Από τα πιο όμορφα σκυλιά που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Αξιολάτρευτα ως κουτάβια, αλλά όσο μεγαλώνουν γίνονται τόσο όμορφα που σε καμιά περίπτωση δεν θα περάσουν απαρατήρητα. Θυμάμαι μάλιστα κάποια στιγμή που είχα κάνει βόλτα ένα νεαρό «Παλαιό» Αγγλικό Ποιμενικό στο κέντρο της Θεσσαλονίκης είχα- είχε δεχθεί τόσα βλέμματα που μόνο με σταρ της τηλεόρασης θα μπορούσαν να συγκριθούν. Ας πούμε όμως μερικά λόγια για αυτόν. Η καταγωγή του όπως λέει και το όνομα του είναι από την Αγγλία. Χρησιμοποιήθηκε ως φύλακας κοπαδιών, «δουλειά» που έκανε με μεγάλη επιτυχία. Σήμερα σχεδόν όλοι οι πληθυσμοί χρησιμοποιούνται ως σκύλοι συντροφιάς. Μεγαλόσωμος σκύλος (γύρω στα 55 με 61 εκατοστά ύψος) με πυκνό τρίχωμα, το χρώμα είναι κυρίως αποχρώσεις του γκρι-μπλε και λευκό. Τα μάτια του μέσα στο τρίχωμα είναι σκούρα μαύρα ή μπλε, ενώ τα μικρά αυτιά του χάνονται και αυτά μέσα στο πυκνό τρίχωμα. Ενώ είναι δυνατός και ρωμαλέος κατά τη γνώμη μου έχει αστείο βάδισμα αφού κουνά περίεργα τα οπίσθια του. Είναι καλός και προστατευτικός με την οικογένεια που ζει μαζί της. Θέλει συχνή περιποίηση του τριχώματος του, ενώ αν ζει έξω θέλει τακτικό (για τα δεδομένα των σκύλων) μπάνιο. Θέματα με την υγεία του δεν έχει σοβαρά αν και ενδείκνυται μια οφθαλμολογική εξέταση και ένας έλεγχος της κατ’ισχίον άρθρωσης. Εδώ να σημειώσουμε ότι η εκπαίδευση τους πρέπει να αρχίσει από μικρή ηλικία για να μην χάσουμε τον έλεγχο και ο «νεαρός» εξελιχθεί σε έναν μεγάλο απείθαρχο. Νομίζω ότι είναι ένας ιδανικός σκύλος για ανθρώπους που έχουν κήπο ή χρόνο για πολλές βόλτες και όρεξη για παιχνίδια. Αν κάποιος αποφασίσει ότι χωράει ένας τέτοιος σκύλος στη ζωή του, καλό θα είναι να ψάξει να βρει κάποιο καλό εξειδικευμένο κυνοτροφείο για να το αποκτήσει ή κάποια οικογένεια που έχει και τους δύο γονείς.
Κώστας Παρχαρίδης
