Αγαλιανός Διονύσης: “Θεωρώ ότι η Μουσική δεν σταματάει ποτέ. Συνεχώς έχεις όνειρα και θέλεις να κάνεις το κάτι παραπάνω…”

“Θα ήθελα όταν βεβαίως φθάσει η στιγμή να βρεθώ στο Νησί πού Αγαπώ τη Ζάκυνθο και να προσφέρω γνώση και εμπειρίες σε παιδιά των Φιλαρμονικών. Η γνώση πρέπει και επιβάλλεται να την προσφέρεις απλόχερα. Για να πετύχεις ως μουσικός θέλει Αγάπη και Στόχους…”

Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Η Πρώτη μου μουσική ανάμνηση ήταν ένα όμορφο συναίσθημα κι έντονο. Ως Επτανήσιος κι έχοντας ακούσματα μουσικά, ήταν λοιπόν, όταν άκουσα τη Φιλαρμονική του Δήμου Ζακύνθου να παιανίζει στο δρόμο. Το πάντρεμα των ήχων πού δημιουργουσαν τα όργανα ήταν απίστευτο. Εγώ βέβαια, είχα ξεχωρίσει την Τρομπέτα…!

Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Η πορεία ενός καλλιτέχνη έχει πολλά σκαμπανεβάσματα, όντας των πολλών εναλλασσόμενων συναισθημάτων. Πάντα υπάρχουν επιρροές οι οποίες σου δίνουν τη δύναμη να συνεχίσεις. Προσωπικά ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος, στην Τρομπέτα. Μ’ εκανε πραγματικά να αγαπήσω τη μουσική και κατ’ επέκταση την Τρομπέτα. Αρνητικές δεν θα το έλεγα, μόνο θετικές μπορώ να ξεχωρίσω. Μία από αυτές ήταν όταν βρέθηκα στο Ηρώδειο για πρώτη φορά, ακούγοντας και βλέποντας για πρώτη φορά Ορχήστρα. Το συναίσθημα ήταν πολύ δυνατό και ο ενθουσιασμός μεγάλος. Μεσα μου είπα ότι εγώ κάποια στιγμή εδώ θα παίξω… κι αυτό συνέβη…!

Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Ένα χαρακτηριστικό για να πετύχεις χρειάζεται πειθαρχία και μεθοδικοτητα, αυτό το μαθαίνεις και πορεύεσαι με αυτό. Εφόσον έχεις αποφασίσει ότι θέλεις να προχωρήσεις. Διότι γνωρίζουμε ότι η Μουσική δεν τελειώνει ποτέ και πάντα εξελίσσεσαι. Προφανώς είναι ανάγκη για τους λόγους πού ανέφερα παραπάνω. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχει γίνει πολυτέλεια. Διότι είναι σε εισαγωγικά ακριβό σπορ… (χαχα). Θα μπορούσε να είναι διαφορετικά εφόσον είχαμε Κρατική Ακαδημία πού θα βοηθούσε πάρα πολύ. Αυτό μέχρι σήμερα δεν συμβαίνει. Οπότε κάθε ιδιωτικός φορέας αντιμετωπίζει την κατάσταση διαφορετικά. 

Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Βεβαίως υπάρχουν αξιόλογοι μουσικοί καθώς και μαεστροι. Είτε βγήκαν εκτός Ελλάδος, για σπουδές, είτε ολοκλήρωσαν τις σπουδές τούς στην Ελλάδα, αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εξέλιξη. Επίσης πλέον έρχονται και καθηγητές του εξωτερικού για σεμινάρια, πού κι αυτό έχει βοηθήσει απίστευτα και έχει βεβαίως ανεβάσει το επίπεδο. 

Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Θεωρώ η Μουσική δεν σταματάει ποτέ. Συνεχώς έχεις όνειρα και θέλεις να κάνεις το κάτι παραπάνω. Είμαι χαρούμενος και γεμάτος για ό,τι έχω καταφέρει, με πολύ κόπο και αγάπη. Το τελευταίο πού θα ήθελα όταν βεβαίως φθάσει η στιγμή να βρεθώ στο Νησί πού Αγαπώ τη Ζάκυνθο και να προσφέρω γνώση και εμπειρίες σε παιδιά των Φιλαρμονικών. Η γνωση πρέπει και επιβάλλεται να την προσφέρεις απλόχερα. Για να πετύχεις ως μουσικός θέλει Αγάπη και Στόχους.

Βιογραφικό.

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1978. Πήρε τα πρώτα του μουσικα μαθήματα στην Φιλαρμονική του Δήμου Ζακύνθου. Αργότερα συνέχισε μαθήματα τρομπετας στο ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Νίκο Ξανθούλη, όπου τελείωσε και πήρε το Δίπλωμα Τρομπετας στο Ωρφειο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Ιωάννη Καραμπετσο 1η τρομπέτα στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ).
Έχει συμμετάσχει σε όλες τις Ελληνικές Ορχήστρες (Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Λυρική Σκηνή, Συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ) ως έκτακτο μέλος. Τα τελευταία τρία χρόνια είναι 1η τρομπέτα στην Φιλαρμονική Ορχήστρα Αθηνών καθώς και μόνιμο μέλος τής Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Πειραιά. 
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Τρομπετας με διακεκριμένους Τρομπετιστες εντός κι εκτός Ελλάδος..! Διδάσκει στο Δημοτικό Ωδείο Πετρούπολης, στο Ωδείο Σύγχρονης Κλασικής μουσικής, και φέτος στο Ωδείο τής Μητρόπολης Πειραιώς.