Δημήτρης Παπαγεωργόπουλος: “με εξιτάρει περισσότερο ένα πορτρέτο καλλιτέχνη που είχε σημαντικό εργο και χάθηκε στο βάθος του χρονου, παρά ενός αναγνωρίσιμου”

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1963.

Σπούδασα Λογιστής στα ΤΕΙ Αθήνας, αλλά στο βάθος του χρονου κατάλαβα ότι ήταν άλλη η αποστολή μου.

Ασχολούμαι με την Νεοελληνικη Τέχνη από το 1999, δημιουργώντας ένα Αρχείο που περιλαμβάνει οτιδήποτε αφορά τους Έλληνες Εικαστικούς Καλλιτέχνες από το 1837 έως σήμερα. Εργαζόμουν σαν υπαλληλος της Εθνικης Ασφαλιστικής από το 1987 έως φέτος τον Απρίλιο που αποχώρησα με εθελουσία έξοδο.

Η ενασχόληση με το Αρχείο ξεκίνησε μετά την συγχώνευση των τεσσάρων Ασφαλιστικών Εταιριών του Ομίλου και την απογοήτευση μου από την επαγγελματική μου εξελιξη.

Αποφάσισα να διοχετευσω την ενεργητικότητα μου σε κάτι που αγαπούσα με σκοπό αυτό να γίνει τόσο επαγγελματικά που να αποτελέσει το όχημα μου για την επαγγελματική μου ενασχόληση αποκλειστικά με αυτό.

Κατά την διάρκεια αυτή της μετεξέλιξης μου, κατάλαβα ότι η αποστολή που είχα ερχόμενος στον κόσμο, ήταν να διασωσω κάποια πράγματα για την Νεοελληνικη Τέχνη και την Πολιτιστική μας κληρονομιά.

Έφτιαξα ένα Αρχείο μοναδικό σε χέρια ιδιώτη που περιλαμβάνει μια μεγάλη βιβλιογραφία, πολύτιμα στοιχεία της Νεοελληνικής Τεχνης όπως το Δίπλωμα και τα πρακτικά της Εταιρίας των Ωραίων Τεχνων επι Όθωνα καθώς και την μόνη επιστολή που ο Ελευθέριος Βενιζέλος αναφέρεται στα εικαστικά, το φωτογραφικό Αρχείο της Σοφίας Λασκαριδου, ολόκληρο το καλλιτεχνικό Αρχείο του σημαντικού καλλιτεχνη Τάκη Παρλαβαντζα, σπάνιες παλιές φωτογραφίες καλλιτεχνών, μοναδική συλλογή αναμνηστικών μεταλλίων από Διεθνείς Εκθέσεις που έχουν πάρει μέρος Έλληνες Καλλιτέχνες και βέβαια την συλλογή των Εικαστικων πορτρέτων Ελλήνων Εικαστικων καλλιτεχνών που μέσα σε 2 χρόνια και τρεις μήνες έχω μαζέψει 270 πορτρέτα.

Επίσης έχω κάνει μια πολύ σημαντική έρευνα που δεν έχει κάνει κανεις Ιστορικος Τεχνης για την συμμετοχή των Ελλήνων Εικαστικων στις διεθνείς εκθέσεις κατά τον 19ο και 20ο αιωνα(1851-1999) με 42.009 εγγραφές σε excel που αφορούν περίπου 2900 κσλλιτεχνες που έχουν πάρει μέρος σε 5100 περίπου διεθνείς εκθέσεις σε όλο τον κόσμο.

Αναμένει τον χορηγό που θα χρηματοδοτήσει την έκδοση.

Κωνσταντινος Μαλεας
Τα τραγούδια της ξενητιας.
Αυτοπροσωπογραφικο του εργο προσχέδιο δημοσιευμένου λαδιού που ανακάλυψα στο Μοναστηράκι και εκτέθηκε στο Hypnos Project στην Στέγη αλλά και στην έκθεση με τα πρώιμα εργα του Μσλεα στην ΣΤΟart

Από το 1999 έκανα προτάσεις σε κάθε διοίκηση που άλλαζε στην Εθνική Ασφαλιστική και στην Εθνική Τράπεζα για δημιουργία ενός χώρου Πολιτισμού με όχημα το Αρχείο μου.

Το 2013 επι διοικήσεως Γιάννη Κατσουρίδη έκανα την ίδια πρόταση για Πολιτιστικό Χώρο υπό την αιγίδα της Εθνικης Ασφαλιστικής και δέχθηκε την πρόταση μου.

Θεόφραστος Τριανταφυλλιδης
Το πορτρέτο του φίλου του Θεοδωρου Λαζαρη

Παράλληλα από το 2013, υπήρξα Υπευθυνος της Συλλογής Εργων Τεχνης της Εθνικης Ασφαλιστικής, μεγαλώνοντας για πρώτη φορά την συλλογή μετά από πολλά χρόνια.

Στην ΣΤΟart στεγάστηκε το Αρχείο μου στο υπερώο και στο Ισόγειο οργανώσαμε με επιτυχία περιοδικές εκθέσεις με σημαντικότερες την έκθεση με τα πρώιμα εργα του Κωνσταντινου Μαλεα, τους Κερκυραίους ακουαρελιστες, την αναδρομική του Ανδρέα Βουρλουμη, την έκθεση του Θεατρου Τεχνης με τα σπάνια τεκμήρια του και τελευταία την έκθεση Θαλεια Φλωρα-Καραβια – Σοφια Λασκαριδου -113 χρόνια μετά την έκθεση του Παρνασσου το 1906.

Αποχώρησα με την εθελουσία γιατί θεώρησα ότι ο κύκλος μου έκλεισε και έπρεπε να ρίξω το βάρος στην δημιουργία ενός Μουσειου μιας και η συλλογή μου φιλοξενείται προσωρινά εκεί.

Τότε σκέφτηκα ότι αν υπήρχε την εποχή εκείνη ένας τρελός σαν εμένα, θα είχε διασωθεί η μνήμη της μορφής τους. Αποφάσισα λοιπόν να μαζεύω εικαστικά πορτρέτα Ελλήνων Εικαστικων με σκοπό ακριβώς αυτό, δηλαδή την διάσωση της μνήμης της μορφής τους μέσα από αυτά.

Η συλλογή περιλαμβάνει σημαντικά Μουσειακά κομμάτια από το 1837 το παλαιότερο, αλλά και πολλών σύγχρονων Καλλιτεχνων που έχουν αγκαλιάσει μέσω των κοινωνικών δικτύων την προσπάθεια μου και μου προσφέρουν η τις αυτό προσωπογραφίες τους είτε πορτρέτα που έχουν ζωγραφίσει άλλους καλλιτέχνες.

Είναι απίστευτα τα πορτρέτα που βρίσκονται στον δρόμο μου, είτε με κάποιες λίγες αγορές μουσειακών κομματιών, είτε από δωρεές από συλλέκτες η κληρονόμους είτε από τους ίδιους καλλιτεχνες που με έχουν εμπιστευτεί!

Πάντα με εξιτάρει περισσότερο ένα πορτρέτο καλλιτεχνη που είχε σημαντικό εργο και χάθηκε στο βάθος του χρονου, παρά ενός αναγνωρίσιμου!

Πρόταση μου προς τους Δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς πολιτισμού είναι η δωρεά όλου αυτού του υλικού για την δημιουργία ενός Μουσειου Νεοελληνικής Τεχνης και Εθνικης Πινακοθήκης πορτρέτων Εικαστικων με την μόνη προϋπόθεση της ανάληψης από μέρους μου της διεύθυνσης όλου αυτού του εγχειρήματος και της ανάπτυξης όπως εγώ ξέρω με όρους που θα διασφαλίζουν την βιωσιμότητα του, μακριά από κομματικούς μηχανισμούς και επεμβάσεις…

Ξέρω ότι ζητάω πολλα σε μια χρεοκοπημένη Πατρίδα, αλλά για να διασωθεί η Πολιτιστικη κληρονομιά, πρέπει να είναι σε χέρια που την αγαπούν και ξέρουν να την διαχειριστούν.

Αν δεν βρεθεί πολιτιστικός φορέας για την δωρεά, δεν αποκλείω και την πώληση ολοκλήρου του Αρχείου σε έναν ιδιώτη που έχει όραμα να αφήσει το όνομα του σε κάτι μεγάλο και να χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο μουσειο.

Σε αυτή την περίπτωση, μετά την πώληση είμαι διατεθειμένος να προσφέρω τις γνώσεις μου και τις υπηρεσίες μου αφιλοκερδώς προκειμένου να μεγαλουργήσει.