Στο δημοσιογράφο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΑΡΑΤΖΑ
Γνωρίσαμε τον ηθοποιό Παναγιώτη Τυροπάνη που συμμετέχει στην παράσταση “Αγαπημένο μου εγώ” του Αλέξανδρου Βαλκανά σε σκηνοθεσία Νίκου Αμουντζά.
Σε μια φιλική κουβέντα που είχαμε μαζί του τον γνωρίσαμε καλλίτερα,και σας τα παραθέτουμε…..
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα και διαμένει στην Αθήνα όπου και σπούδασε τόσο στην υποκριτική όσο και στην τεχνολογία.
Βλέποντας το βιογραφικό σας διαπιστώνω ότι έχετε σπουδάσει και εργάζεστε χρόνια στον τομέα της τεχνολογίας και της πληροφορικής. Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
Απλά γιατί ήθελα να γίνω. Τώρα, είτε “κατασκευάστηκα” να θέλω να γίνω ηθοποιός είτε θέλησα κάποια στιγμή σε πολύ μικρή ηλικία, βλέποντας την πρώτη ταινία στην τηλεόραση που με συνεπήρε. Δεν είμαι σίγουρος.
Η πιο παλιά στιγμή που θυμάμαι να συγκινήθηκα – ως παιδάκι – με ταινία ήταν όταν παρακολούθησα το “Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα”.
Ωστόσο νόμιζα ότι αυτό ήταν αυτονόητο. Πως όλοι θα θέλαμε να είμαστε ηθοποιοί, όπως και όλοι θα θέλαμε να είμαστε αστροναύτες. Οπότε αρχικά δεν το καλλιέργησα σαν σχέδιο για την ζωή μου. Μου φαινόταν ωραίο αλλά απρόσιτο όπως και το να πατήσω στο φεγγάρι.
Έχοντας ταυτόχρονα αγάπη και κλίση στις θετικές επιστήμες προσανατολίστηκα στο κομμάτι της τεχνολογίας με επιτυχία.
Κάποια στιγμή όταν ωρίμασαν οι συνθήκες αποφάσισα να σπουδάσω και ηθοποιός.
Το ερέθισμα λοιπόν ήταν ο κινηματογράφος. Προτιμάτε τον κινηματογράφο από το θέατρο;
Για μεγάλο διάστημα στα πλαίσια του “κρυφού πόθου” για την υποκριτική σκεφτόμουν ότι θα προτιμούσα τον κιν/φο. Παρακολουθούσα σπανιότατα θέατρο. Και το αστείο είναι ότι με “ενοχλούσε” που άκουγα ηθοποιούς που θαύμαζα να λένε σε συνεντεύξεις τους πως αγαπάνε περισσότερο το θέατρο. Δεν μπορούσα να το καταλάβω.
Μέχρι που είδα το 1998 τη “Λούλου” στο Ανοιχτό Θέατρο με τον Γιώργο Μαρίνο σε σκηνοθεσία Γ. Μιχαηλίδη. Τότε ο “κρυφός πόθος” εμπλουτίστηκε και με το θέατρο. Που από όταν ξεκίνησα τις σπουδές και μέχρι τώρα, ως ηθοποιός, το προτιμώ.
Μου αρέσει και ο κιν/φος αλλά η αναπόφευκτα αποσπασματική διαδικασία του, αφαιρεί από τον ηθοποιό την απόλαυση του να “ζει” από τον ρόλο μια άλλη πραγματικότητα. Βέβαια σε αποζημιώνει με την αφθαρσία της δουλειάς συνολικά. Είναι μια διαφορετική διαδικασία, που θα με ικανοποιούσε δημιουργικά περισσότερο, αναλαμβάνοντας πέρα από το να παίξω έναν ρόλο, και κάτι ακόμα – όπως το μοντάζ ή να τραβήξω με την κάμερα κάποια πλάνα όπου δεν παίζω.
Τι είδος θεάτρου σας αρέσει περισσότερο;
Μου αρέσουν όλα. Τώρα για το ποιο μου αρέσει περισσότερο, πιστεύω ότι στην πορεία της ζωής μου και ανάλογα με την εσωτερική μου κατάσταση θα προεξέχει ανά διαστήματα διαφορετικό είδος. Ας πούμε ότι στη δεδομένη στιγμή, όταν ακούω αυτήν την ερώτηση, μου έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό Ιονέσκο και Μπρεχτ.
Πού σας βρίσκουμε αυτήν την περίοδο θεατρικά;
Κατ’ αρχήν έχω την χαρά να συμμετέχω σε δεύτερη διανομή στην παιδική παράσταση “Έχω τις Λέξεις σου” που βασίζεται στο ομώνυμο παραμύθι της Σοφίας Στεκουλέα και παίζεται κάθε Κυριακή στις Πλειάδες στο Μεταξουργείο. Την θεατρική απόδοση και την σκηνοθεσία έκανε η Φωτεινή Βαμβούκη. Ο ρόλος που ερμηνεύω είναι ο Δίφθογγος που έχει χάσει τις λέξεις του από τον Ημιμάθεια. Είναι μια ξεχωριστή παράσταση που εξοικειώνει τα παιδιά με την γλώσσα μας και την ιστορία της και περνά πολύ σημαντικά μηνύματα.
Επίσης την προσεχή Παρασκευή στις 17 Γενάρη ξεκινά η παράσταση “Αγαπημένο μου εγώ” στην “Αθηναϊκή Σκηνή” όπου συνεργάζομαι με έναν εξαιρετικό σκηνοθέτη, τον Νίκο Αμουντζά. Το κείμενο είναι του βραβευμένου Αλέξανδρου Βαλκανά και είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Παίζω δύο κυρίως ρόλους που είναι κόντρα σε εμένα και είναι μια μεγάλη πρόκληση. Έχω επίσης την χαρά να συνεργάζομαι με τους εξαίρετους συναδέλφους ηθοποιούς Κωνσταντίνο Τσακανάκη, Μάνια Διαγούπη και Λαμπρινή Αγιαννίτου. Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά που πιστεύω θα συζητηθεί καθώς είναι ξεχωριστή τόσο η γραφή του κ. Βαλκανά αλλά και η σκηνοθεσία του κ. Αμουντζά.
Αν δεν ήσασταν ηθοποιός, τι θα θέλατε να είστε;
Πάρα πολλά. Ένας ακόμα λόγος που έγινα ηθοποιός.
Πείτε μου τι χόμπι έχετε εκτός θεάτρου.
Πέρα από τα μπάνια στη θάλασσα το καλοκαίρι, μου αρέσει αν προκύπτει κάποιο ερέθισμα να κάνω μοντάζ, π.χ. teaser/τρέιλερ θεατρικών παραστάσεων. Θα μου πεις σχετικό πάλι με το θέατρο είναι κι αυτό. Χμ… μου αρέσουν ακόμα οι ήσυχες βόλτες σε όμορφα μέρη, η μαγειρική και η μουσική.
Ποια είναι η γνώμη σας για την πολιτική;
Είναι κάτι που μας έχει πονέσει πολύ όλους ειδικά την τελευταία 10ετία. Πιστεύω ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλοι μας έχουμε εκφραστεί πάνω σε αυτό. Από εκεί και πέρα θα ήθελα να πω πως πρέπει τόσο η πολιτική όσο και εμείς οι ίδιοι να προσέξουμε να μην διχαστούμε.
Πού σας βρίσκουμε τώρα στα προσωπικά σας;
Αυτήν την περίοδο έχω ελάχιστο χρόνο για προσωπική ζωή ωστόσο καταφέρνω να αφιερώσω λίγες στιγμές να τις περάσω με δικούς μου ανθρώπους.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν έχω ετοιμάσει κάτι συγκεκριμένο προς το παρόν. Γενικά με ενδιαφέρει πρώτα να καταφέρω να ανταπεξέλθω βέλτιστα στις ευθύνες που έχω αναλάβει ήδη και μετά, Θεού θέλοντας, να έχω και άλλες ενδιαφέρουσες δουλειές.
Κλείνοντας θα θέλαμε να μοιραστείτε ευχές κι όνειρα για τη νέα χρονιά…
Εύχομαι να έχουμε υγεία πνευματική και σωματική και να μην παραιτούμαστε από το δικαίωμα στην χαρά. Όσο για τα όνειρα, να συνεχίσουμε να έχουμε, όπου χρειάζεται πιο ποιοτικά όνειρα και να τα μοιραζόμαστε και να τα ζούμε με αυτούς που θέλουμε.
