Επιμέλεια: Εύα Πετροπούλου Λιανού
**ΕΓΩ**
Το χώμα, που συλλαμβάνεται στο αμπάρι του χειμώνα, Τώρα γεννά και τή φλόγα και μια μούσα.
Τα άνθη της ροδακινιάς ρίχνουν τα πέταλά τους, χρυσά –
Το ρέμα γελάει με τις πέτρες. Μέσα από ρωγμές στο χρόνο, οι πράσινοι αντάρτες ξεσηκώνονται,
Αψηφώντας τους αρχαίους νόμους.
**II**
Ο Μάης ξημερώνει στη φωτιά του ροδόδεντρου,
Καλαμιές χορεύουν πέρα από τις ακτές τους. Ιτιές ταλαντεύονται σαν να ακούν φτερωτές χορωδίες,
Το ποτάμι μέσα από ένα ελαφρύ κοκκίνισμα γίνεται μπλε.
Ο ήλιος ζυμώνει την άνοιξη σαν επιχρυσωμένη σκόνη
Και τρέφει όλα τα έμβια όντα.
**III**
Οι σπόροι θρυμματίζουν παγωμένες αλυσίδες,
Τα μυρμήγκια βαδίζουν με τα ηλιόλουστα λάφυρα.
Το χιόνι σκουπίζει τα τελευταία απομεινάρια,
Το ποτάμι απλώνεται σαν τα φύλλα
Ένας καθρέφτης γυαλισμένος,
Εκεί που κάθε κλαδί αναστέλλεται ..
Δέκα χιλιάδες μάτια που παρακολουθούν.
Απόδοση στα ελληνικά
Εύα Πετροπουλου Λιανου
Encountering May* by Anna Keiko
**I**
The soil, conceived in winter’s hold,
Now births both flame and muse.
Peach blossoms shed their petals gold—
The stream laughs with the stones.
Through cracks in time, green rebels rise,
Defying ancient laws.
**II**
May dawns in rhododendron fire,
Reeds dance beyond their shores.
Willows sway with feathered choirs,
The river blushes blue.
Sun kneads the spring to gilded dust,
And feeds all living things.
**III**
Seeds shatter frozen chains,
Ants march with sunlit spoils.
Snow sweeps the last remains,
The river spreads its foil—
A mirror polished clear,
Where every branch suspends
Ten thousand watching eyes.
