“Μία φωτογραφία μπορεί να σε ταξιδέψει και να βγάλει τα πιο βαθιά συναισθήματά σου, να σε κάνει να αναπολήσεις τα παιδικά σου χρόνια… Εάν 2 άτομα φωτογραφίσουν το ίδιο αντικείμενο και δεν το λέω απαραίτητα με την στενή έννοια του όρου, θα το αποδώσουν με τελείως διαφορετικό τρόπο γιατί ο καθένας έχει άλλα βιώματα”
Σε ποια ηλικία ανακάλυψες ότι σε “έλκει” ο φακός; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν με μία φωτογραφική μηχανή στο χέρι, πρέπει να ήμουν 5 ετών, οι γονείς μου είχαν μία kodak ektra 100 και μετέπειτα μία ektralite 400 την οποία κατά λάθος είχα σπάσει το τζαμάκι του φακού αλλά κατάφερα και την κόλλησα μόνος μου χωρίς να το καταλάβουν και ένοιωσα πραγματικά περήφανος, από τότε την κουβαλούσα πάντα μαζί μου και τραβούσα τότε τα πάντα, βέβαια οι περισσότερες ήταν είτε καμένες είτε κουνημένες αλλά δεν με ένοιαζε. Μετέπειτα για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου πήγαινα τα ΣΚ σε έναν επαγγελματία φωτογράφο για να μάθω και να βοηθάω από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο εκεί έπιασα για πρώτη φορά επαγγελματική κάμερα και άρχισα να τραβάω φωτογραφίες πιο συνειδητά και να ελέγχω τα πάντα γιατί τότε το φιλμ ήταν ακριβό.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Πολύ μεγάλη και δύσκολη ερώτηση. Πιστεύω πως γεννιέσαι και μετά καλλιεργήσαι. Βέβαια βασικός παράγοντας και το θέμα των γονιδίων αλλά θέλει δουλειά για να πετύχεις.
Ποια λέξη σε εκφράζει ως καλλιτέχνη; Χμμ Στιγμές!!! Σαν φωτογράφος αποθανατίζεις στιγμές, άρα πάντα θα είμαι σε ένα ταξίδι αναζήτησης στιγμών.
Μια φωτογραφία… χίλιες λέξεις; Σαφέστατα, όπως είπα και πριν σε κάθε φωτογραφία, σε κάθε κλικ αποθανατίζεις μία στιγμή που όμως πρέπει να αφηγείται κάτι, μία ιστορία είτε χαράς είτε λύπης, πολλές φορές καλούμαστε να κάνουμε φωτορεπορτάζ κι εκεί σε 5 φωτογραφίες πρέπει να εξηγήσεις στο θεατή ολόκληρο το γεγονός. Μία φωτογραφία μπορεί να σε ταξιδέψει και να βγάλει τα πιο βαθιά συναισθήματά σου, να σε κάνει να αναπολήσεις τα παιδικά σου χρόνια. Για φαντάσου να κρατάς στα χέρια σου μία φωτογραφία με την παρέα που ήσουν παιδί στο χωριό και κάνατε σκανδαλιές!!! Δεν μπαίνεις άθελά σου σε ένα ταξίδι στα παλιά; Δεν έχεις ένα χαμόγελο στα χείλη;
Πώς θα χαρακτηρίζες τον εαυτό σου ως Καλλιτέχνη; Θα έλεγα ότι είμαι ένας μικρός εξερευνητής που διαρκώς ψάχνει στιγμές για να δημιουργήσει κάτι καινούριο, μία καινούρια ιστορία, μία ανάμνηση.
Τοπία, στιγμές, πρόσωπα, φύση, γάμοι, νυχτερινά κέντρα…. είναι όλα αυτά μαζί… ο φωτογράφος; Θα ήταν ψέμα θαρρώ αν τα διαχώριζα και επέλεγα μόνο ένα. Όλα πρέπει να γίνονται κάποια από αυτά σου χαρίζουν τον βιοπορισμό και άλλα την ελευθερία έκφρασης γιατί σε αυτά δημιουργείς, συνθέτεις, εκφράζεις τον εσωτερικό σου κόσμο και χαρίζεις στον κόσμο ένα κομμάτι του εαυτού σου και της δικής σου οπτικής γωνίας. Αν βάλεις 2 άτομα να φωτογραφίσουν το ίδιο αντικείμενο και δεν το λέω απαραίτητα με την στενή έννοια του όρου, θα το αποδώσουν με τελείως διαφορετικό τρόπο γιατί ο καθένας έχει άλλα βιώματα. Άρα ναι πιστεύω πως τα έχει όλα αυτά μαζί, απλά μετά διαλέγει ειδικότητα όπως ο γιατρός.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Κάποια στιγμή να μαζέψω υλικό και να κάνω μία δική μου έκθεση φωτογραφίας.
Προς το παρόν είμαι συλλέκτης στιγμών, αναμνήσεων, προσώπων και καταστάσεων για να μπορέσω να φτιάξω το δικό μου φωτογραφικό μυθιστόρημα.
Bio. Ονομάζομαι Ιορδανίδης Ιορδάνης, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κ. Τούμπα Θεσσαλονίκης σε μία οικογένεια που ο πατέρας μου για να τα βγάλει πέρα έκανε 3 δουλειές, όπου για να τους “ξαλαφρώσω” οικονομικά από μικρή ηλικία ασχολήθηκα με πολλά πράγματα. Κατέχω πτυχίο ηλεκτρονικού με κατεύθυνση στα ιατρικά μηχανήματα πράγμα που εξασκούσα μέχρι πρόσφατα. Πλέον είμαι ο πατέρας ενός φανταστικού γιού που εύχομαι να του περάσω το σαράκι της φωτογραφίας και της δημιουργίας και να κάνουμε μαζί μία έκθεση φωτογραφίας
