Γιώργος Χατζηαγόρου: “Η ζωγραφική είναι μία εικονοποίηση των εσωτερικών μου συναισθημάτων και ποιημάτων”

“Εύχομαι να γυρίσουμε πάλι στους κανονικούς μας ρυθμούς και να ανοίξουν πάλι όλοι οι χώροι τέχνης που έχει ο κόσμος τόσο ανάγκη.”

Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Ξεκίνησε όταν οι λέξεις, όταν τα λόγια στα οποία θεωρώ ότι δεν είμαι ιδιαίτερα καλός αποφάσισαν να γίνουν εικόνες. Μία εικονοποίηση των εσωτερικών μου συναισθημάτων και ποιημάτων.

Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Δεν ξέρω αν μπορώ να ενταχθώ κάπου, σε ένα κίνημα. Τα έργα για μένα είναι μία αρένα συναισθημάτων. Ένα βήμα έκφρασης και ένας λόγος ύπαρξης.

Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Κυρίως από τον άνθρωπο. Τον υπαρκτό, το διαβάτη, κάτι που με τράβηξε σ’ ένα ποίημα ή σε μία ταινία, μια τυχαία έκφραση κάποιου ομιλητή. Γενικά ο εσωτερικός αλλά και ο εξωτερικός άνθρωπος.

Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Πολλοί και ποικίλοι. Αυτό αλλάζει και με τα χρόνια. Νομίζω ότι θα μπορούσα να αναφέρω εκατοντάδες ονόματα πολλά από τα οποία δεν είναι μόνο από τη ζωγραφική και την τέχνη. Θα αναφερθώ μόνο στους πρώτους που με επηρέασαν να ξεκινήσω αυτή την διαδρομή. Μιχαήλ Άγγελος, Φρανσίσκο Γκόγια, Βλαντίμιρ Βελίσκοβιτς και Φράνσις Μπέικον.

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Να ξυπνώ κάθε πρωί και να συνεχίσω να αγαπώ και να δουλεύω με τον ίδιο ζήλο όσα και αν είναι τα καθημερινά εμπόδια.

Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Δεν είναι καλή (η σχέση της) ούτε ιδιαίτερα αποδεκτή. Και στο δημόσιο χώρο πολύ περιορισμένη και όταν είναι, είναι “επιλεκτική”.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Να γυρίσουμε πάλι στους κανονικούς μας ρυθμούς και να ανοίξουν πάλι όλοι οι χώροι τέχνης που έχει ο κόσμος τόσο ανάγκη.