά της που λιώνει, καθώς αισθάνεται πως δεν μπορεί να είναι με τον αγαπημένο της… “οι κοινωνικές συμβάσεις” βλέπετε δεν της το επιτρέπουν. Οι σκέψεις της, εκείνες “οι απαγορευμένες” μοιάζουν με μπαλόνι σε σχήμα καρδιάς σαν εκείνα που πετάνε ψηλά εκεί όπου βρίσκεται ο έρωτας ως ιδανικό. Κι έρχεται το φιλί που ανταλλάσσουν όπου όλα γύρω τους γίνονται έγχρωμα σε σκοτεινούς καιρούς πολέμου μέσα στο μπλε της θάλασσας και στο συμπληρωματικό του, το κόκκινο πορτοκαλί. Ο Σπύρος Αλιμπέρτης να την κρατάει αγκαλιά να μην πέσει… να μην του φύγει. Και οι επιστολές τους! Πώς μπορείς να περιγράψεις τον έρωτά τους σε γλυπτό; Μόνο αν μέσα απο αυτό ξυπνήσεις στον θεατή την αίσθηση εκείνης της πρώτης φοράς που πήγε στον παράδεισο.
Σε ποιο σημείο της ιστορίας τους επιλέγετε να σταθείτε περισσότερο; Η ιστορία τους είναι μοναδική όπως και η ιστορία της Κάζα Μπιάνκα. Θυμάμαι απο παιδί όταν περνώντας μπροστά από αυτό το εκπληκτικό σπίτι αναρωτιόμουν ποιοί έμεναν εκεί και πώς ήταν δυνατόν να αφεθεί στην εγκατάλειψη και στην κατάρρευση. Ευτυχώς την ύστατη στιγμή σώθηκε, όπως κι ο έρωτας των δύο νέων σε κείνους τους δύσκολους καιρούς. Θα στεκόμουν σίγουρα στην αγωνία και στον πόνο που ένιωσαν για να καταφέρουν να είναι μαζί.
Ο φλογερός έρωτας της Αλίν και του Σπύρου απέδειξε ότι μπορεί να νικήσει τα πάντα. Τι θα τους λέγατε αν είχατε την ευκαιρία να μιλήσετε μαζί τους; Αν τους συναντούσα, θα τους έλεγα πόσο πολύ θαυμάζω τη δύναμή της αγάπης τους και πόσο τυχεροί ήταν που βρήκαν ο ένας τον άλλον.
Πότε ο έρωτας Νικάει; Ο έρωτας νικά μόνο όταν είναι αληθινός, αμοιβαίος και ασυμβίβαστος.
Σύμφωνα με τον διεθνούς φήμης ψυχαναλυτή Ματθαίο Γιωσαφάτ “Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να σχετίζεται και αυτό τον κάνει ευτυχισμένο. Να δίνει…” Ποια είναι η άποψή σας; Θα μου επιτρέψετε να παραφράσω λέγοντάς πως ο άνθρωπος έχει ανάγκη να σχετίζεται με αυτόν που τον κάνει ευτυχισμένο. Αρκεί να μην ειναι εγωκεντρικός. Να έχει δουλέψει πρώτα με τον εαυτό του για να πορεύεται σε σχέσεις με αμοιβαίο σεβασμό και μοίρασμα εμπειριών και συναισθημάτων. Ως κοινωνικό ον δεν μπορεί να ζει μόνος και να αισθάνεται πλήρης. Βέβαια κάποιες στιγμές μοναξιάς και περισυλλογής είναι σημαντικές γιατί έτσι μπορούμε να αξιολογήσουμε και να αξιολογηθούμε πιο αντικειμενικά. Στον ισχυρισμό όμως αυτών που υποστηρίζουν πως είναι καλύτερα να είμαστε μόνοι παρά με κακή παρέα, θα έλεγα πως είναι καλύτερο να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον σεβόμαστε για να κάνουμε σωστές επιλογές στις σχέσεις μας.
Αγαπημένος σας ποιητής ή στοχαστής; Θα σας απαντήσω με κάποιους στίχους που έχει γράψει ο αδελφός μου Θωμάς Νικολάου: “Καθισμένος στου γραφείου την καρέκλα σταύρωσε τα χέρια πίσω από το κεφάλι- με ύφος αυτάρεσκο δεν μελέτησε άδικα Umberto Eco και Roland Barthes οι κόποι του δεν πήγανε χαμένοι.” Και βέβαια ο αγαπημένος μου Καβάφης: “Ένα κερί αρκεί αρμόζει πιο καλά σαν έρθουν της αγάπης σαν έρθουν οι σκιές”
Αγαπημένο σας μότο; “Η ζωή είναι ωραία όταν την χρωματίζουμε με όμορφα συναισθήματα”
Ποιοι θεωρείτε ότι στήριξαν κατά πολύ αυτό το πρότζεκτ; Η αγαπημένη μας επιμελήτρια εικαστικών Χρύσα Μπαρζώκα που το εμπνεύστηκε και με τόσο κόπο και αγάπη κατάφερε να γίνει πραγματικότητα. Και φυσικά όλοι οι “συνεπίμονοι” καλλιτέχνες της ομάδας μου που έβαλαν ψυχή και συναίσθημα στα έργα τους. Σημαντική η συμβολή των υπεύθυνων της αίθουσας της Villa Bianca που βοήθησαν στο να στηθεί όλο αυτό το εγχείρημα. Το θέατρο του “Άλλοτε” και το ηλεκτρικό κουαρτέτο εγχόρδων Fortissimo, οι υπέροχοι Διογένης Μαριόλας, Dennis Kalogirou και Λευτέρης Κονγκαλίδης που πλαισίωσαν μουσικά και καλλιτεχνικά αυτή την υπέροχη εκδήλωση. Η καθηγήτρια του AΠΘ Μαρία Πλαστήρα και η αρχαιολόγος Ηλέκτρα Βαλκάνου με την ξεχωριστή δράση τους “ήθελα να σου πώ” και φυσικά ο δήμος Θεσσαλονίκης και η Ισραηλιτική κοινότητα για την στήριξη τους. Όμως όλα αυτά δεν θα είχαν νόημα χωρίς τους υπέροχους επισκέπτες μας που μας τίμησαν με την παρουσία τους το βράδυ των εγκαινίων σε μία Κάζα Μπιάνκα κατάμεστη απο κόσμο που έδειξε περίτρανα πως η τέχνη, ευτυχώς, ζεί ακόμα επιμένοντας να κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας!
Βιογραφικό: Η Κατερίνα Νικολάου είναι απόφοιτος Ιταλικής γλώσσας και Φιλολογίας με σπουδές μόδας και styling. Κατασκευάζει γλυπτά απο πηλό, σύρμα και χαρτί, καλλιτεχνικό κόσμημα απο ανακυκλώσιμα υλικά και ζωγραφίζει πίνακες με τεχνικές κολάζ. Κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη και ζεί με την οικογένεια της στον Πολύγυρο όπου και εργάζεται ως δασκάλα εικαστικών. Είναι Γραμματέας του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Χαλκιδικής.
https://www.facebook.com/epimonitexni
polismagazino.gr
