“Η φύση μπορεί να μας δώσει τα πάντα αρκεί να πλησιάσουμε πιο κοντά. Ο άνθρωπος για εμένα είναι κι αυτός ένα ανεξερεύνητο τοπίο που με σεβασμό και αγάπη θέλω πάντα να εξερευνώ.”
Ήταν ένα απόγευμα όπου ο ήλιος έκανε τα πάντα να λάμπουν σάν χρυσάφι. Βγήκα για περπάτημα με το 6 και πήρα το μονοπάτι που ανεβαίνει επάνω στο βουνό στα νταμάρια του Ψυχικού. Περπατωντας και εξερευνώντας το τοπίο άρχισαν μπροστά μου να εμφανίζονται επάνω στα βράχια διάφορες μορφές.
Ανακαλυψα τον Ινδιάνο την Αρκούδα τον πολεμιστή και τη γυναίκα με το βιβλίο. Το λιοντάρι τον αετό τον άνθρωπο του βράχου το προφίλ της γυναίκας. Το Θεό Πάνα της φύσης και συνεχίζω κάθε φορά που πάω να ανακαλύπτω ανάμεσα από τις σκιές και το φώς επάνω στα πετρώματα. Διαφορετικές εκπλήξεις όπως τις ονομάζω.
Ζούμε σε δύσκολες εποχές και από την αρχή κάθε στιγμή προσπαθούσα ζωγραφίζοντας να ξεπερνάω την ανασφάλεια και το άγχος της καθημερινότητας. Έτσι για εμένα ήταν κάθε φορά ένα ζωντανό παραμύθι με καινούργιες εκπλήξεις.
Σουρεαλισμός της φύσης λες και ξαφνικά τα μάτια μου άρχισαν να βλέπουν διαφορετικά. Ίσως από την ανάγκη μου να επικοινωνήσω άρχισα να ανακαλύπτω πολλά διαφορετικά πρόσωπα ανθρώπινα και ζώων επάνω στα βράχια. Ζωγραφιζω αυτήν την εποχή ασπρόμαυρα σχέδια των εκπλήξεων που μου κάνει η ίδια η φύση. Ένα ταξίδι σε κόσμους φανταστικούς που δεν έχει πολλά χιλιόμετρα. Είναι στη γειτονιά μου και όμως με γεμίζει με τόσα διαφορετικά στοιχεία που αισθάνομαι ότι κάθε φορά κάνω ένα καινούριο ταξίδι.
Η τέχνη στις δύσκολες στιγμές είναι ένα φάρμακο για την ψυχή του ανθρώπου. Οταν δημιουργώ ένα έργο μεταφέρομαι σε ένα δικό μου κόσμο και ξεχνάω γύρω μου τα πάντα. Είναι ένα μονοπάτι μοναχικό αλλά γεμάτο εκπλήξεις όπως τα μονοπάτια που περπατώ και εξερευνώ. Όλοι έχουμε ένα παιδί μέσα μας που μεγαλώνοντας το ξεχνάμε. Ο καλλιτέχνης όταν δημιουργεί ξαναζωντανεύει το παιδί μέσα του. Προσωπικά κάθε φορά που ζωγραφίζω σταματάει ο χρόνος και ξαναρχίζει όταν τελειώνω ένα έργο. Έχουν αλλάξει πολλά πια στην ζωή μας. Η ουσία είναι έστω και τώρα να εκτιμήσουμε την ύπαρξη του ανθρώπου της αγάπης της υγείας. Από πολύ μικρή είχα τη δική μου φιλοσοφία. Πάντα πίστευα ότι η κάθε στιγμή είναι μοναδική και δεν ξαναγυρνάει ποτέ. Είναι δική μας ευθύνη να την κάνουμε μια όμορφη ανάμνηση πιο πολύ τώρα.
Από πολύ μικρή ηλικία ζωγράφιζα και πάντα έβλεπα σε επιφάνειες σε τοπία ακόμα και σε πλακάκια του σπιτιού διάφορα σχέδια που είχαν μορφές. Θυμαμαι και στη Φλωρεντία της Ιταλίας όταν σπούδαζα στον τοίχο του δωματίου μου είχε σχηματιστεί μια φιγούρα από την υγρασία. Ένας κόσμος διαφορετικός από τη μία, φανταστικός αλλά και ρεαλιστικός αφού υπάρχουν οι σκιές και το φώς σαν δημιουργοί.
Η φύση μπορεί να μας δώσει τα πάντα αρκεί να πλησιάσουμε πιο κοντά. Ο άνθρωπος για εμένα είναι κι αυτός ένα ανεξερεύνητο τοπίο που με σεβασμό και αγάπη θέλω πάντα να εξερευνώ.
