Μάριος Λεβέντης
Καθώς περνούν τα χρόνια, αδυνατούμε να εστιάσουμε στις ουσιαστικές πλευρές της ζωής. Η προσοχή μας καταλαμβάνεται και συλλαμβάνεται από ανούσιες και επιφανειακές ανησυχίες. Κι ενώ οι ευκαιρίες για βαθύτερη κατανόηση και αληθινό νόημα βρίσκονται μπροστά μας, εμείς στρεφόμαστε σε κάθε λαμπερό θόρυβο, αποφεύγοντας την ουσία. Τίποτα δεν το βλέπουμε ίσια· όλα στραβά τα κοιτάμε. Ας σταματήσουμε να νομίζουμε ότι γέρνει το κάδρο. Η οπτική μας είναι που παραπαίει. Η παραμορφωμένη αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο ταλαντεύεται συνεχώς. Σαν πλοίο που βγαίνει στ’ ανοιχτά με πολλά μποφόρ.
Κι όσο κι αν προσπαθούμε να διατηρήσουμε τον ρυθμό μας, δεν καταφέρνουμε να βρούμε την ισορροπία. Οι σκέψεις μας αναταράσσονται διαρκώς από τις αναγκαιότητες και τις πρόσκαιρες ικανοποιήσεις. Βυθιζόμαστε στην επιφάνεια, ενώ η ουσία κυλά κάπου αλλού, μακριά από τις εύκολες λύσεις, τους επιδερμικούς προβληματισμούς και τις εφήμερες απολαύσεις. Ίσως πιστεύουμε πως με το να τα προσπερνάμε όλα, αφήνοντας τη ματιά μας να περιπλανηθεί σε άψυχα και άστοχα αξιοθέατα, κάπως αποζημιωνόμαστε. Αλλά μάλλον απαξιωνόμαστε. Η πτώχευση της σκέψης θριαμβεύει. Όσες επιδείξεις κι αν κάνουμε για τα ρηχά και επιπόλαια μακροβούτια μας, αν δεν μάθουμε να επιπλέουμε με αρχοντιά στα βαθυστόχαστα, δεν θα μπορέσουμε ν’ απαντήσουμε στις απορίες μας. Και το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι οι σωστές απαντήσεις, αλλά οι λάθος ερωτήσεις.
Ας αναγνωρίσουμε, επιτέλους, ότι το πρόβλημα δεν είναι ο κόσμος γύρω μας, αλλά η κατακλυσμιαία αδυναμία μας να τον δούμε με καθαρή και σταθερή ματιά. Το βλέμμα στον ορίζοντα απαιτεί συνειδητή προσπάθεια. Χρειάζεται εσωτερική εργασία, εγρήγορση, επίβλεψη και επιλεκτικότητα. Όταν πάψουμε ν’ αναζητούμε νάρκισσους καθρέφτες και ευτελή θεάματα, όταν εστιάσουμε πράγματι σε ό,τι έχει σημασία, σε ό,τι μας αποκαλύπτει κάτι για τον ρόλο μας στη ζωή, τότε θα δούμε πως ούτε ο γιαλός είναι στραβός, ούτε στραβά αρμενίζουμε.
