Ο ηθοποιός Λευτέρης Βλάχος απαντάει στις ερωτήσεις του polismagazino.gr
Είμαστε υποχρεωμένοι αν θέλουμε να βγει κάτι καλό επιτέλους να μείνουμε ενωμένοι, ισχυροί… Να θυμόμαστε ότι η απόσταση από την δουλειά στην δουλεία είναι ένας “τόνος’”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Εγκλεισμός στο σπίτι, εγκλεισμός στην πραγματικότητα. Η Πανδημία με έφερε αντιμέτωπο με τον εαυτό μου και στη συνέχεια με συμφιλίωσε μαζί του, μου προσέφερε άφθονες ώρες ενδοσκόπησης και την ευχαριστώ για αυτό. Σε ατομικό επίπεδο ίσως και να την είχα ανάγκη, το κέρδος μου δεν ήταν μόνο να ασχολούμαι με δραστηριότητες που λίγο πολύ όλοι κάναμε, όπως διάβασμα, ταινίες, γυμναστική, ατελείωτες βόλτες, αλλά ο τρόπος που προσέγγιζα τον χρόνο μου και την ύπαρξη μου μέσα σε αυτές. Βρήκα τον τρόπο να το ζω αβίαστα. Ως εκ τούτου τα συναισθήματά μου μεγάλωσαν με αποτέλεσμα να ωριμάσουν απότομα οι αισθήσεις μου. Τέλος ένα αίσθημα ανυπομονησίας με διακατέχει, μια επιθυμία, να βγούμε όλοι έξω στον κόσμο χωρίς δίχτυ προστασίας αυτή την φορά και να αφεθούμε στον συνάνθρωπο μας.
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; “Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό” έτσι δεν λένε; Προφανώς και δεν εντυπωσιάστηκα και όποιος εντυπωσιάστηκε μάλλον δεν ήθελε να δει τι γινόταν τόσα χρόνια. Παντού λίγοι ισχυροί φίλοι προσπαθούν να παίξουν το ίδιο παιχνίδι με μας αλλά με τους δικούς τους κανόνες. Για πρώτη φορά η εποχή είναι ελπιδοφόρα, η κατάσταση που βιώνουμε μας τα έχει πάρει όλα, οπότε όταν δεν έχεις τίποτα άλλο να χάσεις μπορείς να απεγκλωβιστείς και να κινηθείς πιο εύκολα προς την αλήθεια. Επιτέλους αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο φόβος σε καθιστά αδρανή, για αυτό τον λόγο οφείλουμε να στηρίζουμε όλοι τα θύματα που βγαίνουν και μιλάνε με θάρρος. Δεν είναι μια μάχη για να λάμψη μόνο η αλήθεια, είναι μια μάχη για να κατατροπωθεί ο φόβος από όποιον και από οπού και αν προέρχεται.
“Φυσικά και εγώ έχω υποστεί βία μέσα στην εργασία μου, ευτυχώς το σώμα μου ήταν σε ετοιμότητα και αντέδρασα ακαριαία, έθεσα τα όρια μου στους συγκεκριμένους ανθρώπους.”
Απλώς σε κάποιες περιπτώσεις βρέθηκα μέσα σε ένα πλαίσιο δουλειάς οπού συνέχισα να εργάζομαι για το καλό της ομάδας δίχως όμως να διαβρωθώ και σε άλλες περιπτώσεις ήταν σε στιγμές οντισιόν ή επαγγελματικού ραντεβού που εκεί απλώς έφυγα και δεν ξανά ασχολήθηκα αφού πρώτα τοποθετήθηκα. Το θέμα όμως δεν είναι αν το αντιμετωπίζει κάποιος ή όχι εκείνη την στιγμή, το θέμα είναι η πολιτεία να σκύψει πάνω στα θύματα και να τιμωρήσει τις συγκεκριμένες ανάρμοστες συμπεριφορές. Όταν κάποιος σου διαπράττει σεξουαλική παρενόχληση με τίμημα και καλά έναν ρόλο πότε νομίζετε ότι θα στην κάνει ; Μπροστά σε κοινό ; Όχι φυσικά, θα είσαι πάντα μόνος απέναντι στον θύτη, τα έχει σκεφτεί όλα από πριν ο θύτης, έχει σκεφτεί πως θα είναι καλυμμένος σε νομικό πλαίσιο, έχει σκεφτεί ότι θα είναι μια αντιδικία του λόγου σου έναντι του δικού του και έπειτα περνάμε στις αποδείξεις και στους μάρτυρες που δεν υπάρχουν, εκεί τι γίνετε ; Επίσης πάντα ο επιφανής κύριος ή κυρία θα διαπράξει αυτό το έγκλημα με τη σιγουριά ότι ένα νέο παιδί ποσά χρήματα θα μπορεί να διαθέσει για να κινηθεί νομικά, και πόσα θα έχει να διαθέσει σε περίπτωση που χάσει την δίκη. Είναι καλό λοιπόν όσοι έχουν κενές ερωτήσεις στο κεφάλι τους του τύπου ‘’γιατί τώρα’’ να σιωπήσουν και να αφήσουν τα θύματα να ουρλιάξουν, το αποτέλεσμα αυτής της βοής ίσως έχει ως αποτέλεσμα να επέλθει η άνοιξη όχι μόνο στον δικό μου χώρο αλλά και στην κοινωνία ολόκληρη, κάτι που πρέπει να μας αφορά όλους.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Προς το παρόν δεν μπορώ να έχω άποψη για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου γιατί είναι πολύ νωρίς, εύχομαι όμως να έχει βρεθεί η φόρμουλα η οποία θα μας βγάλει κυριολεκτικά έξω όσο πιο γρήγορα μπορεί. Δυστυχώς το μόνο που έχουμε σαν δεδομένο την συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι πολλά αναπάντητα ‘’γιατί’’ τα οποία δημιουργούν στην κοινή γνώμη ανασφάλεια, όταν απαντηθούν τότε θα εμβολιαστώ.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εαν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Ευτυχώς όχι, μπορώ να πω κιόλας ότι προσαρμόστηκα γρήγορα στην καινούργια για όλους μας αυτή συνθήκη. Αυτό όμως που μου έχει λείψει είναι να βγω για έναν περίπατο ελεύθερος, δίχως να είμαι δέσμιος μιας μάσκας, δίχως να έχω το άγχος του χρόνου και φυσικά την ανακοίνωση μου το που πάω και για ποιον λόγο. Από την αρχή έως τώρα προσπαθώ να το διασκεδάζω.
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Όλα είναι ρευστά, αν η κυβέρνηση δεν δείξει γρήγορα αντανακλαστικά πολύ φοβάμαι ότι θα ζήσουμε στιγμές μεγάλης πείνας και αυτό δεν είναι μόνο μια εικασία αλλά αντανακλάτε πάνω σε αριθμούς. Η ανασφάλεια και σε αυτό το κομμάτι σκεπάζει τους πολίτες. Σε καλούν να γίνεις ένας ελβετικός σουγιάς, να τα κάνεις όλα και να συμφέρεις, γιατί ; Φυσικά δεν θα σου προσφέρουν καμία αξιοπρεπή οικονομική ανταμοιβή, περικοπές παντού με το πρόσχημα της πανδημίας, τα πάγια όμως να τρέχουν. Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό, το χειρότερο είναι ότι μας εξαναγκάζουν με το το βαμβάκι να σκοτώσουμε όλα τα όνειρα μας, να μην έχουμε προοπτική, να συνηθίσουμε σε μια πραγματικότητα που δεν μας αρμόζει, που τα μάτια μας θα είναι καθηλωμένα στο δάπεδο με σκοπό να πιστέψουμε ότι αυτή είναι η κανονικότητα. Είμαστε υποχρεωμένοι αν θέλουμε να βγει κάτι καλό επιτέλους να μείνουμε ενωμένοι, ισχυροί, ο καθένας να υπερασπιστεί μαζί με τους συνάδελφους του τον εκάστοτε κλάδο που ακολουθεί και να θυμόμαστε ότι η απόσταση από την δουλειά στην δουλεία είναι ένας ‘’τόνος’’.
