“Η συνεργασία με άλλες μορφές τόσο παραστατικών όσο και εικαστικών τεχνών μπορεί να γίνει με μοναδικό κοινό τόπο την αισθητική και αυτό αποτελεί για εμάς μια πρόκληση…”
Με ποιόν Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Με όλα αυτά τα ανώνυμα αλλά σημαντικά ταλέντα που έχουν ψυχή να μοιραστούν μαζί μας και με το κοινό.
Σας “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία; Τίποτα από τα δύο. Η μουσική αποτελεί για εμάς έναν ακόμη παράγοντα στην εμπειρία της ευτυχίας η οποία δεν έχει να κάνει με κανένα από αυτά.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Δεν είναι τυχαίο που οι συμμετέχοντες δεν είναι άτομα με ήθος και άποψη αισθητικής. Κάτι τέτοιο θα έκανε τους “κριτές” που είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές των εκπομπών αυτών να μοιάζουν λίγοι απέναντί τους. Πρόκειται για ακόμη ένα προϊόν τηλεοπτικής διασκέδασης που απευθύνεται σε κοινό που δεν έχει μάθει να έχει κριτική ματιά και άποψη.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Η συνεργασία με άλλες μορφές τόσο παραστατικών όσο και εικαστικών τεχνών μπορεί να γίνει με μοναδικό κοινό τόπο την αισθητική και αυτό αποτελεί για εμάς μια πρόκληση στην οποία δεν θα μπορούσαμε να αντισταθούμε.
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού; Μάλλον όχι. Η εγχώρια αγορά είναι μικρή, κλειστή και άγονη ώστε το ρίσκο ενός εγχειρήματος προώθησης μιας πολιτισμικής καινοτομίας να είναι βιώσιμο.
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Αν όλα πάνε καλά με την πανδημία ελπίζουμε το φθινόπωρο να υλοποιήσουμε το δεύτερο πρότζεκτ μας στην Κοπεγχάγη.
Bio. Ο Νίκος και ο Lars Emil γνωριστήκαν έξω από έναν καθεδρικό ναό στο Santander της Ισπανίας το 2007. Ήταν από τα λίγα ταξίδια που είχαν πάει χωρίς τα όργανά τους αλλά η χημεία μεταξύ τους ήταν ακαταμάχητη. Όταν το 2008 η μοίρα τούς έφερε και πάλι κοντά δοκιμάσανε να παίξουνε μαζί και από τότε δεν μπορούνε να σταματήσουνε! Έχουνε κάνει κάμποσες μπάντες στην Κοπεγχάγη και τον Οκτώβριο του 18 που ο Lars επισκέφτηκε την Θεσσαλονίκη αδράξανε την ευκαιρία και σχηματίσανε ακόμη μία. Με τους υπόλοιπους γνωριστήκαν μέσα από συνεργασίες που είχε κάνει ο Νίκος στη Θεσσαλονίκη τα προηγούμενα τρία χρόνια.
Μέσα σε ένα μήνα στήσανε μια μπάντα, ηχογραφήσανε, παίξανε συναυλίες και γυρίσανε ένα μικρό ντοκιμαντέρ. Το εγχείρημα των Radical Inclusion αποδεικνύει πως όταν συνυπάρχουμε με βάσεις την αποδοχή και την εμπιστοσύνη και όχι την ιδιοτέλεια και την καχυποψία, τότε μικρά θαύματα μπορούν να συμβούν. Το όνομά τους δεν είναι τυχαίο. Αντιστέκονται σε μια κοινωνία για λίγους, δεν αρκούνται σε μια κοινωνία για τους πολλούς και διεκδικούνε μια κοινωνία για όλους. Πιστεύουνε πως αυτή είναι και η πραγματικότητα του πλανήτη απέναντι στο φαινόμενο της ζωής και προσπαθούνε να το μεταδώσουν σε όσους δεν μπορούν ή αρνούνται να το αντιληφθούν.
