Βαγγέλης Ρουβολής: “Η τέχνη είναι πάντα αποδεκτή… Άλλωστε δηλώνει τη θετική πλευρά της ζωής”

“Προσπαθώ να δημιουργώ μέσα από συνεχή έρευνα. Άλλωστε η τέχνη για μένα είναι μια περιπέτεια, ένα ταξίδι, όχι απαραίτητα ο στόχος. Κι αυτό που βιώνεις στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού είναι κάτι μαγικό.”

Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Απο μικρός μου άρεσε η ζωγραφική και προσπαθούσα συνέχεια να σχεδιάζω πράγματα που έβλεπα γύρω μου… Αποφάσισα να ασχοληθώ αργότερα, όταν κατάλαβα πως δεν θα μπορούσα να ζω χωρίς να νιώθω αυτή τη χαρά. Τη χαρά που δίνει η τέχνη πέρα από το αποτέλεσμα που μπορεί να προκύπτει.

Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Αρκετά ρεύματα επηρέασαν κατά καιρούς τη δουλειά μου και διαμόρφωσαν τη σκέψη μου για την τέχνη. Πιό κοντά όμως στον χαρακτήρα μου θα έλεγα είναι η αφαίρεση. Ο Εξπρεσσιονισμός σαν διαδικασία με εκφράζει ίσως περισσοτέρο, αλλά δεν νομίζω πως μπορώ να εντάξω την δουλειά μου σ’ ένα συγκεκριμένο ρεύμα. Προσπαθώ να δημιουργώ μέσα από συνεχή έρευνα. Άλλωστε η τέχνη για μένα είναι μια περιπέτεια, ένα ταξίδι, όχι απαραίτητα ο στόχος. Κι αυτό που βιώνεις στην διάρκεια αυτού του ταξιδιού είναι κάτι μαγικό.

Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Από μιά ανάγκη μου να εκφράσω πράγματα και συναισθήματα που γεννιούνται μέσα μου, μια βαθιά εσωτερική προσπάθεια να μιλήσω και να επικοινωνήσω μέσα απο χρώματα και σχήματα. Αφορμές και αιτίες που δημιουργούν αυτή την ανάγκη θα μπορούσα να πω ότι είναι πολλές. Είναι πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου αλλά και στην προσωπική καθημερινή μου ζωή.

Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Σίγουρα, θαυμάζω πολλούς. Από τους δασκάλους της Αναγέννησης μέχρι τους σύγχρονους καλλιτέχνες της γενιάς μου. Πέρα όμως από τους ζωγράφους και τα ρεύματα, έχουν επηρεάσει τη δουλειά μου και συνεχίζουν να το κάνουν προσωπικότητες και από άλλους χώρους της τέχνης. Μουσικοί, συγγραφείς, ποιητές. Εχουν παίξει κι αυτοί το ρόλο τους στην καλλιτεχνική σκέψη μου. Θα έλεγα, επίσης, πως είμαι απέναντι σε καθετί το συμβατικό, το στατικό. Γι’ αυτό πιο πολύ με γοητεύουν οι ασυμβίβαστοι καλλιτέχνες. Αυτοί που προσπαθούν να ξεπεράσουν τα κλισέ και τους κανόνες… Και είναι πολλοί.

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Θα έλεγα ίσως το να ξεπερνάω τον εαυτό μου, να γίνομαι πιο ουσιαστικός. Είναι σημαντικό για μένα να αφήνω πίσω μου στερεότυπα και προκαταλήψεις που δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν την τέχνη και της επιλογές της. Να προσπαθώ να ξεπερνώ τα όρια της κλασσικής έκφρασης και όσα έχουν να κάνουν με αυτή.

Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Η τέχνη είναι πάντα αποδεκτή. Ετσι πρέπει να είναι. Αλλωστε δηλώνει τη θετική πλευρά της ζωής. Προσπαθεί να μιλήσει και να πεί, πως αυτά που συμβαίνουν στη ζωη μας δεν είναι όλα άσχημα. Ότι γύρω μας δεν υπαρχει μονο ψέμα, βία και υποκρισία, και ότι μέσα απο τη μουσική, τη ζωγραφική, το θέατρο οι άνθρωποι επικοινωνούν, προσπαθώντας μαζί να δούν τη καλή πλευρά. Να αντικρίσουν την αληθεια, την ομορφιά, την ελπίδα. Αυτή είναι η αγωνία της τέχνης. Ωστόσο, σήμερα, αυτοί που ενδιαφέρονται πραγματικά, δυστυχώς, είναι οι λίγοι.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Οταν με το καλό και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες τελειώσει όλο αυτό που ζούμε, σχεδιάζω να κάνω μια ατομική έκθεση στην Αθήνα. Επίσης, συμετέχω σε μια καλλιτεχνική ομάδα με κοινές απόψεις για την τέχνη και είναι πολύ πιθανό να δείξουμε την δουλειά μας σε κάποιες πόλεις του εξωτερικού.