Photo by Πάνος Κονιός
Η Φωτεινή Κατσαβουνίδου, Επιχειρηματίας, “ανακρίνεται” από τη δημοσιογραφική ομάδα του polismagazino.gr
“Ας κρατήσουμε το χαμόγελο και την αισιοδοξία μας, με πίστη ότι αυτά που δε ζήσαμε… δεν τα χάσαμε… θα έρθουν την κατάλληλη στιγμή.”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Lockdown και θαρρείς ότι από πέρυσι τέτοιο καιρό πατήθηκε ένα …«pause» διαρκείας στις ζωές μας, στην κοινωνία, στην οικονομία, στις σχέσεις, στις ψυχές μας.
Φυσικά ο περίπατος και το διάβασμα έχουν κυρίαρχο ρόλο στον ελεύθερο χρόνο, όμως όλο αυτό το διάστημα ήρθα αντιμέτωπη πολλές φορές με τον εαυτό μου και αναγκάστηκα να «με συναντήσω». Να «με δω καλύτερα». Να ψάξω μέσα μου τι είναι αυτό που με κάνει δυνατή να αντέχω και τι με τσακίζει. Να οργανώσω ένα νέο πλάνο όταν το «play» θα πατηθεί μετά τη λήξη του Lockdown.
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Η ζωή χωρίς βία είναι δικαίωμα, όχι προνόμιο ή πολυτέλεια. Το bulling, διαχρονικά υπήρξε θέμα συζήτησης όμως σταματούσε συνήθως στη συζήτηση. Αναμενόμενο ήταν κάποια στιγμή να σπάσει το «απόστημα» και να ξεχειλίσει η δυσωδία. Δεν εκπλήσσομαι από τους πρωταγωνιστές. Άλλωστε εξαιτίας της επωνυμίας τους, η φωνή έγινε κραυγή κι ακούστηκε.
“Η βία υπάρχει διάχυτη στην καθημερινότητά μας. Η περίοδος του εγκλεισμού έγινε η αφορμή ώστε να εμφανιστεί εντονότερα.”
Παντού συναντούμε θυμωμένους ανθρώπους. Οργισμένους. Ξεσπάνε χτυπάνε, ουρλιάζουν σε άλλους, την πληρώνουν άλλοι. Πάντα άλλοι την πληρώνουν. Ελπίζω τούτη τη φορά, ότι οι αρμόδιοι θα κινήσουν τη διαδικασία ώστε να σπάσει ο φαύλος κύκλος κάθε μορφής βίας και διάκρισης στους χώρους του εργασιακού χώρου, του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος και στην κοινωνία γενικότερα.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Αναφορικά με την αποτελεσματικότητα του εμβολίου, υπάρχουν οι ειδικοί που μπορούν να αποφανθούν καλύτερα. Σε αυτούς θα απευθυνθώ κι εγώ όταν έρθει η ώρα. Προς το παρόν είμαι εν αναμονή… δεν έχει έρθει η σειρά μου.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εάν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Ο εγκλεισμός πλέον έχει γίνει συνήθεια όμως μέσα στη διάρκειά του μάθαμε να τον διαχειριζόμαστε διαφορετικά. Με το να παραμένουμε απλώς «θεατές» της ζωής και όχι κοινωνικά ζώντες, μόνο σε ψυχικό μαρασμό και σε απομόνωση μπορεί να μας οδηγήσει. Τώρα πλέον βρήκα διεξόδους ώστε να μην αισθάνομαι «έγκλειστη». Τηρώντας αποστάσεις και τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, δηλώνω το παρόν και συμμετέχω σε εικαστικές και ενημερωτικές δράσεις καθώς και σε διαδικτυακές εκπαιδεύσεις και συναντήσεις χωρίς να χάνω τις επαφές μου με συνεργάτες, φίλους, οικογένεια.
“Η ζωή είναι σαν τη θάλασσα. Ποτέ δεν ηρεμεί, πρέπει εμείς να μάθουμε να κολυμπούμε και σε δύσκολους καιρούς!”
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Αισθάνομαι ότι όλα είναι σε αναμονή αλλά ταυτόχρονα αναρωτιέμαι, πραγματικά τι περιμένουμε; Θέλω να πιστεύω ότι θα γίνει μια δυνατή «επανεκκίνηση» γιατί δεν είναι δυνατό να συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε, σαν να μη μεσολάβησε τίποτε.
Ας κρατήσουμε το χαμόγελο και την αισιοδοξία μας, με πίστη ότι αυτά που δε ζήσαμε …δεν τα χάσαμε …θα έρθουν την κατάλληλη στιγμή.
Διαισθάνομαι ότι μια άλλη εποχή ανατέλλει και μας περιμένει!
