Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Μερικά μπορεί να τα έχουμε διαβάσει, κάποιο μπορεί να το είδαμε στο σινεμά, άλλο στο θέατρο και για κάποια ίσως διαβάσαμε ενθουσιώδεις κριτικές. Η ουσία είναι μία, τα βιβλία που ακολουθούν έκαναν αίσθηση και σύσσωμοι οι βιβλιοκριτικοί στην χώρα μας τα κατέταξαν ως κορυφαία. Κορυφαία της ελληνικής λογοτεχνίας κατά τη δεκαετία 2010-2019.
Η λίστα που ακολουθεί δεν είναι με αξιολογική σειρά. Φτιάχτηκε με γνώμονα την πρωτοτυπία του θέματος τους, την χρήση της γλώσσας, τις κριτικές που έχει αποσπάσει κάθε βιβλίο, τις πωλήσεις του, τα βραβεία που έχει πάρει και την μετάφραση/ κυκλοφορία του στο εξωτερικό.
- Μένης Κουμανταρέας “Η σειρήνα της ερήμου” (Πατάκης)
Το τελευταίο βιβλίο του Έλληνα λογοτέχνη που έμελλε να κυκλοφορήσει μετά την δολοφονία του. Και αυτό το βιβλίο είναι ένα μεγάλο ταξίδι στον κόσμο του Κουμανταρέα, έναν κόσμο με περίεργους τύπους, ονειρικούς κόσμους, ταξιδιάρικη διάθεση, βόλτες στην πόλη και πάντα με μια κριτική ματιά.
- Ρέα Γαλανάκη “Η άκρα ταπείνωση” (Καστανιώτης)
Το βιβλίο που πρόσφατα απέσπασε το βραβείο Μπαλκάνικα και περιγράφει τα πρώτα χρόνια της ελληνικής κρίσης, μας θυμίζει γιατί η Γαλανάκη είναι η πιο σπουδαία, ίσως, συγγραφέας του σύγχρονου ελληνικού κόσμου, πραγματικού και φανταστικού.
- Μάρω Δούκα “Γιατί εμένα η ψυχή μου” (Πατάκης)
Το να συνοψίσεις αυτά που θέλεις να πεις σε ένα διήγημα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Μην υποτιμάτε ποτέ τα διηγήματα. Και η Μάρω Δούκα – όταν το 2012 έβγαλε αυτήν την συλλογή διηγημάτων, απέδειξε ότι δεν είναι μόνο η εκπρόσωπος του μεγάλου ιστορικού μυθιστορήματος. Τα 17 αυτά διηγήματα που τα είχε γράψει μέσα στα τελευταία 20 χρόνια, μιλούν: για την κρίση που ερχόταν, για την ανεργία, την απώλεια, τη μοναξιά, τους πολιτικούς πρόσφυγες, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, τους μετανάστες, τον πόλεμο, την κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς σ’ ένα εφιαλτικό, αν και άδηλο, μέλλον. Αλλά και για την αλληλεγγύη, την αγάπη, την αναζήτηση, τη μνήμη, τον λόγο και την τέχνη που επιμένουν…
- Ζυράννα Ζατέλη “Ηδονή στον κρόταφο” (Καστανιώτης)
Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στα Ελληνικά γράμματα η Ζυράννα εντυπωσίασε. Και σαν περσόνα αλλά και ως συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1951 στην Θεσσαλονίκη και έζησε εκεί ως το 1969 που τελείωσε το Λύκειο. Τρία χρόνια μετά, σπούδασε θέατρο και εργάστηκε ως ηθοποιός στο θέατρο και στο ραδιόφωνο, μα τα εγκατέλειψε γρήγορα. Το 1973 μετά από περιπλάνηση στο εξωτερικό βρέθηκε στην Αθήνα. Το ενδιαφέρον της στράφηκε στο γράψιμο και το 1984 κυκλοφορεί την “Περσινή αρραβωνιαστικιά”, το πρώτο της βιβλίο με διηγήματα. Το 1993 καθιερώνεται με το μυθιστόρημα “Και με το φως του λύκου επανέρχονται”, το οποίο βραβεύεται τον επόμενο χρόνο με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Έκτοτε έχει πάρει κι’ άλλα βραβεία, και έχει μεταφραστεί σε πολλές χώρες του κόσμου. Η “Ηδονή στον κρόταφο” είναι ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ του μαγικού πολύχρωμου κόσμου της Ζυράννας Ζατέλη.
Εδώ είναι όλα: