Χριστίνα Ζωϊκίδου
μια εμπνευσμένη λογοτέχνης
Η Χριστίνα Ζωϊκίδου, προσφυγικής καταγωγής από Πόντο και Ραιδεστό Ανατολικής Θράκης, από νωρίς φανέρωσε τις λογοτεχνικές της ανησυχίες. Από τα παιδικά της χρόνια το βιβλίο αποτέλεσε έναν αχώριστο φίλο της…
Το 1995 συμμετέχει στο διαγωνισμό πολιτιστικού συλλόγου νοσοκομείων Θεσσαλονίκης και παίρνει το πρώτο βραβείο στην ποίηση, με ένα συμβολικό ποσό 5.000 δραχμών και μια συλλογή βιβλίων από τον διοικητή της, κ. Καλτσίδη. Τον Αύγουστο του 2014 ένα εξαιρετικά δυσάρεστο γεγονός την κλονίζει και βρίσκει διέξοδο στην παλιά της αγάπη, τη δημιουργική γραφή.
Το πρώτο της βιωματικό διήγημα “Το θαύμα του φλουριού” συγκινεί τον τότε υπουργό υγείας κ. Κουρουμπλή που την συγχαίρει θερμά.
Το 2015 προσφέρει εθελοντικά τη βοήθεια της στην Προσφυγική Δομή της Ειδομένης και γράφει το χρονογράφημα “Ειδομένη. Το χρώμα του πόνου”.
Υπήρξε μαθήτρια Νοσηλευτικής στο 424 ΓΣΝΕ όπου έκανε την πρακτική της άσκηση στο χειρουργικό τμήμα, με διευθυντή τότε τον αρχίατρο κ. Πολυράκη.
Σήμερα παράλληλα με διηγήματα, μυθιστορήματα και ποιήματα, γράφει και παραμύθια που μαγεύουν τους μικρούς και ενθουσιάζουν τους μεγάλους.
Ποιήματά της έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Η Χριστίνα Ζωϊκίδου είναι ακόμα μέλος της Ευξείνου Λέσχης Ποντίων Θεσσαλονίκης. Πρόσφατα, στη Διεθνή Ημέρα Ποίησης, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Εκδοτών Β.Ε. Χαράλαμπος Μπαρμπουνάκης της δίνει βήμα απαγγέλοντας το ποίημα “Το περιστέρι της Ειρήνης”, ενθουσιάζοντας τους παρευρισκόμενους, ακόμα και τον ακριβοθώρητο στιχουργό Φίλιππο Γράψα.
Το Περιστέρι της Ειρήνης
Μια μέρα είδα ένα άσπρο περιστέρι,
που πετούσε ψηλά σε γαλανό ουρανό
και σιγοτραγουδούσε ένα γλυκό σκοπό.
Το πέταγμα το απαλό, το θαύμασα πολύ
και άπλωσα λίγα ψίχουλα στο χέρι, κοντά μου για να ‘ρθει.
Μα εκείνο πήγε και κάθισε σε ένα κλαδί ελιάς
και μου μίλησε αληθινά, με λόγια από καρδιάς.
Ελπίδα να ‘χεις μέσα σου, αγάπη και ειρήνη να ποθείς
θυμό, φθόνο και κακία στη ψυχή σου, να μη καταδεχθείς.
Γιατί καράβι είναι η καρδιά, που προσδοκά
να βρει ένα απάνεμο λιμάνι αγάπης,
πουλί είναι η σκέψη που απλώνει φτερά
ελεύθερη σε όλα της γης τα πλάτη.
Τότε θα γίνει ο κόσμος μια απέραντη αγκαλιά
θα γεμίσει ο ουρανός με λευκά περιστέρια
θα ενώσουμε τα χέρια μας για την αδελφοσύνη
και όλοι μαζί θα χτίσουμε γέφυρα για να διαβεί η ειρήνη.
Με αυτά τα λόγια πέταξε μακριά το άσπρο περιστέρι και φεύγοντας “έγραψε” με την ουρά του ένα μήνυμα στ’αγέρι.
Ειρήνη, αγάπη και ομόνοια να έχετε μεταξύ σας, γιατί
αυτό είναι το χρυσό κλειδί για την ευτυχία στη ζωή σας!
