Αντώνης Τσακίρης: “Μπορεί να γεννηθεί κάποιος καλλιτέχνης… αλλά θέλει κόπο για να γίνει”

Κατάληψη Δελτίου Ειδήσεων (2010)
100 x 100 εκ., λάδι σε καμβά

«Η συνθετική ικανότητα του μυαλού την κατάλληλη ή τυχερή στιγμή, είναι η έμπνευση. Και σε ότι με αφορά, συνήθως έρχεται όταν ήδη ζωγραφίζω»

Αντί αυτοπροσωπογραφίας (2011)
60 x 40 εκ., λάδι σε καμβά

Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε; Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου χωρίς σχέδια και ζωγραφική. Ήταν, από πολύ νωρίς, τρόπος επικοινωνίας. Σε μια πρόσφατη εκκαθάριση στο εργαστήριο, μάλιστα, ανακάλυψα το πιο παλιό σκίτσο μου. Στο λευκό περιθώριο ενός συμβολαίου είχα φτιάξει με μαρκαδόρο ένα ψάρι, με ένα τεράστιο ανοιχτό στόμα, μια τελεία για μάτι και το σώμα, δυσανάλογα μικρό, έμοιαζε με χωνί. Έξι ή εφτά χρονών. Περισσότερο σχεδίαζα στην αρχή, αντέγραφα χαρακτήρες από τα βουνά των κόμικς που διάβαζα, επινοούσα δικούς μου ήρωες, έγραφα τις ιστορίες. Μετά, ζωγράφιζα κυρίως κατά περιόδους, ανάλογα με την ανάγκη της έκφρασης. Υπήρχαν όμως και σιωπές. Ωστόσο, άρχισα να ζωγραφίζω συστηματικά γύρω στα εικοσιπέντε και το 2006 έκανα την πρώτη ατομική έκθεση, στην αγαπημένη μου Ύδρα, το νησί που έχω περάσει μεγάλο κομμάτι της ζωής μου.

Horror Vacui (2011)
70×50 εκ., μελάνι σε χαρτί

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Το ταλέντο είναι έμφυτο. Είναι δώρο. Δίνει τη δυνατότητα σ’ όποιον το έχει και το αντιληφθεί να δει πιο ξεκάθαρα προς μια κατεύθυνση, προσφέρει ίσως περισσότερες επιλογές. Αλλά, φυσικά, δεν αρκεί αυτό. Απαιτείται μελέτη, επιμονή, απόρριψη, μια -μικρή ή μεγάλη- προσωπική κατάκτηση τη φορά, τύχη. Σωστή καθοδήγηση. Το ένστικτο, επίσης, έχει καθοριστική σημασία, αλλά αυτό συνδέεται με το ταλέντο. Τελικά, μπορεί να γεννηθεί κάποιος καλλιτέχνης αλλά θέλει κόπο για να γίνει.

Συναυλία (2012-2014)
100 x 80 εκ., λάδι σε καμβά

Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Θέλω ότι κάνω να το κάνω αληθινά. Με αυτή την αφορμή, θα σας πω μια ιστορία. Τον Φεβρουάριο του 2016 στο Παρίσι, καθώς κλείναμε το βράδυ την έκθεση για την ημέρα, ήταν η τέταρτη ατομική μου, παρατήρησα στο δρόμο, μπροστά από τη γυάλινη προθήκη της γκαλερί κάποιον που παρατηρούσε επίμονα το έργο που είχαμε τοποθετήσει σε ένα καβαλέτο μινιατούρα, ένα σχέδιο με πενάκι. Με κοίταξε, χαμογέλασε και έκανε μια χειρονομία επιδοκιμασίας. Του έκανα νόημα αν ήθελε να μπει και να δει όλη την έκθεση, θα φωτίζαμε για εκείνον. Χαμογέλασε πάλι και συνέχισε να κοιτά το έργο. Τότε, πήρα έναν κατάλογο και βγήκα έξω για να του τον προσφέρω, να έχει έστω κάτι, αφού του άρεσε το έργο της προθήκης και είχε την ευγένεια να μου το πει. Όταν στάθηκα μπροστά του, όμως, τα έχασα. Δεν είχα διακρίνει στο σκοτάδι τα χαρακτηριστικά του. Φορούσε φθαρμένα ρούχα, σαγιονάρες και κρατούσε ένα μικρό χάρτινο κουτί όπου μέσα βρίσκονταν πέντε -ναι, τις μέτρησα- σαρδέλες και μισή ντομάτα. Ο άνθρωπος αυτός ήταν άστεγος. Του έδωσα τον κατάλογο, τον κράτησε και πριν προλάβω να του πω οτιδήποτε άλλο, τράβηξε βιαστικά τον δρόμο του. Ούτε ο ίδιος, μάλλον, δεν θα ήταν βέβαιος για το που θα βρισκόταν τις επόμενες ώρες. Αλλά στάθηκε να δει κάποιον πίνακα σε μια βιτρίνα. Αυτή είναι μια συνάντηση, που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Η Αλήθεια.

Κυψέλη (2017) 80 x 60 εκ., λάδι σε καμβά

Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Δεν νομίζω πως αυτό που χαρακτηρίζουμε ως “έμπνευση” είναι ένα πράγμα, είναι πολλά μαζί. Είναι ένα κολάζ από ψιθύρους. Το θέμα είναι να ξεκινήσει το έργο. Η στιγμή της ζωγραφικής, η πράξη, είναι η ίδια η έμπνευση. Το υλικό είναι ατελείωτο. Όταν διασχίζει, ας πούμε, κάποιος τον δρόμο, συλλέγει ερήμην της συνείδησής του αμέτρητες πληροφορίες, οι οποίες βρίσκονται σκόρπιες αλλά ενεργές στους νευρώνες και λειτουργούν παράλληλα, υποσυνείδητα, ως φόντο των πληροφοριών εκείνων που βρίσκονται στο προσκήνιο και ανακαλούμε σε πρώτο χρόνο. Η συνθετική ικανότητα του μυαλού, λοιπόν, την κατάλληλη ή τυχερή στιγμή, είναι η έμπνευση. Και σε ότι με αφορά, συνήθως έρχεται όταν ήδη ζωγραφίζω.

Το κίτρινο γραμματοκιβώτιο (2011) 
80 x 30 εκ., λάδι σε καμβά

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Τα τελευταία τρία χρόνια ζωγραφίζω κυρίως τα έργα που θα αποτελέσουν τη νέα ατομική έκθεση. Αυτή η ενότητα αποτελείται από περίπου τριάντα έργα, διαφόρων διαστάσεων, περιλαμβάνει λάδια, σχέδια και κολάζ.

Κορίτσι στη λεωφόρο (2017)
45 x 35 εκ., λάδι σε καμβά

Σύντομο Βιογραφικό 

O Αντώνης Τσακίρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Το 1996 αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Εφαρμοσμένων Γραφικών Τεχνών και Σχεδίου – Παράρτημα Αθηνών» (Gebrauchsgraphik der Akademie fuer das Graphische Gewerbe in Muenchen, Αthen) με επικεφαλής τον καθηγητή Fritz Lüdtke.

Καλεσμένοι και φύλλα που πέφτουν (2014) 100 x 70 εκ., μελάνι σε χαρτί

Έχει πραγματοποιήσει τέσσερις ατομικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο Παρίσι, και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.

Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Καλλιτεχνική Συλλογή Εθνικής Τράπεζας, Συλλογή Δάκη Ιωάννου, Συλλογή Luciano Benetton ( Imago Mundi), Συλλογή Κοπελούζου, Συλλογή Mουσείου Φρυσίρα, Συλλογή Αντώνη & Άζιας Χατζηιωάννου, Συλλογή Γιώργου Βογιατζόγλου κ.α.).