Νικολέτα Καπετανίδου: “η μουσική είναι το μέσο επικοινωνίας, ο συνδετικός κρίκος με όλους τους ανθρώπους”

Η μουσική ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς;
Χάριν της μουσικής έχω βρεθεί σε πολλές διαφορετικές χώρες και έχω έρθει σε επαφή με πολύ διαφορετικές κουλτούρες από την δική μου.
Έχω τραγουδήσει σε πάνω απο δέκα γλώσσες, μουσική που γράφτηκε από συνθέτες που προέρχονται από όλο τον κόσμο σε κοινά διαφορετικών ηλικιών, κοινωνικών τάξεων, διαφορετικής εκπαίδευσης και μουσικού υπόβαθρου.
Η μουσική είναι το μέσο επικοινωνίας, ο συνδετικός κρίκος με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Πιστεύω πως όταν μια ερμηνεία έχει αλήθεια μέσα της και δεν είναι επιφανειακή μπορεί να μεταφέρει τρομερά συναισθήματα και να βρει καθολική ανταπόκριση.
Θεωρώ επίσης πραγματικά τυχερό τον εαυτό μου που έχω την ευκαιρία να συνεργάζομαι καθημερινά με ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη. Είναι συναρπαστικό να παρατηρώ τους δεσμούς που δημιουργούνται μεταξύ ανθρώπων που γνωρίζονται τόσο λίγο αλλά μέσω της μουσικής επιτυγχάνεται μεταξύ τους μια δίοδος ξεχωριστής επικοινωνίας και έκφρασης.

Ποιον μουσικό θαυμάζετε και γιατί;
Θαυμάζω όλους εκείνους τους νέους μουσικούς που δεν φοβούνται να κυνηγήσουν το όνειρό τους, παρόλο που είναι ενα πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο επάγγελμα, χωρίς ουσιαστικά καμία ασφάλεια από πλευράς σταθερότητας.

Που δεν φοβούνται να εκθέσουν τον εαυτό τους και να τον προσφέρουν ολόκληρο και αληθινό στον άλλο. Γιατί πιστεύουν στο μεγάλο και στο ιερό στοιχείο της μουσικής χωρίς να ενδιαφέρονται για τον προσωπικό αντίκτυπο που θα έχει στη ζωή τους.

Οι καλλιτέχνες γενικότερα που αφοσιώνονται στην τέχνη τους ειναι για μένα μια επαναστατική πράξη απέναντι στη ζωή και στην κοινωνία.

Δεν εννοώ φυσικά ότι ο καλλιτέχνις πρέπει να αποκόβεται από την κοινωνία, ίσα ίσα, ζει μέσα σε αυτή, εμπνέεται και μετατρέπει το βίωμα του σε τέχνη.

“Η μουσική είναι μία, οι μουσικοί πολλοί.” Πως θα περιγράφατε αυτή την πρόταση;
Η μουσική είναι μεν μία αλλά όταν ερμηνεύεται από διαφορετικούς ανθρώπους πιστεύω πως μπορεί να εκφράσει και διαφορετικά πράγματα.
Για παράδειγμα ας πάρουμε ένα μουσικό κομμάτι που ερμηνεύεται από δύο διαφορετικούς μουσικούς. Και οι δύο έχουν ακριβώς την ίδια παρτιτούρα αλλά η ερμηνεία του ενός δεν θα έχει καμία σχέση με του άλλου.
Πιστεύω ότι ο κάθε ερμηνευτής ως μια ξεχωριστή προσωπικότητα κουβαλάει μέσα του διαφορετικά βιώματα και βρίσκει στη μουσική ασυναίσθητα ίσως, τα στοιχεία εκείνα που του είναι οικεία και έτσι τα αναδεικνύει. Ακόμα και ο ίδιος άνθρωπος είναι δύσκολο να „αντιγράψει“ πλήρως τον εαυτό του και να πετύχει την πιστή αντιγραφή της ερμηνείας του στο ίδιο έργο σε κάποια άλλη στιγμή. Αυτό είναι το όμορφο στη μουσική, δίνει ανεξάντλητα περιθώρια στην προσωπική έκφραση!

Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη;
Ο Πολύβιος το έθεσε πολύ όμορφα και καίρια όταν κατέγραφε τις συνήθειες των Αρκαδίων,όταν έγραψε ότι η μουσική εξημερώνει τον άνθρωπο. Η μουσική δημιουργεί μια γέφυρα με τον εσωτερικό μας κόσμο, μας συνδέει με τα ανώτερα ένστικτά και εξυψώνει το πνεύμα μας.

Για μένα προσωπικά η μουσική είναι ανάγκη, είναι ένας πολύ δυναμικός τρόπος έκφρασης, μια παρηγοριά και ένα αντίβαρο απέναντι σε ό,τι άσχημο, σκληρό ή μικροπρεπές.

Πώς μπορεί ένας γονιός να ανακαλύψει το ταλέντο του παιδιού του στη μουσική;
Νομίζω πως κατά βάση όλα τα παιδιά θα πρέπει πρώτα να έρθουν με κάποιον τρόπο σε επαφή με την κλασσική μουσική, είτε μέσω της εκμάθησης κάποιου μουσικού οργάνου, είτε με τη συμμετοχή σε κάποια παιδική χορωδία και φυσικά με την παρακολούθηση συναυλιών κλασσικής μουσικής που απευθύνονται σε παιδιά.
Παράλληλα με τις μουσικές μου σπουδές στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης σπούδασα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ. και είχα τη χαρά να δοκιμάσω η ίδια να μυήσω παιδιά στην κλασσική μουσική. Είδα παιδιά τεσσάρων και πέντε ετών να συναρπάζονται και να γοητέυονται από την κλασσική μουσική σε δραστηριότητες μου με θέμα την όπερα.
Στη Φλωρεντία όπου ζω και εργάζομαι, πήρα μέρος τον Χειμώνα στο ειδικό πρόγραμμα για την Όπερα για παιδιά ηλικίας 6-15 ετών, στο οποίο παιδιά από όλη την Τοσκάνη έχουν την ευκαιρία να ασχοληθούν με ένα κλασσικό έργο ρεπερτορίου, όπως ο Ιπτάμενος Ολλάνδός του Βάγκνερ, να μάθουν τη μουσική καθώς και κάποια απο αυτά να συμμετέχουν ενεργά ως χορωδία στο έργο.

Είναι μια εκπληκτική εμπειρία να ακούς 1800 παιδιά από την πλατεία να τραγουδούν πριν από την έναρξη της παράστασης Βάγκνερ και να τους διευθύνει ο μαέστρος της όπερας!
Τα ερεθίσματα λοιπόν που θα λάβει ένα παιδί είναι πολύ σημαντικά για το ενδιαφέρον που θα επιδείξει το ίδιο για την μουσική και την προσωπική μουσική του εξέλιξη. Το ταλέντο για εμένα προσωπικά, είναι φυσικά μια γενετική προδιάθεση αλλά σε συνδιασμό πάντα με τη σκληρή δουλειά και την αφοσίωση. Δεν χρειάζεται φυσικά κάθε παιδί να γίνει επαγγελματίας μουσικός αλλά το θεωρώ πολύ βασικό ένας γονέας να φροντίσει ώστε το παιδί του να έχει τουλάχιστον ένα προσωπικό βίωμα με τη μουσική.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις;
Φυσικά και υπάρχουν και μάλιστα οι Έλληνες μουσικοί διαπρέπουν και αναγνωρίζονται σε διεθνές επίπεδο.
Σίγουρα οι υποδομές και η μουσική εκπαίδευση δεν είναι οι ιδανικές στην Ελλάδα, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία, παρόλαυτά το ελληνικό ταπεραμέντο και η ευαισθησία που διέπει τους Έλληνες μουσικούς, τους κάνει να ξεχωρίζουν όταν βρεθούν σε συνθήκες όπου μπορούν να καλλιεργήσουν και να εξελίξουν το μουσικό τους ταλέντο.

Διαπιστώνω με χαρά ότι όλο και περισσότεροι νεαροί μουσικοί αποφασίζουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στο εξωτερικό είτε με τη βοήθεια κάποιας υποτροφίας είτε με την ενίσχυση της οικογένειας και αποφοιτούν από Πανεπιστήμια με εξαιρετικές επιδόσεις, ενώ παράλληλα είναι εξίσου ανταγωνιστικοί στην αγορά εργασίας.

Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Αυτη τη στιγμή βρίσκομαι στην Όπερα της Φλωρεντίας στο Teatro del Maggio Musicale Fiorentino, στο καλλιτεχνικό μου σπίτι ήδη από την προηγούμενη χρονιά, για τις πρόβες της Τραβιάτας, στην εντυπωσιασκή παραγωγή του Franceso Micheli όπου ερμηνεύω τον ρόλο της Φλώρας, τον Νοέμβριο ακολουθεί ο ρόλος της Suora Dolcina στην όπερα του Πουτσίνι „Suor Angelica“ με την Maria Jose Siri στον ομώνυμο ρόλο, ενώ ανυπομονώ για την “La Bohème“ του Δεκεμβρίου, όπου θα ερμηνεύσω τον ρόλο της Μουζέτας υπό τη διευθυνση του Francesco Ivan Ciampa.

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε Μονωδία στο Κρατικό Ωδείο με την Ε. Κίνη ενώ παράλληλα φοιτά και στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ.

Κατόπιν συνεχίζει στο προπτυχιακό πρόγραμμα της Μουσικής Ακαδημίας “Hanns Eisler” του Βερολίνου ενώ με υποτροφία του Κοινωφελούς Ιδρύματος Α. Ωνάσης αποκτά στην ίδια Ακαδημία και τον μεταπτυχιακό της τίτλο με “Άριστα” στην Όπερα, υπό την καθοδήγηση των J. Varady και An. Fried.

Το 2018 έκανε το ντεμπούτο της στην Όπερα της Λυών ως “Ωραία Κοιμωμένη” στην όπερα του Οτ. Ρεσπίγκι, ενώ από την σαιζόν 2018-2019 ανήκει στο δυναμικό του νεανικού Ανσάμπλ της Όπερας της Φλωρεντίας, όπου τραγούδησε τον ρόλο της Σέντα στην διασκευή της όπερας “Ιπτάμενος Ολλανδός” του Βάγκνερ για παιδιά καθώς και τον ρόλο της Φλώρας στην “Τραβιάτα” του Βέρντι.

Στις εμφανίσεις της συγκαταλέγονται ρόλοι όπως η Μικαέλα στην Κάρμεν του Ζ. Μπιζέ (Ernst-Deutsch Theater, Αμβούργο 2018), Φιορντιλίτσι στην όπερα του Μότσαρτ Έτσι κάνουν όλες (Φιλαρμονική της Θουριγκίας, 2017) καθώς και Κοντέσα στους Γάμους του Φίγκαρο (Σούτζοου Κίνα 2016 με την Συμφωνική Ορχήστρα Jiangsu Performing Arts Group).

Έχει διακριθεί με δύο ειδικά βραβεία στους μουσικούς διαγωνισμούς “Competizione dell` Opera” στο Λίντς της Αυστρίας (2015) καθώς και στον “Giulio Perotti” στην Ουκερμούντε της Γερμανία (2012).