Καλώς ήρθες στο Polismagazino.gr Λίγα λόγια για εσένα και για αυτό που κάνεις, σαν μια πρώτη γνωριμία. Καλώς σας βρήκα. Κατάγομαι από την πόλη της Δράμας, όπου και μεγάλωσα μέχρι τα 18 μου. Από εκεί και πέρα, ξεκίνησα τις προπτυχιακές μου σπουδές στην Κέρκυρα, στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών. Από πολύ μικρή ηλικία συνειδητοποίησα ότι κεντρικό άξονα της ζωής μου αποτελεί η μουσική. Έτσι κι ακολούθησα το δρόμο αυτό, τραγουδώντας, παίζοντας πιάνο, συνθέτοντας, διδάσκοντας.
Πότε ξεκίνησες την ενασχόληση σου με τη μουσική και ποια ήταν τα πρώτα ερεθίσματα σου; Η ενασχόλησή μου με τη μουσική ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια του δημοτικού, σε ένα ωδείο της πόλης μου, με μαθήματα κλασικού πιάνου και θεωρία της μουσικής, Όμως, όντας σε ένα οικογενειακό περιβάλλον πλημμυρισμένο από μουσική, με δύο γονείς και δύο πολύ μεγαλύτερα αδέρφια να παίζουν ποικίλα μουσικά όργανα και να τραγουδούν, ένιωσα την έλξη μου για τη μουσική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δεν είναι λίγα τα ντοκουμέντα της εποχής, στα οποία παίζω πιάνο, τραγουδάω, αυτοσχεδιάζω. Ακόμα, θυμάμαι χαρακτηριστικά την ανυπομονησία μου για το συμπαθέστατο δάσκαλο της μουσικής που είχε αναλάβει τη μουσική εκπαίδευση των αδερφών μου. Εκείνοι προσπαθούσαν να αποφύγουν το μάθημα, κι εγώ δεν έβλεπα την ώρα να τρυπώσω στην ώρα της παράδοσης και να παρακολουθήσω, όσο βέβαια ήταν δυνατό σε μία τόσο μικρή ηλικία!
Ποια είναι η πρώτη σου μουσική ανάμνηση; Νομίζω ότι πρώτη μου μουσική ανάμνηση είναι να ακούω τη μητέρα μου να παίζει πιάνο. Θυμάμαι αμυδρά που ήθελα να χορέψω κάθε σκοπό που έπαιζε. Μάλλον δεν είναι τυχαίο που αντιδρούσα περισσότερο όταν άκουγα από εκείνη το ‘Summertime’ του George Gershwin, μέσα σε τόσα διαφορετικά τραγούδια. Είναι το κομμάτι που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου, ο δε ήχος από τον τρόπο της μαμάς παραμένει ανεξίτηλος..
Ποια ήταν η πιο καθοριστική στιγμή, όπου ένιωσες ότι η μουσική θα είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής σου; Πολύ δύσκολο να την προσδιορίσω.. Ήταν κάτι που αντιλήφθηκα από πολύ νωρίς, λογικά υποσυνείδητα. Μπορώ όμως να σας πω ότι στα χρόνια του λυκείου, όταν ενημερώθηκα για τα μουσικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα, πίστεψα ότι η δυνατότητα ακαδημαϊκών σπουδών πάνω στη μουσική, ενδεχομένως να μου άνοιγε επιπλέον επαγγελματικούς δρόμους, γεγονός που επιβεβαιώθηκε στη μετέπειτα καλλιτεχνική και διδακτική μου πορεία.
Ποιες είναι οι πιο σημαντικές μουσικές επιρροές σου που σε οδήγησαν να δημιουργείς με τον τρόπο που δημιουργείς σήμερα; Θυμάμαι κάτι κυριακάτικα μεσημέρια της εφηβείας, όταν έφευγαν βόλτα οι γονείς μου, κι έτρεχα να ακούσω στο πικάπ τις μαζούρκες του Frédéric Chopin. Νομίζω ότι ο μεγάλος αυτός ρομαντικός συνθέτης υπήρξε ο πρώτος μου μουσικός έρωτας που επηρέασε σημαντικά τον τρόπο της μουσικής μου αίσθησης. Δε γίνεται όμως να μην αναφερθώ στην Aziza Mustafa Zadeh, σε αυτή τη συγκλονιστική μουσικό από το Αζερμπαϊτζάν, που έπαιξε για μένα τον πιο καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση του μουσικού μου στυλ. Η Aziza έχει ένα μαγικό τρόπο στο να παρουσιάζει standards μέσα από τη μοναδική καλλιτεχνική προσωπικότητά της, με αποτέλεσμα οι διασκευές της να αναδεικνύουν τα original κομμάτια με μία καινοτομική ενέργεια, καθιστώντας τα κατά κάποιο τρόπο ως νέα συνθετικά έργα.
Σε “τρομάζει” η έννοια της επιτυχίας ή της αποτυχίας; Χμμ.. Θα μπορούσα να ομολογήσω ότι με τρομάζει η έννοια της επιτυχίας ή της αποτυχίας, μόνο με έναν υποκειμενικό προσδιορισμό των εννοιών αυτών. Αντιλαμβάνεστε ότι ένας μουσικός της τζαζ, ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο- πόσο μάλλον στα πλαίσια της ελληνικής σκηνής-, έχει επιλέξει αυτόν το δρόμο, ακριβώς επειδή δεν τον απασχολεί το να πορευτεί σε μία mainstream, συνεπώς ευρύτερα αποδεκτή, καλλιτεχνική κατεύθυνση. Υπό αυτήν την έννοια, η επιτυχία και η αποτυχία που συνδέονται με εκφάνσεις άλλου τύπου καλλιτεχνικής διαδρομής, σίγουρα απέχουν από το ενδιαφέρον μου παρασάγγας.
Λίγα λόγια θα θέλαμε για την πιο πρόσφατη κυκλοφορία σου. Το ‘Crama’ αντιπροσωπεύει τη μέχρι τώρα πορεία μου, τα ακούσματά μου, τις επιρροές μου. Μέσα στο δίσκο, ενώνονται ο κόσμος της τζαζ και της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Τραγουδάω, παίζω πιάνο, διασκευάζω και ενορχηστρώνω αγαπημένα τραγούδια, με την τιμητική συμμετοχή σπουδαίων μουσικών, στιχουργών, συνεργατών και σίγουρα φίλων. Θα έλεγα ότι το ‘Crama’ φανερώνει ένα κράμα σε επίπεδο ψυχοσύνθεσης, προσωπικότητας και, εν τέλει, τρόπου ζωής.
Μουσική και στίχοι είναι δικοί σου; Ή αυτό που δημιουργείς είναι προϊόν συνεργασίας; Οι περιπτώσεις ποικίλουν. Για παράδειγμα, στις διασκευές του ‘Crama’, χρησιμοποίησα νέα συνθετικά μοτίβα με βάση την υπάρχουσα μελωδία και φυσικά τους στίχους των ελληνικών παραδοσιακών τραγουδιών, με εξαίρεση τη δημιουργία στίχων σε δύο τραγούδια επιπλέον στα γαλλικά και τα αγγλικά, από τον Jean Philippe Carlot και τη Βίκυ Λαμπίρη αντίστοιχα. Επίσης, θα σας αναφέρω το παράδειγμα όπου εχω γράψει τους στίχους στο ‘Moments without you’, σε μουσική του Δημήτρη Γουμπερίτση, και μουσική στο ‘Ιπτάμενο Ταγκό’ σε στίχους Νίκου Κολλάρου, για τη μουσικοθεατρική παράσταση ‘Πορτραίτο’. Και φυσικά υπάρχουν οι περιπτώσεις τραγουδιών με δική μου μουσική και στίχους που πρόκειται να κυκλοφορήσουν εν καιρώ.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σου σχέδια; Μετά το ‘Crama’, νομίζω ότι έχει έρθει η ώρα για το δεύτερο δίσκο. Σίγουρα μιλάμε αυτή τη φορά για πρωτογενές υλικό, το οποίο θα είναι προϊόν συνεργασίας με έναν ή περισσότερους δημιουργούς. Όπως και να’ χει, η έννοια των ‘μελλοντικών σχεδίων’ είναι κάτι που ποτέ δε με ταλάνιζε, λόγω ιδιοσυγκρασίας. Πόσο μάλλον την εποχή αυτή, που όλοι μας νιώθω ότι αντιλαμβανόμαστε πλέον πως το μόνο που πραγματικά διαθέτουμε είναι το παρόν, κι οποιοδήποτε μελλοντικό σενάριο μπορεί να έχει νόημα εφόσον δώσουμε στο παρόν μας την προσοχή και τη φροντίδα που του αξίζει.
https://www.facebook.com/SassaPapalambrouArtist/
https://www.instagram.com/sassa_papalamprou_official/
