Με μεγάλη χαρά ανακοινώνουμε την έκθεση “ΑΝΤΑΜΩΜΑ” των Καλλιόπη Λέρτα και Νικόλα Χαρολίδη που πρόκειται να πραγματοποιηθεί στον Χώρο Τέχνης ArteVisione-Nicos Chiotinis.
Τα εγκαίνια θα γίνουν την 1 Δεκεμβρίου 2025, 7-10μμ.
Διάρκεια έως τις 16 Δεκεμβρίου 2025.
Επιμέλεια: Γιάννης Κολοκοτρώνης
Οργάνωση: Νίκος Χιωτίνης
Ύλη, Λόγος και Συμβολισμός στην Καλλιόπη Λέρτα και στον Νικόλα Χαρολίδη
Η συνύπαρξη της Καλλιόπης Λέρτα και του Νικόλα Χαρολίδη στη ζωή και στην τέχνη είναι μια σπάνια συνομιλία ύλης και λόγου, μορφής και ρυθμού, όπου ο ένας συμπληρώνει τον άλλο όχι με ομοιότητα, αλλά με αντίστιξη. Στο έργο της Λέρτα, η μορφή μεταμορφώνεται σε ψυχικό τοπίο, ενώ στο έργο του Χαρολίδη, η ύλη αποκτά πνευματική διάσταση. Η Λέρτα διερευνά την εσωτερικότητα του βλέμματος, ο Χαρολίδης την υλικότητα της εμπειρίας. Μαζί συγκροτούν έναν διάλογο για την ανθρώπινη ύπαρξη, τον χρόνο και τη μνήμη, έναν διάλογο που ξεπερνά τα όρια της αναπαράστασης και μεταμορφώνει την καλλιτεχνική πράξη σε κοινή πορεία αυτογνωσίας.
Τα έργα της Καλλιόπης Λέρτα, είναι εικόνες μεταφυσικού στοχασμού πάνω στη φύση της ανθρώπινης υπόστασης. Τα όρια μεταξύ αναπαράστασης, αφαίρεσης και συμβολισμού διαλύονται σε μια πολυεπίπεδη εξερεύνηση της ταυτότητας, της μνήμης και της υπερβατικότητας. Έντονα χρωματικά πεδία και τονισμένη εκφραστικότητα, δημιουργούν έναν χώρο προσωπικό και ταυτόχρονα οικουμενικό. Οι μορφές της, αιωρούμενες ανάμεσα στη παρουσία και την απουσία αναδύονται μέσα από αφηρημένα ατμοσφαιρικά φόντα, μερικώς συσκοτισμένα ή υπερφωτισμένα, απροσδιόριστα και θολά με διαπεραστικά βλέμματα και αχνά περιγράμματα, για να δηλώσουν ότι η ταυτότητα δεν είναι σταθερή αλλά αναδιαμορφώνεται από τη μνήμη, την αντίληψη και τους εξωτερικούς παράγοντες. Η περιοδική χρήση φύλλων χρυσού στη μικτή τεχνική της, ιδιαίτερα σε έργα όπως Επίκληση στο Θείο και Αναμονή (2002), θυμίζει διακριτικά την βυζαντινή εικονογραφική παράδοση, ενώ ταυτόχρονα την ανατρέπει. Τα φωτεινά φύλλα χρυσού διαλύουν τη μορφή στην αφαίρεση, μετατρέποντας το σώμα σε διαδικασία ψυχικής μεταβολής. Στα έργα Ελπίδα στο Άγνωστο και Μπροστά στο Αναπάντεχο (1997), η Λέρτα εστιάζοντας στο ερευνητικό βλέμμα των μορφών μετατρέπει την όραση σε ενεργητική εμπλοκή με τον κόσμο. Δεν ζωγραφίζει απλώς αυτό που βλέπει αλλά ζωγραφίζει το πώς βλέπει, μετατρέποντας τη διαδικασία της αντίληψης σε βίωμα.
Αντίστροφα, ο Νικόλας Χαρολίδης, τολμηρός και ανήσυχος άνθρωπος, με πηγαίο χιούμορ και ελαφρά σκωπτικό ύφος, προσεγγίζει τη δημιουργία μέσα από την πυκνότητα της ύλης. Όταν μιλά για τα ταξίδια και τις περιπέτειες του βίου του, ανακαλεί εικόνες μιας Ελλάδας που αλλάζει από τις αλάνες της γειτονιάς στην αστική αποξένωση. Περιγράφοντας με γοητευτικό άμεσο λόγο τις περιπετειώδεις ιστορίες της ζωής του, που τον οδήγησαν σε πολλά και διαφορετικά σημεία του πλανήτη, είτε από επιλογή είτε από ανάγκη επιβίωσης, διαμόρφωσε μια προσωπικότητα γεωγραφική και πνευματική που βρήκε διέξοδο στην κατασκευαστική γλυπτική και πιο πρόσφατα, στον γραπτό λόγο.
Τα γλυπτά και οι κατασκευές του, μικρά αποσπάσματα ενός παγκόσμιου ημερολογίου, φτιαγμένα από ποικιλία υλικών, αναδεικνύονται μέσα από την απλότητα της λαϊκής χειροτεχνίας και την αυστηρότητα της βιομηχανικής αισθητικής. Έχουν ρυθμό, αρμονία και κατασκευαστική ακρίβεια. Κάθε έργο του μοιάζει με σταθμό ενός εσωτερικού ταξιδιού, σημείο συνάντησης εμπειριών και αναμνήσεων.
Στο Αρμονικό Σύμπλεγμα, για παράδειγμα, ο Νικόλας δημιουργεί μια κατασκευαστική αλληγορία: με μια αφαιρετική σουρεαλιστική σύνθεση καραβιού/λύρας, αποδίδει το σύμβολο του ταξιδιού και της αρμονίας, παραπέμποντας στα γεωγραφικά του ταξίδια και στη μουσικότητα της δημιουργίας. Το καράβι, σαν να έχει ξεπηδήσει από τα γεωμετρικά αγγεία της ελληνικής αρχαιότητας, σχηματοποιημένο και λιτό στις γραμμές του, μετατρέπει την βιωματική εμπειρία σε μορφή και μνήμη. Αντίστοιχα, στο Παράθυρο στη Σιταποθήκη, ο Νικόλας κωδικοποιεί τη συλλογική μνήμη, τη γη, το φως, τη μυρωδιά του σιταριού και του ξύλου, σαν τελετουργική επιστροφή στα πρωτογενή στοιχεία που διαμόρφωσαν τον ανθρώπινο μόχθο και τη δημιουργία.
Μαζί, Καλλιόπη Λέρτα και Νικόλας Χαρολίδης συνθέτουν δύο παράλληλους κόσμους στην κοινή τους πορεία. Η Λέρτα αναζήτησε την πνευματικότητα του βλέμματος, ο Χαρολίδης
την ουσία της ύλης. Συναντήθηκαν εκεί όπου η ζωή, η μνήμη και η τέχνη γίνονται ένα, στο σημείο όπου το άυλο αποκτά μορφή και η ύλη μεταμορφώνεται σε πνεύμα.
Γιάννης Κολοκοτρώνης
Καθηγητής Ιστορίας και Θεωρίας της Τέχνης
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών /Δ.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΛΕΡΤΑ – ΧΑΡΡΙΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Απόφοιτος Παντείου πανεπιστημίου. Σπουδές Ζωγραφικής δίπλα στον ζωγράφο Τάσο Ρήγα. Ελεύθερα εργαστήρια ζωγραφικής και Ιστορίας τέχνης σε Ελλάδα και Βρετανία. Δίδαξε επί σειρά ετών σε δημοτικά καταστήματα και σχολεία. Τέσσερις ατομικές εκθέσεις Ζωγραφικής, είκοσι ομαδικές και συμπόσια σε Ελλάδα, Τσεχία, Αυστρία και Λιθουανία. Επαγγελματικό μέλος, στην επιτροπή εποπτείας Ζωγραφικής, στην επιτροπή Πολιτιστικών δραστηριοτήτων και στην επιτροπή καλλιτεχνικής εκπαίδευσης του Επιμελητηρίου Εικαστικών τεχνών Ελλάδας. Στην ομάδα DIE SPIRALE της Αυστρίας και στο IPAC (διεθνή έκθεση καλλιτεχνών στην Πάρο) Συμμετοχή σε εκθέσεις και σεμινάρια στις ΗΠΑ.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΧΑΡΟΛΙΔΗΣ – ΧΑΡΡΙΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942. Πλοίαρχος υπερπόντιου εμπορικού ναυτικού. Αξιωματικός Ελληνικού και Κυπριακού πολεμικού ναυτικού. Επαγγελματική δραστηριότητα σε μεταξοτυπία και τυποβαφή υφασμάτων. Πολυετής παραμονή στις ΗΠΑ. Ενασχόληση με διαμόρφωση χρωματολογιών για οίκους μόδας σε Νέα Υόρκη. Πολυετής απασχόληση σε υπηρεσία κοινής ωφέλειας στην Οκλαχόμα των ΗΠΑ. Σπουδές και ενασχόληση σε γλυπτική και σχέδιο στις ΗΠΑ, με συμμετοχή σε εκθέσεις καθώς και αντίστοιχα στην Ελλάδα. Ενασχόληση τώρα στην Ελλάδα, εκ περιτροπής με γλυπτική και συγγραφή.
Artevione – Nicos Chiotinis
Πηλίου 5, Πλατεία Κολιάτσου. Αθήνα
Εγκαίνια Δευτέρα 01/12/2025, 7-!0 μ.μ.
Διάρκεια έως 16/12/2025
Ώρες λειτουργίας:
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 16:00-20:00
Τετάρτη, Σάββατο 11:00-!5:00.
Δυνατότητα πάρκινγκ στην οδό Κέας (πλαϊνός δρόμος).
