Η Θάλεια Ματίκα και ο Τάσος Ιορδανίδης «κρατούν ο ένας το χέρι του άλλου» και γεμίζουν θέατρα

Προτείνει ο δημοσιογράφος Θάνος Ξάνθος

Ήταν σχεδόν σίγουρο ότι αυτή η παράσταση θα έπαιρνε το «εισιτήριο» και για δεύτερη σεζόν. «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» του Τάσου Ιορδανίδη, σε σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια, Θάλειας Ματίκα, και με τους δύο επί σκηνής να δίνουν ψυχή στην ερμηνεία τους στο θέατρο Άλφα – Ληναίος-Φωτίου που μετονομάστηκε προς τιμήν των «ακριβών» ιδρυτών του, Στέφανου Ληναίου και Έλλης Φωτίου.

Το έργο:

Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους “I Want to Hold Your Hand” (Θέλω να σου κρατάω το χέρι). Το νούμερο ένα hit του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που εγκαινίασε τη νέα καλλιτεχνική εποχή ενός από τα ιστορικότερα θέατρα της Αθήνας.

Η κούραση στον γάμο, η κρίση που βιώνουν οι άνθρωποι μετά από πολλά χρόνια συγκατοίκησης, η απιστία κι ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής γίνονται το σκηνικό για δύο «παράνομους» εραστές. Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη. Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μας «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι. Θα τα καταφέρουν;

Παίρνοντας αφορμή από αυτό το ερώτημα, θα σας απαντήσω ότι οι δύο ηθοποιοί τα κατάφεραν, κάνοντας μας να απολαύσουμε μια παράσταση ποιότητας και ουσίας. Μια παράσταση με αλήθεια και ειλικρίνεια. Όσο για την πλοκή που θα πάρει η ιστορία, αυτό θα το μάθετε, πηγαίνοντας στο θέατρο και παρακολουθώντας 90 λεπτά, καλού θεάτρου.

Τώρα, θα μου πείτε…. Και τι σημαίνει καλό θέατρο;

Για μένα καλό θέατρο σημαίνει να παρακολουθείς ένα καλογραμμένο με σύγχρονες πινελιές, κείμενο, όπως αυτό του Τάσου Ιορδανίδη. Ένα κείμενο απ’ όπου πηγάζει η ίδια η ζωή και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Ένα κείμενο που δεν σε κοροϊδεύει και δεν σου «χαϊδεύει» τα αυτιά, αλλά σε καλεί να μιλήσεις, να συζητήσεις, να αντέξεις και στα δύσκολα (λίγο παραπάνω) να κρατάς το χέρι του άλλου, δείχνοντας αγάπη, κατανόηση, ανοχή, αντοχή.

Επίσης, καλό θέατρο για μένα, είναι η έξυπνη σκηνοθεσία, όπως αυτή που επιμελήθηκε η Θάλεια Ματίκα. Δύο άνθρωποι, με τόσα κοινά και παράλληλα τόσες αντιθέσεις, προσπαθούν να σώσουν την αγάπη τους. Η Θάλεια Ματίκα, τοποθετεί τον εαυτό της και τον σύζυγό της στη ζωή Τάσο Ιορδανίδη, σε ένα δωμάτιο ημιδιαμονής και κάθε μέρα, ξετυλίγεται μέσα εκεί, ένα κουβάρι αλήθειας. ΜΟΝΟ αλήθειας. Η παράσταση ακροβατεί ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ. Τα κωμικά στοιχεία, διαδέχονται τα δραματικά και πάλι πίσω.

Ο θεατής έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τους ήρωες και να σχηματίσει γνώμη γι’ αυτούς. Η εξέλιξη της ιστορίας και άρα και η ροή της παράστασης είναι γρήγορη, χωρίς ανούσια λόγια.

Η ερμηνεία των δύο ηθοποιών, είναι δυναμική, έχει ένταση, αλήθεια και πάθος, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών. Άλλο ένα στοιχείο του καλού θεάτρου. Η ερμηνεία των ηθοποιών. Μεγάλο πράγμα να σε κρατούν αγέρωχο καθ’ όλη την διάρκεια του έργου. Και το πετυχαίνουν και οι δύο. Τώρα θα μου πει, κάποιος «μα είναι ζευγάρι και στη ζωή, άρα είναι εύκολο γι ‘αυτούς». Δεν θα σε αδικήσω εσένα που το σκέφτηκες, αλλά θεωρώ ότι αυτό, το να έχεις μια φιλική ή ερωτική σχέση στην ζωή σου και συνάμα να παίζετε μαζί στην σκηνή, είναι κι ένα ρίσκο. Στη συγκεκριμένη παράσταση, σίγουρα κάπου βοηθά, αφού όπως έχει δηλώσει και ο Τάσος Ιορδανίδης, η παράσταση περιέχει αρκετά βιογραφικά στοιχεία αλλά και οι δύο ηθοποιοί, λόγω του ταλέντου αλλά και της εμπειρίας τους, ξεπερνούν τα όριά τους και αφήνουν πίσω την ζωή τους, υποδυόμενοι τους ρόλους τους. Παθιάζονται και δημιουργούν μία δυνατή αύρα μέσα στο θέατρο. Νιώθουμε την ανάσα τους, το κλάμα, το γέλιο τους.

Η συμβίωση, ο έρωτας, η κοινή πορεία ζωής, τα προβλήματα, η επικοινωνία, ο σεβασμός, η απόγνωση, κ.α. είναι μερικά από τα θέματα που έρχονται στο φως μέσα από την παράσταση. Δύσκολο πράγμα η συντροφικότητα. Στις πράξεις…..όχι στα λόγια!

Αξίζει να παρακολουθήσετε ένα έργο που θα αφυπνίσει την συνείδησή σας, θα «ξεμπλοκάρει» το μυαλό σας και ίσως δώσει λύσεις και σε θέματα που απασχολούν τον καθένα μας!