Νίκος Γιαννουλίδης: “Ψυχή… Αήρ… Φώς… Όλα για την Αγάπη…”

Κάθε συγγραφέας αντιμετωπίζει τις λέξεις σαν παιδιά του και αγαπάει εξίσου την κάθε μία από αυτές για διαφορετικούς λόγους. Υπάρχει ωστόσο ένα κείμενό σας που να σας είναι ιδιαιτέρως αγαπητό; Σίγουρα θα αδικούσα εάν επέλεγα κάποιο κείμενο. Είναι πνευματικά μου τέκνα η κάθε λέξη, πόσο μάλλον το κάθε ποίημα. Ωστόσο το ΜΑΝΑ ΠΑΤΡΩΑ ΓΗ από την ποιητική συλλογή Ελεύθερες Ψυχές που αφιερώθηκε στην Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού και κατ’ επέκταση σε όλους τους ελληνικούς πληθυσμούς Μικράς Ασίας, Ιωνίας, Καππαδοκίας, Ανατολικής Ρωμυλίας, Κωνσταντινουπολιτών, Ίμβρου, Τενέδου και της πολυπαθούς Κύπρου μας που ζητούν δικαίωση και μας υπενθυμίζει πως οι μόνοι αληθινοί σύμμαχοί μας και Σημαία μας είναι η Ιερά Παρακαταθήκη των Προγόνων μας.

Είναι δε συγκλονιστική η αφορμή της Σύλληψης του Έργου όταν το 2014 18 Απριλίου ημέραν Μεγάλη Παρασκευή στον Άγιο Παντελεήμονα Βότση και ενώ ο Επιτάφιος προχωρά ίσα με 150 μέτρα με βουρκωμένο τον Ουράνιο Θόλο. Μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα με πλήθος κόσμου να Συμπορεύεται των μηνυμάτων και της Ιεράς Μυσταγωγίας… Λέω μέσα μου Θεέ μου Χριστέ μου δως μου την Ευκαιρία να σηκώσω τρεις φορές τον Επιτάφιο. Ξαφνικά βρίσκομαι να σηκώνω τον Επιτάφιο τρεις φορές όπως απαιτεί το Έθιμο.

Συγκλονισμένος είπα μέσα μου. Στο Έρεβος. Στο Σκότος. Στο Χάος. Στα Τάρταρα να βρεθώ δεν φοβάμαι. Έχω τον Επιτάφιο φυλακτό. Να με ζώσουν με πύρινα Βέλη, από τον Ουρανό δεν φοβάμαι, Έχω τον Επιτάφιο.

Επιστρέφοντας σπίτι, συγκλονισμένος ανοίγω την τηλεόραση. Η ΕΡΤ 1 είχε ένα Αφιέρωμα Ντοκυμαντέρ για την Ίμβρο. Περιγράφοντας την ιστορία ενός Ίμβριου Έλληνα στην Αμερική Η.Π.Α. όπου έκανε αμύθητη περιουσία και διακαής πόθος του ήταν να επιστρέψει μίαν ημέραν στην Παλαίστρα των Αναμνήσεών του.

Στην Γενέθλια Γαία… Στο Σπίτι όπου Ανδρώθηκε… Με την Αλμύρα και τον Εσπερινό… Αγναντεύοντας και νιώθοντας την Αιγαιοπελαγίτικη Αύρα. Παίζοντας μες στις λάσπες πλάθωντας Όνειρα μες στο φως. Επέστρεψε ύστερα από 40 Ολάκερα χρόνια στην Παλαίστρα των Παιδικών του Χρόνων. Το Σπίτι δεν λύγισε στους Βαρβάρους., στα Καιρικά Φαινόμενα. (Στους Βαρβάρους και στους κατά καιρούς Επίδοξους Μνηστήρες).

Όταν όμως αντίκρισε τον Κύρη του Ύστερα από 15 λεπτά φυσικής Παρουσίας Σωριάστηκε. Αυτό ήταν η σπίθα. Έτρεμα σύγκορμα έως τα Τρίσβαθα της Ψυχής μου σε μίαν γωνίαν κουλουριασμένος και γυμνός και μέσα σε 3 ώρες κεραυνοβολημένος. Έγραψα το Εμβληματικό.. Επίκαιρο… Διαχρονικό… ΜΑΝΑ ΠΑΤΡΩΑ ΓΗ

Όπου στον Προτελευταίο Στίχο που είναι και το Στρατηγικό μου Βάθος, αυτοδιηγόντας την προσωπική μου διαδρομή, τι σημαίνει «Ιερή Ελλάς».

«Μάνα Πατρώα Γη με ένα Αλέτρι στον Ώμο σαν τον Σταυρό του Ιησού, θα οργώσω τους Ουρανούς μέχρι ο σπόρος της Ελευθερίας να Φυτρώσει. Και από τα Ματωμένα Χείλη, το Δάκρυ του Θεού… Φίλους και Εχθούς να Ενώσει…

Κάποιοι Γεννιούνται για να πεθαίνουν και κάποιοι Πεθαίνουν για να Ζούνε.

Στα Χέρια σου Αφήνομαι ΜΑΝΑ ΠΑΤΡΩΑ ΓΗ Να Ταξιδεύουμε μαζί έως την Άνοιξη το Ανέβασμα μαζί ως το Τέλος».

Ξεχωρίζει θεωρώ γιατί Αναδεικνύει τον Γεωφυσικό μας πλούτο και την Αποστολή μας ως Έθνος… Στον Χώρο και τον Χρόνο . Είναι μια μικρή Οδύσσεια. Μίαν Αποθέωση Ψυχών και Σωμάτων. Ενας Ύμνος εις την Αγάπη και την Ελευθερία, ένα Μανιφέστο αφύπνισης, Μίαν Επανίδρυση των Ψυχικών Πόλων που συνθέτουν την κοινωνική συνοχή του έθνους.

Η Ελευθερία ως ανάγκη διαχρονικότητας και συνθήκη καθημερινού Στοχασμού είναι μια πάλη ιδεωδών και μια πραγματικότητα που συνεχώς καλούμαστε να κατακτήσουμε. Γιατί ο πολιτισμός σαν την Αργώ κουβαλάει τις Ρίζες και συνθέτει την ταυτότητά μας, είναι Πνεύμα Αναδημιουργίας και Εξέλιξης. Το Απόσταγμα του Φωτός. Είναι ο Πλοηγός του Νόστου που αποκαλύπτει το Ταξίδι από την Λήθη στην Αλήθεια- καθιστώντας Μητέρα όλων μας την Ιεράν Ελλάνιαν Γαίαν.

Η Ελλάδα της Κρίσης και των όποιων προβλημάτων την ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια δημιουργεί σίγουρα δυσκολίες στον Βιοπορισμό κάθε ανθρώπου, πόσο μάλλον κάποιου που ασχολείται με την Τέχνη. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί ο κορωνοϊός. Ποια είναι η θέση σας; Πιστεύετε παρόλα αυτά ότι το δυσμενές κλίμα λειτουργεί επικουρικά ή ανασταλτικά όσον αφορά στην διάθεση για δημιουργία; Για την Ελλάδα του Σήμερα Για την Ελλάδα που χτυπήθηκε Ανελέητα. Για την Ελλάδα που γκρεμίστηκε. Η Ελλάδα που περιμένει την Κάθαρση ύστερα από την καταστροφή. Η Ελλάδα που πρέπει να κάνει την υπέρβαση για να εξελιχθεί. Μολονότι δημιουργούνται αντικειμενικές δυσκολίες ως προς τον Βιοπορισμό του κάθε δημιουργού. Πιστεύω όμως ότι μέσα από αυτήν τη μεγάλη δοκιμασία κρύβονται Δώρα Ουσίας. Γιατί μας δίνεται η δυνατότητα να ξαναγεννηθούμε μέσα από τις Στάχτες μας και να επινοήσουμε καινούρια συστήματα που θα μας δώσουν την ώθηση και την δυνατότητα να αναδείξουμε τα κρυμμένα χαρίσματά μας σκάβοντας εκ των έσω.

Αν επιλέγατε μια διαφορετική εποχή για να ζήσετε και να δημιουργήσετε, ποια θα ήταν αυτή και με ποιόν τρόπο πιστεύετε ότι θα εκφραζόσασταν καλλιτεχνικά; Εάν επέλεγα μιαν Εποχή Αυτή θα ήταν η Χρυσή Εποχή της Μοναδικής Συγκυρίας και ανεπανάληπτης Σύζευξης του Μεγίστου Φιλοσόφου όλων των Εποχών Αριστοτέλους και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο παμμέγιστος της οικουμένης συναντά τον κορυφαίοι του πνεύματος. Μέσα από την Ρωγμή του Χρόνου να Αναπαριστούσα Ζωγραφίζοντας τις συναντήσεις τους –Μοναδική Εμπειρία.

Ποια είναι η σχέση του δημιουργού με το έργο του; Όπως η σχέση του Γονέα με το παιδί του που πρέπει να το διαπαιδαγωγήσει να Αφιερώσει Χρόνο να σκαλίσει να το ποτίσει. Για να Αποδώσει Ευωδιαστούς Πολύχρωμους –το Νόστιμον Ήμαρ- Καρπούς. Γνώσης. Είναι μιαν Μυσταγωγία της ψυχής και διάπλασης Συνάμα.

Αν δεν ζούσατε στην Ελλάδα σε ποια χώρα θα νιώθατε πολίτης της; Στην Ιαπωνία Είναι ένα Έθνος Κράτος Πρότυπο με σεβασμό, Συνειδητότητα-  Πειθαρχία. Ξεχωρίζοντας δύο ουσιαστικά στοιχεία, την ευθιξία και την ευλάβεια, προστασία στο φυσικό περιβάλλον. Με αφορμή αυτήν την Αγάπη συνέστησα μίαν οικοτεχνία με παραδοσιακά γλυκά κουταλιού και την ονόμασα Αϊνού που στα Ιαπωνικά σημαίνει Ίωνες.

Είναι οι πρώτοι που αποίκησαν την Ιαπωνία το παραδέχονται οι ίδιοι οι Ιάπωνες, τιμώντας έτσι τις πολλές Ελλάδες ανά την υφήλιο. Ιαπωνία εξάλλου σημαίνει Άνω Ιωνία και Εθνικός Ποιητής των Ιαπώνων είναι ο Έλληνας Λευκάδιος Χερν. Οι Αϊνού είναι μια φυλή που ζει στην Νήσο Χοκάιντο με ιδιαίτερα ελληνοπρεπή χαρακτηριστικά. Ναύς και ταξιδευτές η Ιερή Ελλάς παντού.

Στην Κούβα επίσης, όπου Γνώρισα πώς κατασκευάζονται τα Πούρα.. το Ρούμι. Ο Χορός –Μιαν Αληθινή Πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων, η χαρά της Μέθης. Ο Έρωτας με ζωγραφισμένα ανεξίτηλα καρδιακά χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ  ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ  ΚΑΒΑΦΗΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ  ΚΑΛΒΟΣ

Ο Πολ Βαλερύ είχε πει: «το πρόβλημα με την εποχή μας είναι ότι το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν». Σε ποιους πιστεύετε ότι ανήκει το μέλλον; Το Μέλλον ανήκει σε αυτούς που το προετοιμάζουν. Σε αυτούς που Ζουν το Εδώ και Τώρα που Καινοτομούν Πρωτοπορούν που τολμούν και δεν φοβούνται να εκπληρώσουν ιδέες, οράματα και όνειρα  έχοντας την Λογική και τη Γνώση. Μέλλον μου λοιπόν, είναι το Παρών.

Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας ως συγγραφέας; Η Γυναίκα, ο Ερωτας, η Θάλασσα, ο Ελληνικός Πολιτισμός που σαν Αργώ κουβαλάει τις Ρίζες και συνθέτει την ταυτότητά μας. Είναι Πνεύμα Αναδημιουργίας και Εξέλιξης. Το Απόσταγμα του Φωτός. Ό,τι αγγίζει την ψυχή μου εμπεριέχει Αγάπη και Αλήθεια. Είναι το όλον. Λούζοντας τα Απόκρυφα Μονοπάτια της ψυχής μου και αποκαλύπτοντας τον Ανώτερο Δημιουργικό μου Εαυτό με φως.

Ποια είναι η αγαπημένη Θεματολογία στη δουλειά σας; Είστε ένας άνθρωπος με έμφυτη ευγένεια και εξωστρέφεια. Αγαπάτε τους ανθρώπους και με ταπεινότητα και καλοσύνη συναναστρέφεστε μαζί τους. Τι σας ενοχλεί στον σύγχρονο άνθρωπο; Και ποια η θέση σας με την Πανδημία του Κορονοϊού Covid 19 ; Η πλούσια Ιστορία μας, η Ιερά Ελλάς η μοναδική Αρμονική Εκστασιακή μαθηματική Ανυπέρβλητη Ουράνια, Ελληνική Γλώσσα … η Θάλασσα… ο Έρωτας… και εννοείται η Γυναίκα. Ο άνθρωπος έχει χάσει τον Προσανατολισμό του, την Πίστη στον Εαυτό του, την Επαφή με το Φυσικό Περιβάλλον, την Αγάπη του στην Πατρίδα… την Πίστη του (στον έναν και μοναδικό Σωτήρα μας Ιησού Χριστό) στον Θεό κατ’ επέκταση. Γι’ αυτό το μοναδικό χρέος που έχουμε είναι να επιστρέψουμε στον Ιησού Χριστό και την Αρχιστράτηγο του Έθνους μας την Θεοτόκο Παναγία μας. Επιστροφή λοιπόν στην Πίστη, την Παράδοση και στον Πολιτισμό. Επιστροφή στην Αρχέγονη Μήτρα όλων μας. Που είναι η Γαία. Γιατί η Ιεράν Γη γεννάει ανθρώπους. Οι άνθρωποι παράγουν προϊόντα. Τα προϊόντα παράγουν πολιτισμό. Και ο πολιτισμός Μαχητές που θα υπερασπισθούν την Ιερά Γαίαν. Είναι σημαντικό να πολλαπλασιάζονται οι άνθρωποι που αντιστέκονται. Η Ιστορία γεννά τα γεγονότα. Οφείλουμε να αντισταθούμε και να παλέψουμε μέχρι τέλους. Ξεχάσαμε να είμαστε Ελεύθεροι. Είναι το πρώτο ιδανικό του Πανελληνισμού. Έχουμε δημιουργηθεί για να είμαστε ελεύθεροι Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε μια πραγματικότητα όπου η Ελευθερία είναι μόνο μιαν Έννοια. Είμαστε Περικυκλωμένοι με τα δεσμά του Φόβου, των Παρανοήσεων, των Λανθασμένων Ιδεολογιών και του υλικού οφέλους. Υπακούμε στους κανόνες και τους Νόμους που θεσπίστηκαν προκειμένου να διαφυλαχθούν τα συμφέροντα των λίγων. Μας έκαναν να ξεχάσουμε ότι Είμαστε Ελεύθεροι να αλλάξουμε τις καταστάσεις γύρω μας. Προτάσσοντας το κοινό συμφέρον. Είμαστε ελεύθεροι να είμαστε αυτό που νιώθουμε χωρίς φόβο και χωρίς ενοχές. Ο εύκολος δρόμος είναι για το βολεμένο. Με ενοχλεί που οι άνθρωποι είναι σύγχρονοι σκλάβοι και υπηρέτες ενός ιδιότυπου συστήματος χωρίς αξίες, χωρίς αρχές, χωρίς προσανατολισμό. Κοινωνική ανοχή και απάθεια όπου η στάση των κοινωνιών εκάστοτε διαμορφώνει ενίοτε την έννοια Δημοκρατία. Ο ακήρυκτος πόλεμος της Ειρήνης που τον βάπτισαν Ελευθερία, Δημοκρατία, Θεσμούς (Επίπλαστη), όπου οι άνθρωποι περιφέρονται σαν σκιές.

Η ανθρωπότητα έχει διέλθει προς μια νέα πραγματικότητα όπου αμφισβητείται οντολογικά η έννοια του προσώπου και περιστέλλεται με διάφορα υπαλλακτικώς μεικτά προσχήματα, η Ελευθερία της βουλήσεώς του.

Είμαστε πειραματόζωα σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, ο οποίος τίκτει το άγνωστο, την αβεβαιότητα, τον μη έλεγχο όχι μόνον της απτής καθημερινότητας αλλά και του ίδιου τους εαυτού μας.

Η ιδιότυπη δικτατορία η οποία επιβάλλεται εξ αφορμής του εν λόγω κατασκευασμένου ιού του ελέγχου, καταλύει κάθε δικαίωμα ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας, κάθε μορφή αυτόβουλης ελεύθερης μετακινήσεως αλλά και της στοιχειώδους ελευθερίας έκφρασης, διατύπωσης γνώμης, με αποτέλεσμα, προϊόντος του χρόνου, να έχουμε καταστεί καθολικώς ανδράποδα, δίχως σκέψη, εξομοιούμενοι με μη όντα, εντολοδόχοι ενός αόρατου συστήματος, το οποίο υπόκειται στον πλήρη έλεγχο της Παγκόσμιας Ελίτ…

Η στρέβλωση του ανθρώπινου προσώπου, η βεβήλωση των ανθρώπινης ψυχής και ο εκμαυλισμός της συνειδήσεώς μας αποτελεί τον στόχο. Διαρκούσης της κυκλωτικής αυτής Επιθέσεως, η οποία εντείνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς –αφελληνισμός, εποικισμός, πτωχοποίηση, ανεργία, κατάθλιψη, έλλειψη προοπτικής- έρχεται να προστεθεί ο ιός, ο οποίος εργαλειοποιείται και αυτός για την περαιτέρω καθυποταγή των μαζών, στη στιγμή κατά την οποία, τόσο εις το πρώτο κύμα πανδημίας και εγκλεισμού βιώσαμε κραυγαλέες αντιφάσεις και μίαν εμπαθή και μονομερή επίθεση κατά της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.

Όχι – Όχι – Ένα Περίλαμπρο Όχι. Δεν υπογράφουμε τον θάνατο που μας ζητάνε. Αντίσταση και δόξα σε όσους δεν φοβήθηκαν το δόρυ του χρόνου να μπήξουν. Το μεγάλο προσωπικό μου κατηγορώ στους πραίτορες και τους συγκλητικούς που κρύφτηκαν πίσω από τις γραβάτες.. η υφιστάμενη Ελλαδική Εκκλησία που κρύφτηκε πίσω από τα Ράσα… Οι Πανεπιστημιακοί που κρύφτηκαν πίσω από πλακέτες και μετάλλια και οι Δικαστικοί που κρύφτηκαν πίσω από τις τηβέννους επενδύοντας στον Φόβο για να καθυποτάξουν Συνειδήσεις, Οράματα, Ανθρώπινες Ζωές.

Βρισκόμαστε, εκ των ων ουκ άνευ, εις ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, εις το οποίο πρέπει να επιλέξουμε τον τρόπο της ζωής μας, πλέον έφτασε η ώρα όπου καθίσταται επίκαιρο το εξής: «Ελευθερία ή Θάνατος»! Η μοναδική απελευθερωτική δύναμη είναι η προσευχή προς τον Κύριο μας, η μελέτη της Ιστορίας μας, ο Παραδειγματισμός από τα ηρωικά Πρότυπα μας και εν γένει η κριτική θέαση και ερμηνεία των γεγονότων δια να δυνάμεθα να ανανήψουμε και να παραμείνουμε άχρις εσχάτων ελεύθεροι. Αγωνιζόμεθα νυν, εν παντί και Πάντοτε άχρις εσχάτων.

Κλείνοντας την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση θα σας παραθέσω τον επίλογο του ποιήματος «Άνθρωπέ μου» από την Ποιητική μου Συλλογή «Ελεύθερες Ψυχές».  «Ψεύτικα Χαμόγελα  στημένες συνειδήσεις εγώ ποτέ δεν έμαθα να ζω με ψευδαισθήσεις. Παντού Σκιές και ο Φόβος να δικάζει. Το Αύριο να είναι Παρελθόν το Τώρα με τρομάζει».

Ο αντίποδας είναι η Περιφρούρηση της εθνικής μας ταυτότητας η κατάδυση εις την παράδοσή μας, η ανάδειξη του Αρχέτυπου των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και των Ηρώων του Έθνους μας. Διότι η ζωή μας με αρχέτυπο τον Σταυρωθέντα Χριστό, δέον όπως καθίσταται ισοβίως επαναστατική, ανατρεπτική και αγωνιστική εις τα πλαίσια του Κτίστου. Όλα αυτά επί καθημερινής βάσεως επί τη πράξει και όχι από καθέδρας.

Εν κατακλείδι, η διανοητική εγρήγορση, η πνευματική ανάνηψη θα επιφέρουν την πολυπόθητη αφύπνιση, την ψυχική ανακούφιση και την συν τω χρόνω, ανατροπή ή τουλάχιστον αναχαίτιση της πλήρους αλλοίωσής μας, μήπως και αναστηθούμε από την καθημερινή απονέκρωσή μας, ως ανθρώπινα όντα, πρόσωπα, επαγγελματίες, οικογενειάρχες, πολίτες.

Καθότι το 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Παλιγγενεσία του Έθνους μας όσο ποτέ άλλοτε είναι επιτακτικό να αντισταθούμε. Σαν μέρη του συνόλου και όχι σαν καταληκτικοί αριθμοί… Σαν παθητικοί δέκτες…  Όταν ρώτησαν τον Μεγάλο Νίκο Καζαντζάκη τους απάντησε πως «δεν γράφω ούτε με την καρδιά ούτε με το μυαλό αλλά με τους Νεφρούς. Προεκτείνοντας  την ρήση αυτή εγώ θα πω Ναι με Αίμα πρέπει να ξαναγράψουμε την Ιστορία.

Όπως το κόκκινο του Πάθους –όπως το κόκκινο της Δημιουργίας- όπως το κόκκινο του Έρωτα – όπως το κόκκινο της Επανάστασης να επανιδρύσουμε τις ψυχές μας. Και σαν τον Λαμπαδηδρόμο
Προμηθέα και με όχημα τις ένοπλες δυνάμεις του Ελληνισμού που είναι η Ιστορία μας , ο αστείρευτος πνευματικός πλούτος , η πλούσια παράδοσή μας, να ορίσουμε το μέλλον που είναι εφικτό. Είναι πραγματικό και αρμόζει στον Ηρωισμό του Γενετικού Κώδικά των Ελλήνων και την Ιδιοσυγκρασία του Έλληνα.

Η περηφάνια ενός Λαού δεν εξαντλείται στο συναισθηματικό καραβάνι του χρόνου που μας Σέρνει αλλά στη Γνώση, όπου προϋποθέτει Παιδεία- όπου προϋποθέτει Όραμα και ανθρώπους για να το υλοποιήσουν. Η Ελευθερία κατακτιέται. Δεν χαρίζεται.

Το Σπαθί μας είναι η Ιστορική Ευθύνη και πνευματική ενάργεια. Η Ιστορία είναι Χρησμός Δημιουργίας και οφείλουμε να αντιταχθούμε. Να ορθώσουμε Ανάστημα. Στο Κατώφλι μιας Νέας Εποχής πολλά υποσχόμενης –έστω κι αν ο δρόμος είναι Ανηφορικός.

«Η Αγάπη για τη Πατρίδα είναι Ισχυρότερη και από την Λογική», Όμηρος.

Ποιοι είναι οι λόγοι ή οι αφορμές που σας έδωσαν την ώθηση να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Η ανάγκη να εκφράσω τις βαθύτερες επιθυμίες της ψυχής και την πεμπτουσία της αποτύπωσης των συναισθημάτων. Και κυρίως να αναδείξω τη δύναμη της Ανάμνησης –από την Λήθη στην Αλήθεια- που βρίσκεται σαν Κάτοπτρο στο κέντρο του Πνευματικού Μονοπατιού της Αυτοανακάλυψης και της Αυτοπραγμάτωσης. Με θυμάμαι από 11 χρόνων να γράφω, να πειραματίζομαι, να σκαλίζω, να ψάχνω. Φύση ανήσυχη. Ψυχή ανυπότακτη.

Η αφορμή όμως που με εξέλιξε και άρχισα να γράφω ουσιαστικά με συνάντησε το 2001 ύστερα από ένα δυσάρεστο συμβάν. Ο απροσδόκητος χαμός της Θάλειας, μιας νέας κοπέλας 19 ετών από ανεύρυσμα, με συγκλόνισε. Στάθηκε λοιπόν η αφορμή και ο λόγος που αναμόρφωσε τον εσωτερικό μου κόσμο και ένιωσα την ανάγκη να εκφραστώ, να  και φυσικά να προσφέρω μέσα από στιγμές και προσωπικά γεγονότα. Είναι μιαν αυτοδιήγηση της ψυχής… η Ιθάκη μου τελειώνει το ταξίδι τώρα αρχίζει.

Με ποια προσωπικότητα της Τέχνης θα θέλατε να έρθετε σε διάλογο και μια αφορμή ποιο θέμα; Με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου τον μεγάλο Έλληνα δημιουργό καταξιωμένο σε ολάκερη την οικουμένη, ο οποίος ως Ελλάνιος Μυσταγωγός ανέδειξε την μουσική ως 5ο κλάδο των μαθηματικών. Υπενθυμίζοντας την μοναδική Λέξη – Αρμονία. Συγχρονίζοντας ένα ηχητικό πλαίσιο κραδασμών…

Το πώς συνέγραψε την Μυθωδία ως Συμπαντική Οδύσσεια προσφέροντας και υπενθυμίζοντας υπερκόσμια μηνύματα εις το Διηνεκές. Ελληνοκεντρικός, Ιδεοκεντρικός, Ανθρωποκεντρικός προορισμός.

Θα μπορούσατε να ασχοληθείτε με άλλη μορφή τέχνης εκτός της συγγραφής; Με τη φωτογραφία και τη σκηνοθεσία, που σπούδασα και με τη μουσική. Έχω πολλούς στίχους προς μελοποίηση.

Ποιες θα επιθυμούσατε να είναι οι προσωπικές σας σφραγίδες ως συγγραφέας; Να έβαζα και εγώ ένα λιθαράκι ως προς την ανάδειξη της Θεσσαλονίκης μας ως κέντρο παγκόσμιου πολιτισμού, δίνοντας Λόγο – Βήμα και Χώρο- στις χαρισματικές νέες Γενεές δημιουργώντας κυψέλες πολιτισμού. Να οδηγήσουν την Θεσσαλονίκη μας εκεί που όλοι ονειρευόμαστε. Οι νέοι, ο Νούς , η αιώνια Νιότη είναι το άσβεστο πυρ. Εισάγοντας την Καινοτομία, την Πρωτοπορία, την Εξωστρέφεια, τις Νέες Τεχνολογίες με αιχμή του δόρατος το Α.Π.Θ. Κτίζοντας πάνω στα ελληνοκεντρικά ιδεώδη Αρχών και Αξιών. Εισάγοντας την καθιέρωση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και την διδαχή της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας από την Α’ Δημοτικού.

Η Επιτυχία και η ουσιαστική, αποτελεσματική, ανταποδοτική Δημιουργία είναι θέμα Απόφασης Πίστης και Επιλογής και όχι τύχης. Ας επιλέξουμε, λοιπόν, την επιτυχία.

Ο Λαέρτιος έλεγε πως ο Πολιτισμός είναι Πολιτική Πράξη.

Τι είναι η Τέχνη για εσάς; Μια μορφή προσωπικής έκφρασης; Ανάγκη για Δημιουργία; Επικοινωνία ή κάτι άλλο; Είναι η αφορμή του να συναντάς τους ανθρώπους και να τους δίνεις χαρά. Είναι ύψιστο δώρο προσφοράς αγάπης και ανιδιοτέλειας.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ή και όνειρα; Στα προσεχή μου σχέδια είναι η συγγραφή ενός ιστορικού διηγήματος που αναφέρεται στην περίοδο 1939 – 1945, Κατοχή τότε όπως και τώρα. Η ποίηση στην πρώτη γραμμή. Επίσης όταν ορθοδρομήσουν όλα και βγούμε από την δοκιμασία του covid 19 ετοιμάζεται Έκθεση Ασπρόμαυρης Φωτογραφίας Πορτρέτων με ταυτόχρονη ποιητική παρουσίαση… Καθότι σπούδασα Φωτογραφία, Σκηνοθεσία.

Είναι η Αγάπη ο σκοπός της ζωής; Η αγάπη είναι τα πάντα διότι χωρίς αγάπη δεν υπάρχει ζωή, φιλία συνειδητή αδελφοσύνη,  Η αγάπη είναι το αλάτι της ζωής. Ο άνθρωπος που έχει την αγάπη αυτοσκοπό και την υπηρετεί σε όλες τις εκφάνσεις της λάμπει σαν τον Ήλιο. Να γνωρίζω τον άρρητο δεσμό της ζωής με την θεία αγάπη και της αγάπης με τη ζωή. Όποιος μισεί τον αδελφό του παραμένει στον θάνατο. Όπου η Αγάπη εκεί ο Θεός και όπου ο Θεός εκεί καμιάν Ανάγκην.

Αγάπη ίσον Αλληλεγγύη Ανιδιοτέλεια. Αυτό ίσως είναι το βαθύτερο μυστήριο όλων που πολύ λίγοι έχουν κατανοήσει. Αυτή η Αλήθεια όμως είναι κρυμμένη κάπου βαθιά μέσα μας. Το ξέρουμε κάποια στιγμή αλλά έχουμε χάσει την επαφή. Έχουμε ξεχάσει ότι τα πάντα είναι ενέργεια  και συνειδητότητα και ότι η Αγάπη είναι ο βασικός ιστός της ύπαρξής μας που διατρέχει όλη την ενέργεια και όλη την συνειδητότητα.

Με την επιστροφή των Μαρμάρων συμφωνείτε; Ή θεωρείτε ότι είναι καλύτερη διαφήμιση να βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο; Φυσικά συμφωνώ στον Επαναπατρισμό των πολιτιστικών θησαυρών γιατί ληστρικά, με δόλο κατέκλεψαν την πολιτισμική μας κληρονομιά οι Φραγκολεβαντίνοι, οι Ούνοι , οι Σάξονες, οι Οθωμανοί. Σε διάφορες χρονικές περιόδους ανά την Ιστορία ξέχασαν όμως κάτι. Η Ιερή Ελλάς είναι Σπόρος και οι Ρίζες μας είναι στον Ουράνιο Θόλο. Εκθεμελίωσαν και κατέστρεψαν ολάκερο τον πολιτιστικό μας πλούτο. Ναούς, Ιερά μνημεία, μοναδικά έργα τέχνης.

Θεωρώ πως πρέπει να βρίσκονται στον φυσικό τους χώρο που δεν είναι άλλος από την Πατρώα Γενέθλια Γαία. Βεβαίως και μπορούμε να καταστήσουμε την Ιερή Ελλάδα Κέντρο Παγκόσμιου Πολιτισμού. Θέλουν δεν θέλουν η Ιερή Ελλάς ήταν και είναι το παγκόσμιο αρχαιότερο Λίκνο διαφωτισμού ως τηλεδυναμική χωροχρονοπύλη του Απείρου. Από των Ελλήνων τα Ιερά διαχέεται τώρα άμεσα ΟΛΟΝ ΦΩΣ σε όλη τη γη μας.

Αυτά τα Ιερά είναι ενεργά, διασυμπαντικά, δυναμικά ως αιθερικοί αξιοθαύμαστοι υπερπυλώνες. Των Ελλήνων τα Ιερά εκπέμπουν αενάως υπερφώς ως θεραπευτικά Συμπναντικά κάτοπτρα. Η Ελλάς των ηρώων και των μυστών ως μούσα της Αγάπης είναι φωτοστεφανωμένη διότι ακτινοβολεί και επιφωτίζει τους πάντες και τα πάντα επί γης ως Ηλιοστεφής Κοσμοκρατόρισσα.

Εστίν ήμαρ ότε Φοίβος Πάλιν ελεύσεται και εις αεί έσεται.

Δύο εικόνες που δεν θα ξεχάσετε ποτέ; Η συνάντησή μου με τον Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι στα Γυρίσματα της Ταινίας στο «Μετέωρο Βήμα του Πελαργού» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου στο Αμύνταιο Φλωρίνης την 20η Δεκεμβρίου του 1990 με θερμοκρασία που άγγιζε τους -15 βαθμούς Κελσίου. Ήταν μια σκηνή που έπρεπε να πέφτει χιόνι και αφού δεν χιόνιζε έγινε με τεχνητό τρόπο… και στο διάλλειμα είχα την τύχη να γνωρίσω τον Πελώριο Μαρτσέλο Αρχοντικός Αγέρωχος, Μεσογειακός, Αριστοκρατικός. Χειραψία σφιχτή γεμάτη και το χαμόγελο γενναιόδωρο. Ανεξίτηλη εικόνα μοναδική και ατάραχος με μαύρη καμπαρντίνα.

Ήταν κατάκοιτος, εξαντλημένος ο παππούς μου. Από την μάχη που έδινε με τον καρκίνο στα πνευμόνια. Στο παλιό πετρόχτιστο σπίτι και ενώ καθόμουν γονατιστός δίπλα του κρατώντας τον σφιχτά το χέρι, δεν έφυγα ούτε στιγμή . Με χαμογέλασε  με τα μάτια… ατάραχος. Ψέλλισε «λίγα κεράσια». Ήθελε κεράσια Εκείνη την εποχή δεν είχαμε κεράσια. Το ημερολόγιο έδειχνε 8 Ιουνίου 1988 και αφού ξέσπασε μια Ανοιξιάτικη Μπόρα –ίσως ήθελε να ξεπλύνει τη Θλίψη και τον Αποχωρισμό- άχνιζαν τα τζάμια, καταρρακτώδης τροπική… Μύρισε το χώμα από τη βροχή.

Κρατώντας σφιχτά το χέρι μου ζήτησε μια τελευταία επιθυμία. Πουλόπομ φέρου ένα μολύβι και ένα χαρτόπου και αφού αποχαιρέτησε (ψελλίζοντας) έναν έναν τα αδέλφια- όλοι τους κεκοιμημένοι- ήρθαν να τον πάρουν μαζί τους. Ήταν 16 Αδέλφια εκτός από τον Χείλων εν ζωή αδελφό του  που είχε απομείνει. Μου έγραψε στα Ρωσσικά το ονοματεπώνυμό του και πέθανε Γιαννουλίπ Νικολαί Παναγιώτοβιτς . Ο λόγος, όταν συνέβη ο ξεριζωμός από την Τραπεζούντα εγκαταστάθηκαν στο Νοβοροσίσκ. Η Ψυχή πεθύμησε την Αλήθεια και εκεί που θέλει να Ανήκει… Συγκλονίστηκα.

Υπάρχουν κανόνες και όρια στην Τέχνη; Δεν υπάρχουν στην Τέχνη και στην Ποίηση όρια. Είναι η σύνθεση των αντιθέσεων.. Το Αιώνιον. Το Διαυγές. Το Αφθαρτον.

Αν έπρεπε να «ντύσετε» μουσικά ένα οδοιπορικό στη ζωή σας ποιο τραγούδι θα επιλέγατε; Επειδή η προηγούμενή μου ενσάρκωση ανάγεται στην Τοσκάνη… και μάλλον διόλου τυχαία το 1996 στο Βερολίνο έτυχε να γνωρίσω από κοντά τον Λουτσιάνο Παβαρόττι και συγκεκριμένα στο EL GRECO στην Κεντρική Πλατεία του Βερολίνου, δούλευα σαν Barman. Είχαμε ρεζερβέ την Εθνική Ιταλία ποδοσφαίρου και σαν GUEST STAR έκανε την Είσοδό του ο Μύθος Λουτσιάνο Παβαρότι και τραγούδησε ζωντανά ΚΑΡΟΥΖΟ. Αυτό με Ακολουθεί Παντού.

Ποιο είναι το Αγαπημένο σημείο από την πόλη σας; Η Θεσσαλονίκη είναι ένας αδαμάντινος κρίκος… Ένα περιδέραιο ομορφιάς. Αισθητικής, Πολιτισμού που συνδέει τον Μύθο με την Ιστορία. Όσο την ζεις τόσο πιο πολύ την ποθείς. Το ELECTRA PALACE είναι σημείο Αναφοράς –Ενατένισης και σύνδεση του Γαλάζιου της Θάλασσας με το Μπλε του Ουρανού. Ταξιδεύω έχοντας στην κορυφογραμμή του Ονείρου το Ολόν Λάμπω (Όλυμπο) του αιθερικού Ολύμπου.