Έκθεση ζωγραφικής της Σοφίας Καλογεροπούλου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Γράφει ο κριτικός τέχνης και λογοτεχνίας ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ

Από τις 19 Φεβρουαρίου εως τις 15 Μαρτίου 2024 διαρκεί η ονειρική έκθεση ζωγραφικής της Σοφίας Καλογεροπούλου στο Μέγαρο Μουσικής, στον εκθεσιακό χώρο του συλλόγου “Οι Φίλοι της Μουσικής” σε συνδιοργάνωση με την γκαλερί Σκουφά.

Οι επισκέπτες θα έχουν την δυνατότητα να θαυμάσουν να ταξιδέψουν με τα έργα της καλλιτέχνιδας και να μιλήσουν μαζί της. Η δημιουργός μας εισάγει μια σε μια πρωτοποριακή γραφή με επίπεδα συμβάσεων που αναλίσκονται σε βαθμιαίες και σταδιακές προσεγγίσεις. Η στόχευση των εκφάνσεων της κυοφορεί την επεκτατική διαύγεια. Εξελίσσει την εκλεκτική και την διερευνητική διαπραγμάτευση της απέναντι σε αποτυπώσεις. Σταδιακά περνάει σε συνθετικό επίπεδο σε αναπόσπαστες παρατηρήσεις και σε ενδιαφέροντα φαινόμενα κύκλων. Στο ατέρμονο πλήθος των συμβολισμών της Καλογεροπούλου συνδέονται αναπόσπαστα εκδοχές που κινούνται παράλληλα με τις αναδρομές. Στις συλλήψεις της ενσωματώνονται γνώριμες και σκιαγραφημένες εικονικές αποκλίσεις που με έμμεσα και πρακτικά στοιχεία σμιλεύουν ένα ιδιότυπο προσωπικό στυλ χαρτογράφησης επεξεργασμένων διαβάσεων. Η σχεδιαστική ποιότητα της εμπλουτίζεται συχνά και χαρακτηρίζεται καίρια από την δυναμική εμμονή της ανασυγκρότησης. Η ρομαντική ενατένιση της φύσης, η ζωτική υφή, η ζωογόνα κίνηση οι ανταύγειες του φωτός, οι πολλαπλές διατάξεις η ανθρώπινη επικοινωνία οι αέναες μεταλλαγές μέσω των επεμβάσεων και των επεκτάσεων, οι μεταμορφώσεις, η κατοπτρική και ανάγλυφη απεικόνιση ανήκουν στην θεματολογία που συναντάμε στην έκθεση και αναμφίβολα εκφράζουν την πολυσχιδή προσφορά της εικαστικού στην τέχνη.

Τα επιτεύγματα φανερώνουν την εξελικτική πορεία της στην οποία χρησιμοποιεί ποικίλα μέσα έκφρασης και βέβαια την προσωπική διάθεσή της προκειμένου να αποτυπώσει με έναν πoλυπρισματικό τρόπο την πραγματικότητα. Με πολύπλευρη και στοχαστική προσέγγιση.

Στο κείμενο των Αλέξανδρου Μόνρτουντακ, Ντόρας Βυζοβίτου για την Σοφία Καλογεροπούλου διαβάζουμε: Γεννήθηκε το 1946 και πολλές φορές έκτοτε. Αυτή η πολλαπλότητα των αφετηριών οφείλεται στην πολυτέλεια αλλά και τη βάσανο δυνατοτήτων, οι οποίες φαίνονταν να ανανεώνονται διαρκώς. Υπήρξε δικηγόρος, μέχρι την τελεσίδικη εκ μέρους της απόρριψη αυτής της ενασχόλησης.

Κατόπιν, υπό το πατρικό της όνομα, Σοφία Μαζαράκη, υπήρξε σολίστ στην Κρατική Όπερα της Βιέννης, μέχρι και αυτή την ευλογία να την αναστείλει η αδυναμία της να διαχειριστεί την σχεδόν ασυνθηκολόγητη παράδοση στην ίδια αυτού του εμβληματικού για την αυστηρότητά του χώρου. Χωρίς την ψυχολογική υποστήριξη που πλέον είναι κοινώς αναμενόμενη στο πλευρό προσδοκιών αυτού του ύψους, η Καλογεροπούλου αποσύρθηκε λόγω ακραίου stage fright, βέβαιη εντός της απόγνωσης πως οι άνθρωποι δεν αξιώνονται πολλές αφετηρίες και σίγουρα δεν αξιώνονται πολλά ταλέντα. Εν τέλει, με τη μεθοδικότητα και την αποφασιστικότητα που χαρακτηρίζουν όσοι συνειδητώς φέρουν ένα τραύμα, αλλά και με την ενοχή πως κατέστειλε μια σημαντική λυρική φωνή, η Καλογεροπούλου έδωσε στον εαυτό της την άφεση ενός λευκού καμβά και την ευκαιρία να τον γεμίσει.

Στη ζωγραφική, η Σοφία Καλογεροπούλου βρήκε την έντεχνη αμεσότητα της naïf τεχνικής, επενδύοντας, ως κατ’ ουσίαν λόγια η ίδια, στην απροσποίητη φιλοξενία όσων αποτυπώνονται μόνο στην απλότητά τους. Σε αυτή την απλότητα των έργων της χωρά η πολυσύνθετη σύνδεση της Καλογεροπούλου με την όπερα, η οποία και στη ζωγραφική της παραμένει η βασική της παλέτα και αλληγορία. Όπως σημείωνε και το πρόγραμμα για την έκθεσή της PANARMONIA στο ΚΠΙΣΝ, «η σολίστ της όπερας της Βιέννης με το συντριπτικό -κυρίως για την ίδια- βάρος ενός σπανιότατου ταλέντου, ανακάλυψε για τον εαυτό της, κυριολεκτικώς με τα χέρια της, την επιπλέον προοπτικής της εικαστικής τέχνης. (…) Στην εξαιρετική εικαστική της Σοφίας, το άχθος του εαυτού, της εμπειρίας και της γνώσης μειώνεται χάρη στην απλουστευμένη, παιγνιώδη αφήγησή τους, που διατηρεί το άλλοθι της εσωτερίκευσης χωρίς να αποσύρει τα διδάγματά τους από την κοινή θέα».

Η Καλογεροπούλου είναι χαρισματική storyteller. Διηγείται με εικόνες και με χρώματα. Και η σιωπή της καμβά στη Σοφία ξεχειλίζει από ήχους, φωνές και μουσική. Οι πίνακές της είναι γεμάτοι από μνήμες, ταξίδια εσωτερικά και εξωτερικά, βαθιά γνώση των τεχνών, της ιστορίας, της μυθολογίας και συνεχή έρευνα. Η ναΐφ ζωγραφική βρίσκει στη Σοφία την πιο έντεχνη έκφρασή της. Και η αλήθειά της είναι εκείνη που κάνει την πολυεπίπεδη ανάγνωσή τους προσιτή σε όλες τις ηλικίες. Είναι αυτή που επιτρέπει την πολλαπλή προσέγγισή τους από μικρούς και μεγάλους που με πείσμα δηλώνουν ότι εκείνοι ξέρουν πραγματικά τι τους λέει σε κάθε πίνακά της.

Με υπερηφάνεια και θαυμασμό για μια καλλιτέχνιδα που κρύβει παρτιτούρες στα έργα της και επιτρέπει στο πλήθος των θεμάτων της να κατακτούν την αρμονία, ο Σύλλογος Φίλων της Μουσικής και η Γκαλερί Σκουφά, παρουσιάζουν στο Μέγαρο Μουσικής (Εκθεσιακός Χώρος του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής») την ατομική έκθεση ζωγραφικής της Σοφίας Καλογεροπούλου, η οποία εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου στις 19:00.

Απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών-Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, η Σοφία Καλογεροπούλου σπούδασε Μουσική στο Ωδείο Αθηνών και στο «Στούντιο» της Οπερας της Βιέννης. Με τη ζωγραφική της έχει συμμετάσχει από το 1990, σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία, Ιαπωνία, Σουηδία, Ελβετία, Ισραήλ, Τουρκία, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής). Συνεργάζεται με τη “Gallerie Naifs et Primitifs” στο Παρίσι.

Επιμέλεια έκθεσης : Διώνη Καλογεροπούλου

Εγκαίνια: Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024, 19:00