ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ 26/7 – 1/8/2021
Χώρος Παλαιού Καφενείου Οικογένειας Πλουμίδη
Ποταμός Αντικυθήρων (ώρες λειτουργίας: 19.00 -22.00)
Κείμενο: Δέσποινα Πανταζή
Μπαϊράκια-παντιέρες, φλάμπουρα είναι η τρέχουσα δράση του Ορίζοντα γεγονότων που θα καλύψει όλο το 2021, με δράσεις και εκθέσεις σε διάφορα σημεία της Ελλάδας.
75 Καλλιτέχνες έχουν φιλοτεχνήσει ισάριθμες παντιέρες με τη δική τους απόδοση της έννοιας της Ελευθερίας. Στην 4η πράξη της δράσης μας, διοργανώνεται έκθεση στον Ποταμό Αντικυθήρων, σε συνεργασία με την τοπική κοινότητα.
Ορίζοντας Γεγονότων Ομάδα Εργασίας Δέσποινα Πανταζή
Κωνσταντίνα Παρασκευοπούλου
Τα Μπαϊράκια, προεπαναστατικά κυρίως πολεμικά σήματα αναγνώρισης των διαφόρων μονάδων, στις κορυφές των βουνών, προέρχεται, εκ της τουρκικής bayrak και αυτή εκ παραφθοράς εκ της περσικής Μπαϊράκ σημαία.
Μονόχρωμα και ελάχιστα δίχρωμα υφασμάτινα σήματα, τριγωνικό σχήμα δηλαδή της φλόγας, αυτοσχέδια σημαία με σύμβολα κεντημένα ή ζωγραφισμένα στο πανί. Φράσεις που εμπνέουν και εμψυχώνουν…, αγιασμός για τις καινούριες σημαίες. Κρυμμένο νόημα που ξεσηκώνει τους επαναστάτες και οραματιστές – ΗΕΑ-ΗΘΣ-. Ιστορία που διδάσκει και εμπνέει, που γίνεται αφορμή δημιουργίας.
Ο κάθε Καλλιτέχνης “σήκωσε δικό του Μπαϊράκι” χαρακτηρισμός οποιασδήποτε εκδηλούμενης αντίδρασης ανεξαρτησίας επι οργανωμένης δράσης -το Μπαϊράκι της προσωπικής του ελευθερίας- απάντηση στην κρίση που περνούν οι ανθρώπινες ελευθερίες σαν τους Ακρίτες της Άγονης Γραμμής των Αντικυθήρων, οι οποίοι σαν “Αλλοι” σύγχρονοι ήρωες σηκώνουν τα Μπαϊράκια της Ελευθερίας στο δικαίωμά τους, να ζουν. Μέσα από εικόνες βγαλμένες απο προηγούμενες δεκαετίες, σε μια σκληροτράχηλη γεμάτη, αντιξοότητες πραγματικότητα. Στον απόκρημνο βράχο των Αντικυθήρων, στο σημείο που συναντιούνται το Αιγαίο το Ιόνιο και το Κρητικό Πέλαγος οι Καλλιτέχνες του Ορίζοντα Γεγονότων υψώνουμε τα Μπαϊράκια (φλάμπουρα, παντιέρες) σαν απάντηση στην απατηλή αλήθεια στην ελευθερία και στο όνειρο.
Χορηγός επικοινωνίας: polismagazino.gr
Σας παρουσιάζουμε τον εικαστικό Ανδρέα Γαβριλιάδη.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και αυτή τη στιγμή ζει και εργάζεται στη Ζάκυνθο και στην Αθήνα. Σπουδές άκτο και ΠΔΜ στη ζωγραφική, αλλά και ενασχόληση με τη θρησκευτική τέχνη διαφορετικών τάσεων. Διάφορες επιμορφώσεις σε ποικίλα θεωρητικά αντικείμενα, που αφορούν την τέχνη και τον πολιτισμό αλλά και τις θρησκευτικές παραδόσεις τόσο της Δύσης όσο και της ανατολής μαζί με την εφαρμογή τους. Τώρα εστιάζει στην παραγωγή του καλλιτεχνικού έργου, συνεχίζοντας να παίρνει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και πρότζεκτ ενώ έχει κάνει και δύο ατομικές. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι της αφαίρεσης με εξπρεσιονιστικά στοιχεία σε μια συνεχή αναζήτηση των μεταλλασσομενων δυνατοτήτων της, πέρα από την παραστατικότητα και το αντικείμενο. Η εξερεύνηση δηλαδή μιας άλλης πραγματικότητας πολύ πιο σημαντικής και ουσιαστικής.
Μπαϊράκι. Λέξη που συνδέεται όχι μόνο με την επανάσταση αλλά και με τη συμβολοποίηση ταυτοτητας-εμβληματος, που συνήθως δηλώνει κάτι. Η λογική της έπαρσης ενός τέτοιου συμβόλου σε περιοχές πούναι απομονωμένες αλλά σημαντικές τόσο γεωπολιτικά όσο και εθνικά και το γεγονός ότι αυτές οι περιοχές βρίσκονται σε μια θάλασσα που αμφισβητείται για διάφορους λόγους, δεν έχει παρά τουλάχιστον για μένα να κάνει με μια υπόμνηση που συνυφαίνει την επιβεβαίωση και προάσπιση μιας προσωπικής πράξης υπαρκτικής που μέσα από το συμβολισμό έχει κάποιες προεκτάσεις. Το μπαϊράκι που επέλεξα του Σταυρου του τάγματος του ναού της Ιερουσαλήμ, το εμπνεύστηκα απτή σχέση μου με αυτό, καθώς συμβολίζει τόσο την παρουσία του χριστιανικού στοιχείου στην ανατολή, αλλά περικλείει και πολλές άλλες παραμέτρους που αφορούν την ύπαρξη και λειτουργία και τις αρχές του συγκεκριμένου τάγματος. Η ιστορία και η ουσία της είναι μεγαλύτερη, δεν έγκειται σε μια απλή καταγραφή ιστορικής φύσεως. Το συγκεκριμένο που έφτιαξα κατασκευάστηκε εν τω γεννάσθαι σε Μονή στη Ζάκυνθο που έμεινα και που τυγχάνει να έχει υπάρξει και περιοχή ανάλογης παρουσίας δυτικών…
Ο κόκκινος Σταυρος φαίνεται ναχει μια ιδιαιτερότητα που ανακάλυψα στην πορεία. Φτιάχτηκε πάνω σε ένα ευτελές σεντόνι, με αυτοσχέδια μέσα, αλλά μέσα σε περιβάλλον που γεννήθηκε τελείως ουσιαστικά. Ίσως και εξαρχής. Παρότι σε πρώτη φάση φαίνεται σαν καταγραφή, μια διαδικασία που συναντάμε συχνά στην τέχνη η άλλου, εντούτοις είναι κάτι που προέκυψε βιωματικά και εκφράζει τουλάχιστον σε εκείνη τη φάση κάτι πολύ βαθύ όσο και υπαρκτό. Για μένα πέρα απ’ αυτο θα θελα να σημαίνει και ένα φόρο τιμής στην ύπαρξη αδελφοτήτων και ταγμάτων που με τις αρχές τους στήριξαν υψηλά ιδανικά και ιδεώδη. Επιπλέον το συγκεκριμένο έχει καθαγιάζει από τη θυσία πολλών, σε δύσκολα χρόνια καταδίωξης και πάντα θα μου θυμίζει τη θυσία του μέγα μαγίστρου στην Πύρρα από τον Παππα, αφού αρνήθηκε τις κατηγορίες που του είχαν κατασκευάσει κυρίως για πολιτικούς λόγους. Θέματα όπως η διαφοροποίηση, η συνωμοσία, η ανυπακοή στην πολιτική εξουσία, αλλά και τη θρησκευτική, η πίστη ως αίματος σε αρχές και αξίες, η αδελφοποίηση, η αίρεση, η θυσία που όμως έχει συνέπειες και για τους διώκτες αλλά παράλληλα εξασφαλίζει αθανασία, ήταν αυτά που ήθελα να σκέφτομαι όταν το έκανα. Ξεπερνά το προσωπικό αποκλειστικά και αγκαλιάζει και το συλλογικό. Έτσι, ομολογώ ότι χάρηκα πολύ που βρήκα αυτό το νήμα που με ενώνει και μαύτη την παράδοση… και παρότι φαίνεται ρομαντικό, είναι το μόνο που στηρίζει μια πίστη που διαχέεται στους αιώνες, τόσο αγνή και ουσιαστική, μαζί βέβαια και με το ελπιδοφόρο της μήνυμα.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση εικαστικών: Μπαϊράκια στην Άγονη Γραμμή – Αντικύθηρα και γίνεται η παρουσίαση της δουλειάς τους:
Henshaw Diane Vissers Wilma Αθανασίου Εύη Γαβριλιάδης Ανδρέας Δούναβη Ειρήνη Κουτρίδου Ειρήνη Νασιοπούλου Ντιάνα Πανταζή Δέσποινα Παρασκευοπούλου Κωνσταντίνα Σιδηροπούλου Σοφία Σουφλής Παύλος Χαμαλίδου Φωτεινή
