“Μια φωτογραφία μπορεί να κρύβει από πίσω λέξεις, έννοιες, σκέψεις και ίσως το πιο σημαντικό να καταφέρει να προβληματίσει. Μου αρέσουν οι φωτογραφίες που με ταξιδεύουν, μου δίνουν ερεθίσματα για περαιτέρω σκέψη.”
Σε ποιά ηλικία ανακάλυψες ότι σε “έλκει” ο φακός; Από τις πρώτες τάξεις του σχολείου με γοήτευε η εικόνα και η αποτύπωσή της στο φιλμ. Οι πρώτες οικογενειακές διακοπές στα ελληνικά νησιά αποτέλεσαν νομίζω την αφορμή να ξεκινήσω να ενδιαφέρομαι για τη φωτογραφία. Θυμάμαι πάντα τη μικρή Kodak της μητέρας μου που μας συντρόφευε σε οποιαδήποτε δραστηριότητα, εκδρομή ή κοινωνική εκδήλωση και που πάντα με κυρίευε μια ακαταμάχητη επιθυμία να την περιεργαστώ και να ανακαλύψω τον κόσμο μέσα από αυτήν.
Το σπίτι όπου μεγάλωσα ήταν γεμάτο από φωτογραφίες. Στον κενό μου χρόνο έτρεχα στο ντουλάπι με τα φωτογραφικά άλμπουμ και τα ξεφύλλιζα. Μέσα από τις φωτογραφίες “ταξίδευα”, δημιουργούσα του μυαλού ιστορίες και έδινα αφορμή στη φαντασία μου πραγματικά να καλπάσει. Νομίζω αυτό ήταν το στοιχείο που με γοήτευε από την αρχή στη φωτογραφία… η δυνατότητα που μου έδινε να ταξιδέψω μέσα από αυτήν και να φανταστώ! Αργότερα, στα εφηβικά μου χρόνια η φωτογραφία ξεκίνησε να αποτελεί το προσωπικό μου ημερολόγιο. Μου άρεσε να γράφω και να σημειώνω το κάθε τι που συνέβαινε και θεωρούσα ότι ήταν σημαντικό για έμενα. Τα κείμενα αυτά μου άρεσε να τα συνοδεύω και με φωτογραφικό υλικό… αργότερα στα φοιτητικά μου χρόνια η φωτογραφική μου μηχανή έγινε το μοναδικό ημερολόγιό μου.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Δεν πιστεύω ότι κάποιος γεννιέται για να γίνει το οτιδήποτε. Τα πράγματα εξελίσσονται μέσα από ένα συνδυασμό καταστάσεων και αναγκών που δημιουργούνται στην πορεία της ζωής μας. Προσωπικά, για εμένα εν δυνάμει καλλιτέχνης είναι ο οποιοσδήποτε νιώθει, νιώθει την ανάγκη να σταθεί και να ακούσει τον ήχο της θάλασσας ή να κάνει μια παύση, να ταξιδέψει με το μυαλό με αφορμή έστω και ένα φαινομενικά αδιάφορο οπτικό ερέθισμα. Αυτά σε συνδυασμό με την ανάγκη που μπορεί να γεννηθεί για εξωτερίκευση σκέψεων, προβληματισμών, συναισθημάτων καθιστούν για εμένα τον εν δυνάμει καλλιτέχνη. Από εκεί και πέρα για να καταφέρει κάποιος να εξελίξει την καλλιτεχνική του φύση χρειάζονται και άλλα στοιχεία όπως η παρατήρηση, η τριβή με το μέσο, η επιμονή, η αντίληψη, η αγάπη για αυτό που κάνει. Επίσης, βασικό συστατικό ως προς την καλλιτεχνική εξέλιξη είναι η αλήθεια του ίδιου του καλλιτέχνη και η προσήλωσή του ως προς μια ουσιαστική και ανιδιοτελή έκφραση.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Αλήθεια
Μια φωτογραφία… χίλιες λέξεις; Ιδανικά μια φωτογραφία μπορεί να κρύβει από πίσω λέξεις, έννοιες, σκέψεις και ίσως το πιο σημαντικό να καταφέρει να προβληματίσει. Μου αρέσουν οι φωτογραφίες που με ταξιδεύουν, μου δίνουν ερεθίσματα για περαιτέρω σκέψη. Δεν μου αρέσουν οι φωτογραφίες που όσο εντυπωσιακές και αν είναι κυρίως μέσω ευστοχών αισθητικών επιλογών, μένουν σε αυτό που βλέπω δίχως να μου δίνουν την ευκαιρία να σκεφθώ παραπέρα.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Σίγουρα ανοιχτό ως προς τα ερεθίσματα και ιδιαίτερα στην καινούρια πληροφορία.
Τοπία, στιγμές, πρόσωπα, φύση, γάμοι, νυχτερινά κέντρα…. είναι όλα αυτά μαζί… ο φωτογράφος; Έχω επιφυλάξεις κατά πόσο ο φωτογράφος μπορεί να είναι όλα αυτά. Ξεκινώντας κάποιος τη διαδρομή του στην φωτογραφία ίσως έχει την εντύπωση ότι η φωτογραφία είναι ένα ενιαίο πράγμα. Όσο προσχωρεί όμως και εμβαθύνει στο μαγικό της κόσμο ανακαλύπτει πόσα διαφορετικά μονοπάτια μπορεί να υπάρχουν. ‘Ένας πρώτος πολύ βασικός διαχωρισμός μπορεί να είναι η εμπορική σε σχέση με την καλλιτεχνική φωτογραφία. Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο φωτογραφίζουμε; Η εμπορική φωτογραφία επιχειρεί να περάσει ένα πολύ συγκεκριμένο μήνυμα που καθορίζεται από τον εντολέα. Το μήνυμα στην περίπτωση αυτήν πρέπει να ξεκάθαρο, σαφές δίχως περιθώριο για περαιτέρω ερμηνεία ή προβληματισμό και με απώτερο σκοπό να κατευθύνει τη σκέψη ή την συμπεριφορά του θεατή. Αντίθετα, η φωτογραφία ως μέσο έκφρασης ή καλλιτεχνική φωτογραφία εξυπηρετεί τις ακριβώς αντίθετες αξίες. Στην καλλιτεχνική φωτογραφία η προσωπική οπτική, η φαντασία, η δυνατότητα του θεατή να συμμετάσχει ενεργά στο έργο μέσω και της προσωπικής του ερμηνείας είναι μερικές από τις βασικές της αξίες. Η καλλιτεχνική φωτογραφία θα πρέπει να δημιουργεί ερεθίσματα για σκέψη, να προβληματίσει, να αφήνει το περιθώριο και να παρέχει το δικαίωμα στο θεατή να οδηγηθεί μόνος του σε ένα πιθανό συμπέρασμα.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Η ολοκλήρωση κάποιων project που ήδη έχουν ξεκινήσει και είναι εν εξελίξει όπως το Common Routes και αφορά σε ένα φωτογραφικό οδοιπορικό στα βαλκάνια το οποίο πραγματοποιώ με μια μικρή ομάδα φωτογράφων τα τελευταία χρόνια αλλά και η περαιτέρω εξέλιξή μου στο χώρο των εικαστικών και συγκεκριμένα στην ζωγραφική και το video art.
Σύντομο βιογραφικό:
Ο Γιώργος Ασημακόπουλος γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται. Η συστηματική του ενασχόληση του με την φωτογραφία ξεκίνησε το 2005, λίγο μετά την επιστροφή από την Αγγλία και την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού του (ΜΒΑ) στη Διοίκηση των επιχειρήσεων επικοινωνία και το Marketing.
Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και projects ενώ παράλληλα εργάζεται πάνω σε προσωπικές θεματικές ενότητες. Ιδρυτικό μέλος της φωτογραφικής ομάδας Common Routes και Green project team, δεν χάνει την ευκαιρία να λαμβάνει μέρος σε φωτογραφικά οδοιπορικά και projects στο εξωτερικό, συνδυάζοντας τις δυο μεγάλες του αγάπες, το ταξίδι και τη φωτογραφία.
Ίδρυσε τη φωτογραφική ομάδα Fokal, όπου δίδαξε φωτογραφία για πέντε χρόνια. Σήμερα είναι συνιδρυτής και διδάσκει στη σχολή φωτογραφίας Διαδρομές, ενώ παράλληλα διευρύνει τις γνώσεις του πάνω στην Τεχνη μέσω της ολοκλήρωσης των σπουδών του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας
